تخم نطفه دار غاز

پرورش و فروش تخم نطفه دار غاز با بهترین کیفیت

برای خرید و مشاوره و راهنمایی تماس بگیرید: 09100900674

قیمت فروش تخم نطفه دار غاز 40.000 هزار تومان

• ارسال در عرض 48 ساعت پس از جمع آوری تخم نطفه دار غاز

• بسته بندی بصورت منظم و در داخل پوکه نرم درخت

• تست و برسی محصول قبل از ارسال

• امکان ارسال به تمام نقاط کشور و کشور های همسایه

•  ارسال با انواع شرکت های باربری سریع و با اطمینان

• مشاوره رایگان 

_ جهت سفارش محصول اینجا کلیک کنید

_ دستگاه جوجه کشی مخصوص تخم نطفه دار غاز

توجه  جهت استعلام قیمت روز تخم نطفه دار غاز با کارشناسان فروش ما تماس بگیرید

غاز Goose                           شماره تماس شرکت : 09100900674

گونه‌ای از پرندگان که متعلق به خانواده مرغابی‌سانان وحشی هستند و شامل قوها و اردکها نیز می‌شود.  

غازها پرندگان نسبتاً بزرگی هستند که حیاتشان وابسته به آب است.

نوع بیشتر غازها در اروپا، آسیا و آمریکای شمالی به طور جدی از نوع پرندگان وحشی و مهاجر هستند که برای گذراندن زمستان از شمال به جنوب می‌آیند. غازها قرنها در یک جا (بدون مهاجرت) زندگی می‌کردند.

در مغرب (اروپا) غازها از خانواده گری‌لگ هستند اما در آسیا غازهای کمی (از نوع گرلگ) پرورش یافته‌اند.

همه غازها اکثراً گیاه‌خوارند و می‌توانند آفت‌های گلوله‌های پشمی (کاه) که محصول زمینهای زراعتی است بخورند یا در استخرها و مناطق پر علف شهری ساکن می‌شوند.

آنها همچنین در فرصتهای مناسب بی مهرگان را برای خودشان می‌گیرند و می‌خورند، غازهای محلی انواع غذا را امتحان می‌کنند.

غازها معمولاً برای ادامه زندگی جفت‌گیری می‌کنند گرچه شمار کمی از غازها پس از جفت‌گیری از هم جدا می‌شوند.

غازها از آشیانه و جوجه غازها مراقبت می‌کنند که این کار باعث ادامه بقای آنها می‌شود.

نژادهای غاز:

نژادهای اقتصادی که امروزه در اغلب پرورشگاه‌های مخصوص غاز در دنیا وجود دارند عبارتند از:

نژاد تولوز: فرانسوی و منسوب به شهر تولوز است و از نظر تولید گوشت مورد توجه قرار گرفته‌است زیرا دارای جثه بزرگ بوده و اصلاح شده می‌باشد.

وزن در غازهای نر بالغ در حدود ۷/۱۱ کیلوگرم و در غازهای ماده بالغ در حدود ۹ کیلوگرم می‌رسد.

بدن حجیم، پهن پایین افتاده و جمع وجور و تقریباً کم پر است.

نژاد امبدن: 

آلمانی است و ابتدا در شهر برمن آلمان پرورش داده می‌شد و به همین نام نامیده می‌شد.

یکی از نژادهای محبوب غاز است که از نظر تولید گوشت قابل توجه است زیرا دارای جثه‌ای بزرگ است ولی بدن مانند نژاد تولوز پایین افتاده و جمع و جور نیست.

پر و بال‌ها نارنجی سایه دار می‌باشد.

رنگ منقار روشن‌تر از رنگ پاهاست و رنگ چشم‌ها آبی درخشان است.

نژاد چینی:

 از نظر وزن و جثه به پای دو نژاد تولوز وامبدن نمی‌رسد ولی از نظر شکل ظاهر کاملاً از دو نژاد دیگر متمایز است.

بدن کاملاً مستقیم است و پاها و گردن نسبت به بدن تقریباً بلندتر می‌باشد.

این نژاد یک برجستگی دکمه مانند در قاعده منقار دارد.

از نظر رنگ دو نوع از این نژاد وجود دارد.

یکی نوع قهوه‌ای و دیگری نوع سفید است.

شماره تماس شرکت : 09100900674

نژاد آفریقائی: یکی از نژادهای سنگین وزن غاز است که استاندارد شده‌است.

برای اولین بار در سال ۱۸۷۴ معرفی گردید و در دو گونه قهوه‌ای (یا خاکستری) و سفید وجود دارد.

از نژاد چینی بوسیله بدن سنگین و گردن ستبر و کلفت خود متمایز می‌گردد.

دارای بدنی عمیق، طویل بوده و جناغ کشیده می‌باشد و بدن را تقریباً مستقیم نگه می‌دارد.

پرنده‌های بالغ این نژاد دارای برجستگی دکمه مانند و بزرگی در انتهای بالای منقار می‌باشند.

رنگ این دگمه ممکن است در اثر سرما یا هنگام عصبانیت و آزار تغییر کند.

نژاد کانادائی:

نژادی بزرگ و زیبا با گردنی راست و بلند و سیاه و لکی سفید مانند کروات در زیر گلو است و به همین دلیل «غاز کروات» نیز نامیده می‌شود.

از غازهای وحشی آمریکای شمالی سرچشمه می‌گیرد که وزن آن از ۵/۱ کیلو تا ۶ کیلوگرم متغیر است.

به علت وحشی بودن بهتر است آن‌ها را در محیط‌های بسته نگهداری کرد یا این که به موقع پرهای آن‌ها را قطع کرد.

چنانچه مدت مدیدی نگهداری شود به خوبی اهلی و خانگی می‌شود.

نژاد سبواستوپول:

غازی سفید با جثه متوسط است که به خاطر پرهای بلند فر دار معروف است و پرهای مذکور تمامی بدن پرنده را می‌پوشاند. وزن غاز نر آن در حدود ۵ تا ۶ کیلوگرم ووزن غاز ماده آن در حدود ۴ تا ۵ کیلوگرم است.

منقار و ساق پا به رنگ نارنجی و چشم‌ها به رنگ آبی روشن است.

منشأ این نژاد قاره اروپا و در امتداد رودخانه دانوب و در اطراف دریای سیاه می‌باشد.

