آریا طیور | تولید و پخش تخم نطفه دار و دستگاه های جوجه کشی

مقالات بوقلمون

بهینه کردن عملکرد بوقلمون در تابستان:

با اینکه تابستان گرم برای گردش و تفریح دلپذیر است ولی برای صنعت پرورش بوقلمون ناخوشایند می باشد در این حالت میزان رشد و تولید تخم عمدتا به خاطر افزایش کرچی کاهش می یابد. که یک اثر کاهشی نامتناسب در تولید گوشت سینه بوقلمون دارد. باید از خود پرسید که چه چیز می تواند این اثرات زیان آور را کاهش دهد؟
برای حل این مشکل معمولا عاقلانه به نظر می رسد که به علت اصلی این مسئله برگردیم. اولین موضوع در مورد پرورش بوقلمون این است که آنها بتوانند زنده بمانند و این بدان معنی است که درجه حرارت بدن آنها بایستی در شرایط متغیر محیطی ثابت بماند. درجه حرارت نرمال بدن بوقلمونها ۴۱ تا ۴۱/۲ درجه سانتی گراد می باشد. هضم غذا, فرایند رشد و فعالیت در بوقلمون ایجاد حرارت می کند که دفع این حرارت بایستی از طریق تشعشع حرارتی و انتقال صورت گیرد و وقتی لازم باشد بوقلمون می تواند با له له زدن (نفس نفس زدن) میزان اتلاف حرارتی را به طریقه خنک شدن تبخیری افزایش دهد.
بازده یا کارآیی دفع حرارت بستگی به درجه حرارت محیط و حرکت هوای اطراف پرنده دارد اتلاف حرارتی از طریق تشعشع توسط تراکم گله تحت تاثیر قرار می گیرد و هر چقدر پرندگان نزدیک به یکدیگر باشند تشعشع حرارتی یکدیگر را بیشتر جذب می کنند بنابراین فاکتورهای مدیریتی بر روی اثرات درجه حرارت محیطی خیلی موثر می باشند. با گردش هوای اطراف, حرارت بدن بوقلمون دفع می شود بطوریکه می تواند درجه حرارت بدنش را بصورت ثابت حفظ کند گردش هوای اطراف پرنده عامل مهمی در کاهش استرس گرمایی است بنابراین ونتیلاتورهای (هواکشهای) با سرعت بالا ترجیح داده می شوند برای همین منظور هواکشهای مدور که باعث جریان هوای بالای سر پرندگان می شوند مفید می باشند .
در روزهای بسیار گرم بوقلمونها در مسیر جریان هوای ناشی از این هواکشها قرار می گیرند و سرشان را در داخل هوای پرجریان قرار می دهند. جریان هوای حاصل از هواکشهای مدور تعبیه شده می تواند بطور دقیق برآورد شود بشرطی که آنها در سالنهای پرورشی نصب شده باشند همچنین احتمال می رود که سرمایه گذاری جهت پرورش تجاری ارزشمند باشد بویژه اگر پرندگان سنگین وزن را پرورش دهیم .
بطور نظری کاهش درجه حرارت آب قابل دسترس پرندگان دارای مزایای زیادی است اگرچه مدارک کمتری در مورد این موضوع وجود دارد. ممکن است که این مسئله با آب نوشیدنی خنک حل شود ولی در این حال امکان دارد روشهایی برای جلوگیری از افزایش دمای آب در آب و هوای گرم وجود داشته باشد.

 

تهویه و رطوبت سالن بوقلمون

برای رشد معمولی جوجه بوقلمون هوای تازه و تمیز ضرورت دارد. با استفاده از پنجره های تهویه‌ای و همچنین هواکش‌های برقی می‌توان تهویه را کنترل کرده که البته تهویه نباید سبب سرد شدن سالن گردد. هنگام ورود به سالن می‌توان وضعیت تهویه را بخوبی تشخیص داد، زیرا وجود هرگونه بوی نامناسب دلیل عدم و نقص تهویه است. تهویه نامناسب از طرفی سبب کم کردن رطوبت می شود. وجود رطوبت در داخل سالن نیز یکی از نشانه های نقص تهویه است. سالن نگهداری جوجه ها همیشه باید خشک نگهداری شود و اگر خشکی هوا بیش از حد لازم باشد رشد پرها کم شده و وضعیت پرها نامناسب می گردد.