نژاد زرد آمریکایی: 

جزو نژادهای متوسط الجثه می‌باشد و غاز نر آن در حدود ۸ کیلوگرم و غاز ماده در حدود ۷ کیلوگرم وزن دارند. چشمان آن به رنگ فندقی تیره و رنگ منقار و ساق پا و پنجه‌ها نارنجی است.

نژاد زرد بریکون:

 در سال ۱۹۳۰ میلادی در ایالت ولز انگلستان به وجود آمد و از اولین نژادهای زرد بود که استاندارد گردید.

ساق پای آن صورتی رنگ است و پنجه پا و منقار و چشم به رنگ قهوه‌ای است.

نژاد فرانکونیان:

نژادی کهن و آلمانی است که از بخش شمالی ایالت باواریا آمده‌است و کوچک است که وزن آن در حدود ۴ تا ۶ کیلوگرم است. روش نگهداری آن بسیار ساده و آسان است.

معمولاً به دو گونه قهوه‌ای و آبی روشن دیده می‌شود و گونه آبی روشن آن آخیراً به وسیله موسسه استاندارد آلمان پذیرفته شده‌است.

نژاد لینی: 

در نزدیکی اولدنبرگ آلمان به وجود آمده‌است و متوسط الجثه بوده که به خوبی چرا می‌کنند و می‌تواند در مسافت‌های طولانی به چرا بپردازد.

اندامی عمودی و قائم دارد و ناحیه خلفی بدن را مستقیم نگه می‌دارد، معمولاً به دو رنگ سفید و خاکستری دیده می‌شود.

وزن غاز نر در حدود ۷ کیلوگرم و وزن غاز ماده در حدود ۵ تا ۶ کیلوگرم است.

این نژاد توجه کافی به جوجه‌های خود مبذول می‌کند.

نژاد لیپی گانز:

 آلمانی و بسیار نادر است که اطلاعات چندانی در مورد آن موجود نیست.

معمولاً به رنگ سفید است و منقار آن نوک تیز و صورتی رنگ است.

نژاد نرماندی:

 متعلق به منطقه نرماندی فرانسه می‌باشد و از مشخصات ممیزه آن امکان تفکیک نر و ماده از روی رنگ می‌باشد، به طوری که غاز نر همیشه سفید رنگ است، در حالی که غاز ماده به رنگ سفید و خاکستری است.

رنگ چشم‌های این نژاد همیشه آبی است.

غاز نر در حدود ۵/۴ تا ۵/۵ کیلوگرم و غاز ماده در حدود ۴ تا ۵ کیلوگرم وزن دارد.

شماره تماس شرکت : 09100900674

نژاد سفید نروژی:

 نروژی به منظور تامین گوشت مناسب به وجود آمده‌است. غاز نر در حدود ۹ کیلوگرم وزن دارد، در حالی که وزن غاز ماده در حدود ۸ کیلوگرم است.

متأسفانه امروزه در نروژ بسیار کمیاب شده‌است.

نژادی مقاوم، دلیر و خودکفاست.

غاز ماده مادر خوبی برای جوجه‌های خود می‌باشد و قادر است که سالیانه در حدود ۱۰۰ عدد تخم بگذارد، البته به شرطی که مجبور نباشد بر روی تخم‌ها بخوابد.

نژاد مهاجر: غازهای نر همگی به رنگ سفید و با چشم‌های آبی می‌باشند، اما غاز ماده به رنگ خاکستری با لکه سفید بر روی سر و چشم قهوه‌ای می‌باشند.

منقار و پاها در هر دو جنس نارنجی است. جوجه یک روزه نر، زرد یا نقره‌ای با منقاری روشن است، در حالی که جوجه یک روزه ماده خاکستری سبز فام با منقاری تیره‌است.

تولید مثل غاز:

تخمگذاری در غازها در اوائل پاییز شروع می‌شود. برای جمع‌آوری تخم نطفه دار غاز مخصوص جوجه کشی باید غازهای تخمی را مورد انتخاب قرار داد و بهترین آن‌ها را از نظر وزن و تعداد تخم و سلامت بدن و بنیه انتخاب نمود.

معمولاً با این منظور غازهائی را انتخاب می‌کنند که دارای وزن متوسط هستند.

از چند ماه قبل از جمع‌آوری تخم جوجه کشی، غاز نر و ماده را برای جفت گیری بین هم رها می‌کنند.

تشخیص جنسیت در غازها به خصوص در غازهای جوان مشکل است غازهای نر معمولاً بزرگ تر و وحشی تر از غازهای ماده هستند.

غازهای ماده دارای طبعی ملایم و آرام بوده و کم و بیش ترسو به نظر می‌رسند.

غازهای نر اغلب وحشی و جنگجو می‌باشند و حتی بعضی اوقات بدون هیچگونه دلیلی به اطفال و پرندگان دیگر حمله می‌کنند.

غاز نر دارای صدائی بلند است در حالی که غاز ماده دارای صدای بم و وحشی می‌باشد. گردن غاز نر بلندتر از غاز ماده بوده و حجیم‌تر می‌باشد.

اگر جمع‌آوری تخم جوجه کشی در بهار انجام گیرد باید از پاییز غازهای نر و ماده را بین هم انداخت معمولاً جفتگیری بین غازها در تمام مدت سال انجام می‌گیرد.

تغذیه غاز:

علف خوار و دور ریزهای غذایی را می خورد. مثل برنج یا نان خشک. البته توصیه میکنم برنج کمتر داده شود خصوصاً در غازهای کوچک.

نان هم پاکیزه باشد و کپک نزده باشد.

 

عکس از غازها

فصل اول
پرورش غاز
مقدمه: غاز نیز مانند اردک بیشتر برای تولید گوشت پرورش داده می شود مصرف گوشت شو جگر غاز بخصوص در بعضی از کشورها ودر بعضی از فصول سل ب شدت رایج است. پرورش غاز ب اسانی صورت میگیرد زیرا گله های غاز احتیاج به جایگاههای پر خرج و تغذیه دستی ندارند غاز رابه اسانی و ارزانی میتوان پرورش داد در جاهائی که مراتع سبز و چراگاههای خوب وجود دارد گله های غاز می توتنند به جز فصول سرد و زمستان غذای خود را از محوطه چرا بدون هیچ گونه اشکالی بدست اورند در زمستان نیز می توان انها را با جیره های ارزان وسهل الوصول پرورش داد نگهداری غاز به طریقه محدود مانند انچه که در مرغ خانگی و بوقلمون و اردک متداول است مشکل می باشد ودر عین حال گران تمام میشود از اینرو غاز را باید در نقاطی پرورش داد که امکان تهیه چرا گاهها برای انها اسان باشد حتی اگر چرا گاهها و مراتع بزرگ طبیعی به اندازه کافی وجود نداشته باشد می توان انها رادر چراگاههای مصنوعی که از یونجه یا شبدر تشکیل شده است پرورش داد
تاریخچه اهلی شدن غاز بسیار قدیمی است نقوش زیادی از غاز در مقادیر مصریان قدیم بجای مانده هومر 388 سال قبل از میلاد مسیح تاریخچه ای در مورد پرورش غاز در روم نگاشت سپس برهن طبیعی دان مشهور برای اولین بار شرح مختصات این حیوان را به رشته تحریر در اورد در قرن هفدهم میلادی مطالعات جانور شناسی بروی این پرنده اغاز شد و مشخصات دو نوع از غازها ی موجود را ذکر کرده است . غاز در دسته پا پرده داران قرار گرفته است پرده بین پنجه ها سبب می شود به اسانی بتواند در داخل اب شنا کرده و غوطه بخورد راه رفتن حیوان به طرز خاصی صورت می گیرد که حالتی ناشیانه به او می دهد.
فکها صاف و به صورت صفحه است . در دو طرف فک تضاریسی وجود دارد که شکل دندان به انها می دهد به وسیله این تضاریس می تواند به اسانی علف خواری نماید در عین حال به اسانی قادر به گرفتن دانه باشد غاز در برابر شرائط نامساعد محیطی بسیار مقاوم است سرما و برودت را به اسانی تحمل می کند علت ان نیز وجود چربی زیر پوستی ووضع خاص پر و بال ان است.
در سالهای اخیر سهولت پرورش غاز سبب شد است که نگهداری ان از نظر گوشت و حتی پر در اغلب کشورها رونق یابد. در بیشتر ایالات متحده به مقیاس وسیع غاز پرورش داده میشود به طوری که تولید گوشت غاز در امریکا5% درصد از محصولات گوشتی طیور را در این کشور تشکیل می دهد در کشورهای اروپایی نیز پرورش غاز به طور وسیعی متداول است در مجارستان و بلغارستان چکسلواکی علاوه بر مصرف داخلی سالیانه مقدار زیادی گوشت و جگر غاز به کشورهای دیگر اروپایی ارسال میکند اخیرا در کشور اسراییل نیز پرورش غاز رونق فراانی یافته است در پنج سال قبل تعداد غازی که در اسرائیل پرورش می دادند از 20/000قطعه تجاوز نمی کرد در حالی که اکنون بیش از 100/000 قطعه غاز در این کشور پرورش داده می شود در سال 1998 کشور اسرائیل بیش از 200تن جگر غاز به کشر فرانسه و سایر کشورهای اروپائی صادر کرده است.
در ایران پرورش غاز ب طور محدودی صورت می گیرد در شمال ایران ودر بعضی نقاطی که دارای چراگاههای سبز هستند اغلب تعداد معدودی غاز برای مصرف شخصی و احیانا فروش نگهداری می شود با توجه به سهولت تغذیه و نگهداری غاز و همچنین مقاومت ان در برابر بیماریها و عوامل محیطی بخوبی می توان در نقاطی که چراگاههای مناسب وجود دارد پرورش غاز را به میزان وسیعی توصیه نمود بدین ترتیب امی است در اینده نیز به این رشته مثمر تولیدی توجه بیشتر مبذول گردد.
یک عامل که سبب محدودیت در پرورش غاز می گردد مسئله کم بودن غاز است . ولی به وسیله برنامه های مخصوص و اصلاح نژاد می توان تا اندازه ای تولید تخم را در غاز افزایش داد به طوری که در نژاد امبدن طی 6 سال تولید تخم رااز 24 عدد به 31 عدد در سال رسانده اند غازهای ماده معمولا در سال دوم تخم گذاری تخم بیشتری میگذارند اندازه تخم نیز در سال دوم و سوم افزایش می یابد طبق تحقیقات مریت در کانادا امیخته گری بین نزادها اثر مناسبی در افزایش تولید تخم غاز دارد به طوری که امیخته گری بین نژادپیلگرام و مجاری سبب شده است که تولید تخم در امیخته ها27 درصد بیش از نژادهای خالص باشد.
منظور اصلی از پرورش غاز تولید گوشت میباشد از اینرو از تخم غاز به منظور خوراک کمتر استفاده میشود و اغلب از تخم غاز برای جوجه کشی و تولید غاز استفاده می گردد.
فصل اول
نژاد غاز
نژاد های استاندارد شده ای که از غاز امروزه در ایالات متحده امریکا و سایر نقاط دنیا وجود دارد اغلب از نژاد و حشی خاکستری بوجود امده است نزادهای اقتصادی که امروزه در اغلب پرورشگاههای مخصوص غاز در دنیا وجود دارد عبارتند از :
نژاد تولوز بی از هر نژاد دیگر از نظر تولید گوشت مورد توجه قرار گرفته است زیرا دارای جثه بزرگ بوده و اصلاح شده می باشند وزن در غازهای نر بالغ در حدود 26 پوند(11/7) کیلوگرم ودر غازهای ماده در حدود 20پوند (9) کیلو گرم می رسد بدن حجیم پهن پایین افتاده و جمع و جور و تقریبا کم پر است.