ویژگی‌های گوشت بوقلمون:

 

دلایل اصلی تولید و مصرف گوشت بوقلمون در اروپا و آمریکا را می‌توان چنین عنوان کرد:

-گوشت بوقلمون از نظر چربی و کالری فقیر و از نظر فیزیولوژی تغذیه بسیار با اهمیت می‌باشد و ارزش رژیمی آن شبیه به گوشت بدون چربی گوساله‌های بسیار جوان است.

– امکان عرضه این گوشت به اشکال گوناگون وجود داشته و می‌توان آنرا به صورت لاشه کامل‌، قطعات ران و سینه و یا به صورت کالباس، سوسیس و … وارد بازار نمود.

– گوشت بوقلمون از نظر سلامت بسیار مورد توجه است زیرا تقریباً می‌توان گفت که هیچ نوع بیماری از طریق مصرف آن به انسان منتقل نشده و به عبارت ساده‌تر بیماری مشترکی بین انسان و بوقلمون وجود ندارد.

پرورش جوجه بوقلمون ها

برای نگهداری از جوجه بوقلمون باید عملیات زیر انجام داد:
قبل از ورود جوجه ها باید تمام وسایل نگهداری لانه را شستشو و ضد عفونی کرد و سپس وسایل پرورش به دقت چیده شوند. ماشین مادر را گرم و یا هیتر را روشن کرد و تهویه را در وضع مناسبی قرار داد. از ریختن جوجه ها تعداد بیش از حد استاندارد در هر متر مربع باید خودداری کرد. به مسئله تغذیه جوجه بوقلمون ها نیز باید در روزهای اول توجه فراوانی نمود.
در روش پرورش در روی بستر حتماً باید از بستر مناسب استفاده کرد. در روزهای اول باید بستر را با پارچه و یا کاغذ پوشاند تا جوجه بوقلمون ها از مواد بستر نخورند (البته برخی ها از جعبه هایی که برای حمل و نقل جوجه ها استفاده می شود نیز استفاده می کنند ولی این امر از نظر بهداشتی به هیچ وجه توصیه نمی شود). هنگامی که جوجه ها طرز غذا خوردن را یاد گرفتند میتوان کاغذ ها را برداشت.
در بعضی از سالن های پیشرفته پرورش بوقلمون از کف های توری یا نرده ای (Wire or Slat Floor) نیز استفاده میکنند. این کف ها بسیار بهداشتی است ولی گران تمام می شود و جوجه بوقلمون‌ها نیز نمی‌توانند براحتی روی آنها راه بروند و اغلب ممکن است دچار ناراحتی و ضعف پا و پنجه گردند.
جوجه بوقلمون‌ها برعکس جوجه مرغ‌ها خوردن و آشامیدن را به خودی خود یاد نمی گیرند. ازاینرو باید به آنها آموخت. آموختن طرز آشامیدن و خوردن یکی از اشکالات پرورش بوقلمون است. برای اینکه جوجه بوقلمون ها را به خوردن ترغیب کنند، عده ای از جو خرد شده، عده ای از شیر و برخی از تخم مرغ پخته و خرد شده و یا غذای سبز استفاده می‌کنند. برخی از تولید کنندگان تعدادی جوجه بوقلمون مسن را بین جوجه بوقلمون های یکروزه رها می‌کنند تا توسط آنها خوردن و آشامیدن را فراگیرند (که البته این روش به خاطر ریسک بالای ابتلا به بیماری در جوجه ها امروزه منسوخ شده است و فقط در شرایط روستایی گاهی از آن استفاده می‌کنند). به