شکم غازهای تولوز چربی دار و چاق بوده و تقریبا زمین را لمس می کند سینه از عضلات پر بوده و گرد و مدور است و گردن به طور متوسط بلند می باشد غازهای بالغ دارای غبغب در زیر گلو می باشند رنگ پر و بال خاکستری است در پشت تیره تر بوده و مندرجا در قسمت های پایین بدن خاکستری روشن می شود به طوری که رنگ پر قسمت سینه و شکم سفید می گردد پرهای دم پرنده نیز سفید است رنگ منقار نارنجی و رنگ پاها نارنجی روشن می باشد میزان تخمگذاری در این نزاد کم است و تقریبا در حدود 25-40 عدد در سال می باشد
نزاد امبدن این نژاد از نظر تولید گوشت قابل توجه می باشد زیرا دارای جثه ای بزرگ است ولی بدن مانند نژاد تولوز پایین افتاده و جمع و جور نیست پر و بالها نارنجی سایه دار می باشدک. رنگ منقار روشن تر از رنگ پاهاست بعضی از افراد این نژاد دارای رنگ های دیگری هستند و همچنین فرم بدن انها خارج از استاندارد ذکر شده است چنین افراد را از نظر اصلاح نزاد باید حذف نمود وزن در غازهای بالغ این نژاد در حدود 20پوند (9 کیلو گرم) ودر غازهای ماده در حدود 18 پوند (8/1) کیلو گرم است میزان تخمگذاری در این نژاد کمتر از تولوز بوده ولی خاصیت مادری در انها زیاد است از اینرو در موقع جوجه کشی طبیعی به خوبی می توان از ان ها استفاده نمود تعداد سالیانه در این نژاد 35-40عدد است.
نژاد چینی نژاد چینی از نظر وزن و جثه به پای دو نژاد ذکر شده نمی رسند ولی از نظر شکل ظاهر کاملا از دو نژاد دیگر مشخص است بدن کاملا مستقیم است پاهاو گردن نسبت به بدن تقریبا بلندتر می باشد این نژاد دارای یک دگمه در قاعده منقار می باشد از نظر رنگ دو نوع از این نژاد وجود دارد یکی نوع قهو های و دیگری نوع سفید است
رنگ وپر و بال در نوع قهوه ای قهو ه ای متمایل نهال انگور به زرد و کرمی است در نوع سفید بدن از پر و بال کاملا سفید پوشیده شده است در بعضی از انواع قهو ه ای معمو لا پرها انعکاس سبز نشان می دهد اینگونه افراد از نظر اصلاح نژاد نباید به کار برده شوند
وزن این نژاد کمتراز نژادهای دیگر است وزن در عازهای نر بالغ 12پوند (5/4) کیلو گرم و در غازهای ماده بالغ 10پوند (4/53)کیلو گرم می باشد تعداد تخم در این نژاد 40-60عدد در سال می باشد.
نژاد افریقایی- دارای بدنی عمیق طویل بوده و جناغکشیده می باشد بدن را تقریبا مستقیم نگاه می دارد این نزاد دارای یک غبغب بلند است که در حقیقت به صورت یک برجستگی و دکمه بزرگ می باشد رنگ این دکمه ممکن است در اثر سرما و یا هنگام عصبانیت ازار تغییر کند رنگ عمومی پرها ی بدن ترکیبی از انواع سایه دار قهو ه ای روشن سفید است لبه پرها نیز سفید می باشد . منقار قهو های است و پاها پهن و گسترده هستند و وزن نرهای بالغ این نژاد 20پوند (9) کیلو گرم و ماده های بالغ 18 پوند (8/1) کیلو گرم می باشد .
علاوه بر نژادهای ذکر شده که اهمیت اقتصادی دارند تعدادی نژادهای دیگر غاز نیز در نقاط مختلف وجود دارد که به اهمیت نژدهای ذکر شده نمی باشد مهمترین این نژادها عبارتند از :
نژاد کانادایی- که دارای لکه سفید رنگ بروی سر و همچنین نوار روشنی به صورت کراوات روی گردن است بیشتر این نژاد در امریکا پرورش داده مییشود
غاز مصری-سر به رنگ قهو ه ای و در وسط ان لکه سفید وجود دارد از نظر تخمگذاری و خاصیت مادری مورد توجه است نژادهای دیگر غاز عبارتند از نژاد سباستوپول استرالیایی و سیامی به طور کلی معدن وزن در غازهای بالغ و کمتر از یک سال در نژادهای معروف دنیا به قرار زیر می باشد.
فصل دوم
پرورش و نگاهداری غاز
معمولا نگاهداری غاز اغلب به طور محدود و به مقدار کم توسط زارعین در مزارع مختلف انجام میگیرد ودر برخی از کشورها نگاهداری غاز به طور وسیع و به طریقه ی صنعتی انجام می گیرد ولی در ایران هنوز این روش متداول نشده است غاز معمولا در برابر عوامل بیماری زا کمتر از انواع پرنده های دیگر حساس است از اینرو در جاهاییکه چراگاه و مراتع سرسبز و غنی وجود دارد به خوبی میتوان خود را از مراتع و چراگاههای طبیعی به خوبی به دست اورند به طوری که احتیاج به تغذیه دستی و اضافی نداشته باشند.
از نظر جایگاه نیز برای نگاهداری غازها احتیاج به جایگاههای مفصل و سرمایه گذاری زیاد نیست بلکه برای نگهداری غازها کافی است که جایگاه سر پوشیده و مسقفی رادر نظر گرفت تا انها را از هوای گرم و اشعه افتاب در تابستان برف و بوران و باران در زمستان محفوظ نگاه دارد.
تخمگذاری در غازها در اوائل پاییز شروع می شود برای جمع اوری تخم غاز مخصوص جوجه کشی باید غازهای تخمی را در مورد انتخاب قرار داد و بهترین انها را از نظر وزن و تعداد تخم و سلامت بدن و بنیه انتخاب نمود معمولا به این منظور غازهائی را انتخاب می کنند که دارای وزن متوسط هستند.
از چند ماه قبل از جمع اوری تخم جوجه کشی غاز و ماده را برای جفتگیری بین هم رها می کنند.
تشخیص جنسیت در غازها بخصوص در غازهای جوان مشکل است غازهای نر معمولا بزرگتر و حشی تر از غازهای ماده هستند غازهای ماده دارای خوئی ملایم و ارام بوده و کم و بیش ترسو به نظر می رسند غازهای نر اغلب وحشی و جنگجو می باشند و حتی بعضی اوقات بدون هیچگونه دلیلی به اطفال و پرندگان دیگر حمله می کنند غاز نر بلندتر از غاز ماده بوده و حجیم تر می باشد. اگر جمع اوری تخم جوجه کشی در بهار انجام گیرد باید از پائیز غازهای نر و ماده را بین هم انداخت معمولا جفتگیری بین غازها در تمام مدت سال انجام می گیرد.
از هر غاز نر برای جفتگیری با 1-4 غاز ماده استفاده میشود ولی معمولا اختصاص دادن هر غاز نر برای 2-3 غاز ماده اثر بهتری از نظر بهتری از نظر جمع اوری تخم جوجه کشی می دهد معمولا هر غاز نر جوان را رای 2غاز ماده در نظر می گیرند جفتگیری ممکن است به طور گله ای و یا جفتگیری لانه ای صورت گیرد در جفتگیری گله ای تعداد معینی غاز را در بین گله غازهای ماده رها می کنند و جفتگیری بهطوری ازاد در چراگاهها صورت می گیرد معمولا به این منظور در هر هکتارزمین تا 45 غاز می توان پرورش داد برای محدود کردن انها از نرده هائی به ارتفاع 60-902 سانتی متر استفاده میشود.
در غازهای نژاد تولوز و امیدان از سال دوم برای جوجه کشی تخم جمع اوری میگردد ولی تجربه نشان داده است که غازها در این سن به خوبی به سن بلوغ نمی رسند و نتایج حاصله از نظر نطفه داری و جوجه داری خوب نیست از اینرو بهتر است جمع اوری تخم جوجه کشی در سال سوم صورت گیرد غازهای ماده را ممکن است 8-10سال و غازهای نر را 6-7سال نگاهداری کرد .
غازها مکن است روی زمین ویا در لانه های تخمگذاری که از جعبه های بزرگ ویا بشکه تشکیل شده است تخمک گذاری کنند علائم شروع تخمک گذاری درغازها به این شکل ظاهر می شود که حیوان علاقه عجیبی به ساختن لانه تخمک گذاری از خود نشان می دهد و سعی می کند با جمع اوری ریزه های کاه و نظیر ان بستر نرمی تهیه نماید به این ترتیب در بین دهقانان در اروپا این اصطلاح معروف است که غازی که کاه به منقار داشته باشد اماده برای تخمگذاری است. برای هر 5-6 غاز یک لانه تخمگذاری کافی است لانه تخمگذاری ممکن است انفرادی یا دسته جمعی باشد در کف ان ممکن است تراشه نجاری ریخت لانه های تخمگذاری را ممکن است داخل جایگاه و یا در جای سر پوشیده ای در محل چراگاه غازها قرار داد جایگاه تخمگذاری باید حتی الامکان در سطح زمین قرار گرفته و کاملا نرم وصاف باشد.
تخم غاز را باید روزانه جمع اوری نمود و ان رادر جای سرد قرار داددر فصل تخمگذاری غازها معمولا هردور روز یک بار تخم می گذارند و پس از گذشت 10-12 روز چند روزی استراحت می کنند و سپس دوباره تخمگذاری شروع میشود میزان تخمگذاری در اغلب نژادهای غاز کم است در نژادهای تولوز و مصری تعداد تخم کمی بیشتر از نژادهای دیگر است . تخم غاز حجیم بوده و دو انتهایش کشیده و رنگ ان سفید می باشد تخم غازکمتر به مصرف خوراک می رسد اغلب از ان برای جوجه کشی استفاده می شود تخم غاز ممکن است در زیر مرغ کرچ و یا بوقلمون و ی غاز قرار داد در تشکیلات پرورش غاز به طریقه صنعتی اغلب از ماشین جوجه کشی برای تهیه جوجه استفاده میشود در جوجه کشی طبیعی در زیرهر غاز 8-10عدد و زیر هر مرغ 4-6 عدد ودر زیر هر بوقلمون 15-19 تخم غاز قرار می دهند
اگر تخم غازرا در زیر مرغ قرار دهند باید در طی جوجه کشی با دست چرخانده شوند زیرا مرغ نمی تواند به علت بزرگی تخم به اسانی انها را بچرخاند در نتیجه ممکن است تعداد زیادی جنین از بین بروند مدت جوجه کشی بسته به نژاد غاز متفاوت است معمولا در نژادهای کوچک 28تا30 روز و در نژادهای بزرگ مثل نژاد مصری و کانادائی 34-35 روز می باشد در هنگام جوجه کشی طبیعی باید دانه و مواد غذائی و علوفه ای و اب کافی در دسترس غاز قرار داده و حتی قرار دادن یک ظرف مملو از اب برای اب تنی در کنار پرنده ضروری و مفید می باشد.
بدن جوجه غازها در هنگام خارج شدن از تخم از کرک زرد رنگ و لطیفی پوشیده شده است جوجه هارا باید به محض خارج شده از تخم از زیر مادر خارج نمود و در جای گرمی نگاهداری نمود زیرا ممکن است در غیر این صورت غاز مادر از روی بقیه جوجه ها بلند شده در نتیجه تخم ها سرد شوند و جنین داخل ان از بین برود جوجه غاز را باید بلافاصله به جای گرم ومناسب هدایت نمود جوجه غاز ممکن است به طور طبیعی به وسیله غاز و یا مرغ و یا بوقلمون پرورش داد در تشکیلات بزرگ که جوجه غازها را توسط ماشین جوجه کشی تولید می کنند انها را به طریقه مصنوعی مانند انچه که در مورد جوجه مرغ و بوقلمون عمل میشود پرورش می دهند اگر پرورش جوجه ها در فصول مناسب مانند بهار انجام می گیرد جوجه غازها را فقط یک هفته و یا کمی بیشتر در حرارت مصنوعی و تحت شرائط محدود نگاهداری می کنند در روز اول تغذیه جوجه غازها ضرورتی ندارد از نظر بهداشتی بهتر است تا 2-4 هفتگی جوجه ها را در جای خشک و دور از اب و رطوبت نگاه داشت تا به خوبی بدن انها از پرهای اصلی پوشیده شود سپس می توان انها را در محوطه ی که اب و جود دارد همراه با مادر رها نمکود در طریقه طبیعی معمولا بعد از 2-4 هفته جوجه غازها احتیاج به کمک و مواظبت خاصی ندارند و می توان انها را به اسانی با مادرشان به چرا فرستاد.
جوجه کشی مصنوعی در غاز: همانطور که گفته شد چنانچه پرورش در میزان وسیع ودر شرائط صنعتی انجام گیرد برای تولید جوجه غاز به اندازه کافی باید از جوجه کشی مصنوعی استفاده کرد ازمایشاتی که در دانشگاه ایالت اوهایو صورت گرفته نشان داده است برای اینکه بهترین نتایج از جوجه کشی مصنوعی غازها بدست اید باید عملیات زیر به خوبی انجام گیرد.