طور کلی بوقلمون ها نسبت به مرغ ها، بسیار کودن هستند به نحوی که در نگهداری بوقلمون به طور طبیعی، این پرنده همانند مرغ مادر بخوبی از جوجه های خود مراقبت نمی‌کند، اغلب جوجه های خود را تلف می‌کند و یا در مقابل پرندگان دیگر از جوجه های خود دفاع نمی کند. همچنین اگر در روی تخم خوابیده باشد ممکن است چند روز بدون غذا بخوابد و اگراو را بزور جهت خوردن خوراک از روی تخم بلند کنند ممکن است پس از سیر شدن فراموش کند که باید دوباره در روی تخم ها بخوابد از این جهت ممکن است با اندک غفلت، تخم ها خراب شوند (البته در محیط روستایی و غیر صنعتی).
جوجه بوقلمون نیز بسیار کم هوش و بی استعداد است و از این رو یکی از اشکالات اولیه پرورش بوقلمون عدم فراگرفتن طرز غذا خوردن و آشامیدن است. باید در روزهای اول نهایت دقت و توجه و حوصله را نمود تا جوجه ها طرز خوردن و آشامیدن را فرا بگیرند وگرنه در طی روزهای اول شاهد تلفات بسیار بالایی خواهیم بود. در پرورش جوجه بوقلمون‌ها باید دقت نمود که قسمت پرورش تا مرز امکان دارای گوشه یا زاویه نباشد چون ممکن است که با جمع شدن جوجه ها در یک گوشه روی هم شاهد تلفات ناشی از خفگی در آنها باشیم. پس بهتر است قسمت پرورش ما حالت بیضی مانند داشته باشد. بوقلمون ها معمولا در بین 20 – 28 هفتگی به سن بلوغ ‌می‌رسند که البته این امر بستگی به نوع، سویه و بالاخره جنس دارد. معمولاً نژادهای سبک کمی زود تر از نژادهای سنگین به سن بلوغ می‌رسند. فصل جوجه کشی و همچنین طرز نگهداری نیز کم و بیش در تسریع یا تاخیر بلوغ اثر دارد. مسئله تشخیص رسیدن به سن بلوغ بسیار مهم است زیرا وقتی که پرنده به سن بلوغ می‌رسد گوشت از نظر کیفیت به حداکثر مرغوبیت خود میرسد و بعد از آن با چربی گرفتن بدن از کیفیت آن کاسته می ‌شود. امروزه سعی می شود که بوقلمون ها را از نظر بلوغ زودرس کنند به این معنی که زودتر به سن بلوغ برسند. به این ترتیب تاریخ فرستادن بوقلمون ها به کشتارگاه به جلو خواهد افتاد.
در ایران معمولاً بوقلمون های ماده را در 16 هفتگی به بازار میفرستند زیرا پس از آن دیگر رشد نمی‌کند ولی بوقلمون نر را تا 26 هفتگی نگاه می‌دارند. وزن زنده بوقلمون های ماده 7/5 – 8 kg و وزن نرها در حدود 12- 13 kg است (که البته این مقادیر برای نژادهای مختلف متفاوت است و این اعداد فقط به صورت میانگین ذکر شده اند). ضریب تبدیل غذایی بوقلمون ها نسبت به سن پرورش متفاوت بوده و در نژادهای صنعتی مدرن معمولاً 2.5 الی 3.5 است یعنی به ازای هر 2.5 الی 3.5 کیلوگرم غذای مصرفی 1 کیلوگرم وزن زنده به دست می‌آید. امروزه موسسات اصلاح نژادی توانسته‌اند این مقدار را با روش های اصلاحی بهبود بخشند.

بوقلمون سفید

امروزه اختلاف نظرهایی در مورد نژاد بوقلمون ((وایت هلند)) به وجود آمده است‌. اگرچه اغلب بوقلمون‌های سفید را به نام ((وایت هلند)) می‌شناسند ولی همه آن‌ها استانداردهای نژاد مزبور را دارا نمی‌باشند‌. بنابراین اقدامات حمایتی جهت حفاظت آن‌ها باید صورت گیرد‌. بوقلمون‌های ((وایت هلند)) دیگر به طور گروهی پرورش داده نمی‌شوند‌. در حال حاضر نوعی از بوقلمون ((وایت هلند)) به طور تجاری پرورش داده می‌شوند. اگرچه امروزه بیشتر گونه‌های بوقلمون سفید هلندی، که به منظور مقاوم بودن با نژادهای دیگر آمیخته شده است، دارای چشم‌های قهوه‌ای رنگ می‌باشند ولیکن نژاد اصیل این دسته از بوقلمون‌ها همواره دارای چشمان آبی بوده است. برخی از انواع نر این بوقلمون‌ها هنوز هم دارای غبغب سیاه هستند. رنگ گردن و زیر گردن بوقلمون‌ها مثل ساق پا و انگشتان پای آن‌ها‌، سفید متمایل به صورتی می‌باشد. منقار آن‌ها هم رنگ صورتی دارد و هم می‌تواند رنگ استخوانی داشته باشد. در روی سر بوقلمون‌های مزبور نشانه‌ای از رنگ سرخ آبی وجود دارد. بقیه اندام بوقلمون وایت هلند را پرهای شاداب سفید رنگ پوشانده است‌. امروزه‌، گونه‌هایی از بوقلمون‌های سفید هلندی که با بوقلمون‌های ((لارج وایت)) آمیخته شده است دارای سینه‌ای پهن و پاهای کوتاه‌تر در مقایسه با گونه های اصیل می‌باشند. بوقلمون‌های نر اصیل معمولاً حدود 15 کیلوگرم و نوع ماده حدود 8کیلوگرم وزن دارند. مراقبت از بوقلمون‌های وایت هلند شبیه سایر بوقلمون‌ها می‌باشد‌. به خاطر جثه بزرگشان نیاز به فضای کافی برای حرکت باید داشته باشند. بوقلمون‌های اصیل ((وایت‌هلند)) را به سختی می‌توان پیدا کرد و نژاد آنها به ندرت پرورش داده می‌شود‌.

بوقلمون سفید هلندی

اصول اساسی در جوجه کشی بوقلمون:

ناگفته پیداست که مهمترین فاکتور جهت بدست‌آوردن بهترین نتیجه در جریان جوجه‌کشی، رعایت و اعمال مطلوبترین درجه حرارت جهت رشد جنین می‌باشد.
با وجود اینکه رطوبت، تهویه و چرخش هوا در دستگاه‌ها و سالن جوجه‌کشی از موارد مهمی هستند که اگر به درستی کنترل نشوند عوارض نا‌مطلوب جبران‌ناپذیری برروی نتیجه جوجه‌کشی خواهند‌داشت، اما در نهایت تخمها به تغییرات جزئی این سه فاکتور از حد متوسط و نرمال چندان حساس نمی‌باشد، ولی یک تغییر جزئی در میانگین درجه‌حرارت قابل تحمل برای جنین و افزایش یا کاهش غیرضروری آن می‌‌تواند تاثیر بسزایی در کاهش قابلیت جوجه‌درآوری تخمها داشته‌باشد.
با توجه به اهمیت این موضوع طی چند سال اخیر کمپانیهای بزرگی تحقیقات بسیاری در جهت بدست‌آوردن درجه حرارت متعادل و مطلوب در جوجه‌کشی بوقلمون انجام داده‌‌اند وبسیاری از اطلاعاتی که هم‌اکنون در اختیار پرورش‌دهندگان بوده و در این صنعت مورد استفاده قرار می‌گیرند، حاصل آزمایشات ویژه این شرکتها در آزمایشگاههای اختصاصی خود می‌باشد، در مکانهایی که امکان مطالعه برروی اثرات گوناگون تغییرات درجه‌حرارت، در مراحل مختلف جوجه‌کشی به راحتی وجود‌ دارد.

دستگاههای موجود در این آزمایشگاهها توانایی تنظیم در دماهای گوناگون را داشته و جهت سنجش و بررسی بهتر حالات واقعی درون ماشینها و چگونگی انجام مراحل جوجه‌کشی به مانیتورهای ویژه‌ای مجهز هستند.
در تمامی ۱۵ سال گذشته محققان با بازدید از بسیاری از موسسات جوجه‌کشی معتبر در سطح جهان و اندازه‌‌گیری دما در انواع مختلف دستگاهها و سیستمها بدین نتیجه رسیده‌اند که دمای واقعی تخمها در درون ماشین می‌تواند بطور قابل ملاحظه‌ای متفاوت‌تر از دمای نشان داده‌ شده بوسیله نشانگرهای دستگاه جوجه‌کشی باشد، بعنوان مثال در جدول انتهایی مقاله چند نمونه از دماهای ثبت شده در جوجه‌کشی‌های آمریکای‌شمالی و اروپا دیده می‌شود.
باید توجه داشت که بهترین دما در جوجه‌کشی بوقلمون، دمایی در حدود ۳۷/۵سانتیگراد می‌باشد، اما همانطور که از جدول فوق مشاهده می‌گردد دما در میان تخمها و در درون دستگاه اغلب متفاوت از این میزان است.