1- تخمها باید بطور کامل حداقل یک بار د روز چرخانده شوند بهترین تعداد چرخاندن 4 بار در روز است.
2- حرارت ماشین های بزرگ جوجه کشی باید در حدود 99-99/5 درجه فارنهایت یا ( در حدود 37 درجه سانتیگراد ) باشد در ماشین های کوچک .

حرارت در هفته اول تا چهارم 38،38/5،39و39/5 درجه سانتیگراد باید باشد.
3- رطوبت باید همیشه بالا باشد بخصوص در اواخر جوجه کی ضروری است.
4-باید تخمهارا هرهفته یکبار و هربار یک دقیقه در اب ولرم فرو برد.
برای جوجه کشی مصنوعی در غازها می توان از ماشین های جوجه کشی معمولی استفاده نمود و تجربه نشان داده است چنانچه ب نکات ذکر شده توجه شود نتایج حاصله رضایت بخش خواهد بود اصول جوجه کشی در غاز مانند ان چیزی است که در مورد اردک و مرغ معمولی گفته شده است.
طرز نگاهداری غاز: جوجه غازها در هفته اول زندگی احتیاج به مواظبت بیشتری بخصوص از نظر حرارت دارند در طبیعت این عمل توسط بدن مادر انجام می گیرد ولی در شرائط تجاری و صنعتی که تعداد نسبتا زیادی جوجه غاز توسط ماشین جوجه کشی تولید میشود باید جوجه غازها را به طور دستی در لانه هایی که بهداشتی بوده و دارای حرارت کافی هستند پرورش داد این لانه ها باید کاملا خشک بوده و به خوبی تهویه شوند عمل تهویه باید طوری باشد که تولید کوران ودر نتیجه سرماخوردگی در جوجه غازها ننماید
کف لانه را از بستر که اغلب از کاه یا خاک اره و تراشه نجاری تشکیل شده است پوشاند جوجه غازهارا میتوان حتی مانند جوجه های معمولی در روی کف های توری پرورش داد معمولا2-3 هفته اول زندگی مواظبت از جوجه غازها ضروری است ولی بعدا احتیاج به ماظبت و پرستاری زیاد ندارند در بعضی از مزارع حتی در دو سه هفته اول جوجه غازهارا در قفس پرورش می دهند وبعد انها را بروی بستر یا کف منتقل میکنند بستر بخصوص در اطراف ابخوریها باید همیشه خشک باشد بستر مرطوب را باید بلافاصله جمع اوری کرد برعکس جوجه ها که در روزهای اول احتیاج به پهن کردن کاغذ در زیر انهاست در ورد جوجه غازها نباید از کاغذ استفاده کرد زیرا در این صورت جوجه غازها نمی توانند به اسانی به مناسبت ساختمان مخصوص پنجه های پا در روی کاغذ حرکتکنند و را بروند بدین ترتیب ممکن است دچار عوارضی در پنجه ها گردند مقدار فضایی که در اختیار جوجه غازها قرار می دهند متفاوت است و به طرز نگاهداری و سن انها بستگی دارد به طور کلی در امریکا 280-500 سانتیمتر مربع در هفته های بعد برای هر جوجه غاز در نظر می گیرند بسته به شرائط فصلی و وضع جوجه ها درسن2-4 هفتگی می توان انها را به چراگاه و گردشگاه فرستاد در فصول گرم معمولا برای راحتی غازها از سایبان در چراگاه استفاده می شود ولی در فصول دیگر حتی احتیاج به سایبان نیست.
برای گرم کردن جوجه غاز در لانه می توان از مادرهای الکتریکی گازی نفتی و یا لامپ های حرارتی استفاده نمود در بعضی از مزارع بزرگ اروپا حتی از دستگاههای حرارت مرکزی استفاده می شود طرز ساختمان و دستگاههای مادر مانند ان چیزی است که در پرورش جوجه معمولی مورد استفاده قرار می گیرد ولی مقدار کمتری جوجه غاز در زیر ان ریخته می شود به عنوان مثال از ماشین مادری که ظرفیت نگاهداری 500 جوجه معمولی را دارد برای پرورش 250 جوجه غاز استفاده می شود یا از هر لامپ حرارتی برای پرورش 15-25 غاز استفاده می گردد حرارت در روزهای اول باید در حدود 29/5-320درجه سانتی گراد باشد و به مرور کاهش یافته و در اوایل هفته دوم 26/5 ودر اوائل هفته سوم به 21 درجه سانتیگراد برسد به مرور که جوجه غازها رشد می کنند باید منبع حرارت را از زمین دور کرد از وضع جوجه ها در زیر مادر می توان به طرز کار ان پی برد اگر جوجه غازها سر و صدا میکنن معلوم میشود که احتیاج به حرارت دارنداگر دور ماشین جمع شده و با دهان تنفس میکنند و بال انها افتاده است معلوم میشود که حرارت ماشین زیاد است و باید ان را کاهش داد.
تمام مواظبت هائی که در مورد جوجه های معمولی و جوجه اردکها در روز اول مراعات میشود در مورد جوجه غازها نیز باید مورد عمل قرار گیرد در حدود 4 هفتگی پرهای اصلی جوجه غازها در می اید این پرها در برابر رطوبت مقاوم است و به اصطلاح رطوبت ناپذیر است بدین ترتیب گردش و چرای غازها از 4 هفتگی به بعد حتی در زیر باران خطر تولید سرماخوردگی نمی کنند برای تغذیه غازها می توان از دانه خوریهای معمولی و یا سرپوشدار استفاده نمود در اوائل زندگی ارتفاع دانه خوریها باید طوری باشد که جوجه غازها بتوانند به اسانی از دانه خوریها دانه بخورند در اوائل زندگی برای هر 100 غاز دو دانه خوری بشکه ای اویزان که پیرامون انها 130 سانتی متر است استفاده میشود اگر از دانه خوری معمولی و ناودانی استفاده میشود 2/5 متر برای این تعدادغاز کافی است هرچه رشد بیشتر میشود باید تعداد دانه خوریها را افزایش داد.
دانه خوریهای بشکه ای برای پرورش غاز بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند زیرا ان رافقط یک یا دو بار در هفته پر می کنند این دانه خوریها باید طوری ساخته شوند که غذا را از گزند افتاب و باران محفوظ نگاه دارد
برای جوجه غازها به اندازه کافی باید ابخوری تهیه شود در شروع زندگی بسته به شرائط محیطی و حرارت 2 ابخوری خودکار یا سیفونی برای هر 100-200غاز کافی است وقتی سن انها افزایش یافت می توان به تعداد ابخوریها اضافه نمود ار ابخوری های جریان دار نیز می توان برای غازها استفاده کرد 3/5 متر طول ابخوری و ناودانی برای500 جوجه غاز در دو هفته اول کافی است در سنین بالاتر باید به مقدار ان فزود و به 6 متررسانید در چراگاه نیز باید ابخوری بشکه ای سر پوش دار به مقدار کافی در اختیار غازها قرارداد.
فصل سوم
تغذیه غاز
تغذیه غاز: معمولا غاز را باید در جائی پرور ش داد که تعداد کافی چراگاهو مراتع سر سبز و خوب و دائمی در دسترسباشد زیرا قسمت اعظم تغذیه غازها از طریق چرا تامین میشود غازهارا می توان در تمام مدت سال بجز زمستان در چراگاههای طبیعی پرورش داد برای این منظور معمولا برای هر 45 غاز یک هکتار مربع کافی است چنانچه مرتع از نظر علوفه ضعیف باشد و یا در مورد جوجه های در حال رشد ممکن است علاوه بر تغذیه درمرتع غذای سبکی از دانه معمولی و یا ارد خمیر شده روزانه یکبار در اختیار غازها قرار داد بدین ترتیب می توان تغذیه را تکمیل نمود جوجه غازها را در هفته های اول زندگی می توان ب جیره های غذایی جوجه های معمولی تغذیه نمود در این موارد چنانچه مقداری سنگ ریزه یا شن در ظرفی جداگانه در اختیار انها قرار داده شود نتیجه مطلوبی از تغذیه خواهد داد.
جوجه غازها دارای رشد سریع هستند و تقربا 220-450 گرم در هفته در اوائل زندگی رشد می کنند به عنوان مثال میزان رشد و غذای مورد احتیاج جوجه غازهای امیخته نژاد چینی و امبدن طبق جدول زیر است.
غازهائی که در لانه و به طور محدود نگاهداری می شوند رشد شان از انهائی که در چراگاه پرورش داده می شوند سریعتر است ولی غازهائی که در شرائط محدود نگاهداری می شوند احتیاج به غذای بیشتری نسبت به انهائی که در مرتع نگاهداری میشوند دارند این امر نشان می دهد که پرورش غاز در چراگاه و مرتع از نظر اقتصادی بیشتر مقرون به صرفه است.
غازهای مخصوص جوجه کشی و همچنین غازهای مخصوص نگاهداری را در زمستان که استفاده از مراتع امکان پذیر نیست باید به علوفه دستی و حتی علوفه خشک تغذیه نمود جو دو سر یک یک دانه بسیار خوب برای غاز بشمار می رود مقدار محدودی نیز ذرت گندم و یا جو ممکن است مورد استفاده قرار گیرد در بعضی از نقاط از مواد سیلو شده نیز برای تغذیه غازها استفاده میشود ولی غازها رغبت چندانی به خوردن انها ندارند در اوائل بهار باید از ارد خمیر شده علاوه بر دانه و علوفه برای تغذیه غازها استفاده نمود معمولا مواد ارد شده را در شیر پس چرخ یا دوغ به صورت اوماج در می اورند این امر سبب تحریک بیشتر غازها به تخمگذاری خواهد شد.
برای این منظور ممکن است از فرمولهای غذائی مخصوص مرغهای تخمی استفاده نمود و انها را پس از خمیر کردن 2-3 بار در روز در اختیار غازهای ماده تخمی قرار دادبرای اینکه پوسته تخم مرغ به خوبی فرم بگیرد و ضخیم شود باید مقدار کافی صدف یا گوشماهی ویا سنگ های اهکی و سنگ ریزه در اختیار غازها قرار داد جوجه غازها را همان طوری که گفته شد در اوائل زندگی با جیره های غذائی جوجه های معمولی تغذیه می کنند غازهای جوان را که به طور محدود نگاهداری می شوند می توان با جیره غذائی نیم چه های معمولی تغذیه کرد ولی وقتی که از گردشگاه و مرتع استفاده می کنند دادن مخلوطی از دانه که در شیر پس چرخ یا دوغ خیس شده باشد کافی است. از دانه خورده نشده قبل از اینکه تمام پرهای جوجه غاز در نیامده نباید نباید استفاده کرد.
اگر غازها را برای جمع اوری تخم جوجه کشی نگاهداری می کنند جیره غذائی انها نباید طوری باشد که انها را چاق کند ولی اگر منظور فرستادن انها به بازار است باید جیره های غذائی مخصوص در اختیار انها قرار داد تا به سرعت چاق و پروار شوند بدین منظور انها را مدت یک ماه در محوطه یا جای محصور و محدودی نگاهداری می کنند در این مدت باید مقدار کافی به انها دانه ذرت داد تا هر اندازه که مایل هستند بخورند همچنین 3 بار در روز غذای اردی مرطوب و خمیر شدهخ در اختیار انها قرار می دهند خمیری که در اختیار انها قرار قرار می گیرد شامل 2 قسمت ارد ذرت ویک قسمت زیره ارد ویا سبوس مخلوط با شیر مایع است در این مرحله باید لانه را تاریک نگاه داشت و هر چه ممکن است مانع از تحریک و حرکت پرنده شد گاهی اوقات برای اینکه غاز را زودتر و سریع تر پرواز کنند غذا به صورت نواله در اورده و به زور به حلق پرنده فرو می کنند . برای این منظور یا بلند کردن سر حیوان و کشیدن گردن به طرف بالا غاز را مجبور می کنند تا 7-8 تواله را بلع کند این طرز تغذیه دو بار در روز تکرر می شود گاهی نیز با قرار دادن قیفدر دهان پرنده فرو دادن نو اله را ساده تر می کند این گونه غازهای بهترین نوع پرواری می باشند و کیفیت و کمیت گوشت انها بسیار قابل توجه است ولی چون احتیاج به کار بیشتر و کارگر زیادتری دارد کمتر متداول است غازها اصولا نسبت به سایر طیور استعداد عجیبی در چاق شدن دارند از اینرو اغلب در مرحله پرواری که در حدود 20-30 روز به طول می کشد پرنده ممکن است 2-2/5 کیلو افزایش وزن پیدا کند معمولا غازها را از 6 ماهگی به این منظور انتخاب می کنند فصل انتخاب معمولا وقتی است که در پایان پرواری به بازار مناسب برخورد کند. از اینرو پایان مرحلخ پراوری در اروپا اغلب مقارن با اعیاد است گاهی بعد از پر واری چربی زیر شکم حیوان به قدری زیاد می شود که به صورت کاملا برجستهدر امده و حیوان در هنگام راه رفتن شکم خود را به روی زمین می کشد.
فصل چهارم
مارکتینگ غاز
امروزپرورش و نگاهداری غاز بیشتر به منظور تولید گوشت صورت می گیرد گوشت غاز پروار بسیار لذیذ و ماکول و خوش طعم بوده و ترکیب شیمیایی ان از 38 درصد اب ،16درصد پروتئین و 45 درصد چربی و مقدار کمی املاح تشکیل شده است.
معمولا در فصول معینی از سال گوشت غاز بازار دارد در کشورهای امریکائی و اروپائی معمولا بازار غاز در زمستان در ایام کریسمس و ژانویه پر رونق است معمولا در این فصول از غازهای پروار و یا غازهای جوان 19 هفته که وزن انها در حدود 10-12 پوند ( 4/5-5/4) کیلوگرم است برای ارائه به بازار استفاده میشود معمولا غازهائی که در این سن به فروش نرفته تا 5 ماهگی نگهداری شده و سپس به صورت غازهای پروار به بازار روانه می شوند.
غاز را ممکن است به صورت زنده یا سر بریده و پر کنده و اماده برای طبخ به بازار روانه نمود اگر غاز زنده به بازار فروش فرستاده شود باید در مکوقع فرستادن انها به بازار سعی و توجه کرد که صدمه ای به پوست یا استخوانهاس غاز وارد نیاید. در موقع گرفتن غاز نباید هیچ وقت اننها را با پا گرفت زیرا پاهای غاز کوتاه بوده و مقاومت ان کم است و ممکن است با جزئی حرکت تحمل بدن را ننموده و بشکند از اینرو سرازیر کردن غاز و اویزان نمودن انها از ناحیه انتهای گردن نزدیک به سرااست که با یک دست گردن غاز را گرفته و با دست دیگر پرنده را در زیر بغل حمل می کنند.
سر بریدن و پر کندن و عملیات کشتارگاهی در مورد غاز مانند سایر طیور اهلی است که قبلا شرح داده شده است ولی پر کندن غاز به مراتب مشکل تر از مرغ است بعداز بریدن و رگ زنی معمولا با اب گرم یا بخار اب پرها را اغشته می کنند و سپس پرها را با دست یا دستگاه می کنند در زیر پرها ممکن است پرهای سوزنی شکل وجود داشته باشد که انها را با یک چاقوی تیز و یابا شعله می توان زائل نمود پس از خالی نمودن امعا و احشا لاشه را با اب سرد شسته و تمیز می کنند گوشت غاز را اغلب به صورت تازه به بازار می فرستند یعنی انها را با اب سرد شستشو نموده و همراه یخ به بازارهای دور یا نزدیک ارسال می دارند فرستادن لاشه های منجمد غاز کمتر مرسوم است ولی فرستادن کبد غاز بصورت منجمد متداول می باشد در اغلب کشورها فرستادن غاز بصورت زنده کمتر متداول می باشد ولی بعضی از کشورها مانند ایران ممکن است غاز راب طور زنده به بازار های فروش ارسال داشت .
پر غاز ک از پر غاز در اغلب کشورها برای مصارف خاتنگی استفاده میشود برای این منظور ممکن است از پر غاز سر بریده و یا غاز زنده استفاده نمود پرکنی از غاز زنده ممکن است سالی یکبار در فصل بهار ویا دو بار در بهار و پاییز صورت گیرد پرکنی اغلب وقتی صورت می گیرد که شاهپرها به اصطلاح خشک شده باشند ودر ریشه ان خون وجود نداشته باشد از اینرو درست قبل از پرریزی بهترین موقع برای پر کنی از غاز زنده می باشد مرغوب ترین پر غاز پر قسمت زیر شکم و اطراف گردن و زیر بال است زیرا تقریبا کرکی شکل می باشند از پرهای طویل و سخت غاز به عنوان پرهای زینتی و یا قلم های زینتی استفاده می شوند ولی اغلب کندن انها سبب ناراحتی پرنده می گردد از اینرو فقط در هنگام پر ریزی باید مبدرت به این عمل نمود سالانه در حدود 500 گرم پر مرغوب می توان از غاز بدست اورد پر غاز بسیارمرغوب بوده و ورد علاقه خریداران میباشد در سالهای اخیر پر غاز مانند پر قو مورد توجه خانواده ها برای مصارف خانگی از قبیل تشک لحاف و بالش قرار گرفته است .
کبد غاز : همانطور کگ گفته شد به وسیله قرار دادن غازها در قفس و تغذیه مخصوص انها وزن کبد را که از نظر غذائی واجد اهمیت زیادی است به مرور افزایش می دهد این کبدها دارای چربی فراوان است و اغلب یکی از غذاهای بسیار لذیذ و مورد توجه مردم بسیاری از کشور هاست معمولا در امریکا مخلوطی از گوشت خوک و ادویه و کره را به جگر غاز اضافه نموده و به نامهای مخصوص و قیمت گزاف به علاقمندان می فروشند در استرالیا از سالیان دراز تهیه و فروش جگر غاز موسوم بوده است در سال 1998 کشور اسراییل بیش از 100 تن جگر غاز ب کور فرانسه .وسایر کشورها ی ارو پائی صادر کرده است .
قبل از اینکه کشور اسرائیل به اروپا جگر صادر کند کشورهائی مانند مجارستان و چکسلواکی میزان احتیاجات ارو پا را تامین می نمودند ولی کشور اسرائیل اکنون رقیب سرسختی برای دو کشور فوق است.
the end .

فیلمی از غاز کانادایی ⇓