در هر حال مهمترین هدف در این تحقیقات بدست‌آوردن دامنه تغییرات دمایی است که جنین پرورش بوقلمون می‌تواند آنرا بدون هیچگونه اثر سوئی در نتیجه هچ تحمل نماید.
بعنوان مثال انجام جوجه‌‌کشی در دمای بالاتر از ۳۸ سانتیگراد و در روزهای ۲۴ – ۱۸ کاهش قابل ملاحظه‌ای را در قابلیت جوجه‌درآوری و افزایش تلفات جنین در پی داشته و نشانه‌های ویژه‌ای را از نظر آسیب‌شناسی ازقبیل: وارونگی و جابه‌جا‌شدگی جنین، آب‌آوردن‌چشمها، تورم و . . . بوجود خواهد‌آورد.
همچنین پیوسته نگه‌داشتن دما در حدود ۳۶/۵ سانتیگراد نیز تاخیر در زمان هچ (حدود۴۵ساعت) را نشان می‌دهد. مشاهدات فوق مؤید این نکته هستند که بهترین درجه حرارت جهت انجام یک جوجه‌کشی موفقیت‌آمیز، درجه‌حرارتی در حدود ۳۷/۵ سانتیگراد می‌باشد.
همچنین درجه‌‌حرارتهای بالاتر از این مقدار نسبت  و گرم به درجه‌حرارتهای پائینتر به مراتب اثرات مخرب‌تری را در نتیجه جوجه‌کشی خواهند‌داشت. اگر دما برای ۳ روز یا کمتر در حدود ۳۸/۵ درجه سانتیگراد و در هر یک از مراحل جوجه‌کشی اعمال شود اثر چندانی را بر روی قابلیت جوجه درآوری نخواهند‌داشت اما اعمال همین دما به مدت ۵ روز یا بیشتر میزان هچ را به طرز قابل ملاحظه‌ای کاهش خواهد‌ داد. باید خاطر‌نشان کرد که بیشترین کاهش در میزان هچ هنگامی مشاهده‌ می‌شود که درجه‌ حرارتهای بالا در طول هفته دوم جوجه‌کشی اعمال‌ شوند. به عبارت دیگر اعمال دمای ۳۸ سانتیگراد هنگامی تاثیری بر نتیجه هچ نخواهدداشت که به مدت ۶ روز و در هفته اول، سوم و چهارم جوجه‌کشی اعمال‌‌گردد اما در هفته دوم جوجه‌کشی اعمال همین دما، کاهش در میزان هچ را در پی خواهد داشت، این مسئله نشان‌دهنده حساسیت ویژه جنین بوقلمون به دما‌های بالا بخصوص در هفته دوم جوجه‌کشی می‌باشد.

 

با رشد جمعیت انسانی در دهه‌های اخیر، تقاضا برای مواد غذایی نیز در حال افزایش است. تامین مواد غذایی به ویژه نیازهای پروتئینی از دغدغه های اصلی بشر می باشد. صنعت بوقلمون به دلیل برخی امتیازات یکی از گزینه های مناسب برای تامین بخشی از نیازهای پروتئینی جوامع بشری بوده و امروزه در سراسر جهان رو به گسترش می باشد.
در سال‌های اخیر پرورش بوقلمون‌های صنعتی در آمريكا، آلمان، فرانسه، ايتاليا و دیگر کشورها، به دنبال بهبود پتانسیل‌های رشد این پرنده از طریق به‌گزینی ژنتیکی، پیشرفت بسیاری داشته است. هم‌اكنون در سال 2015 سرانه مصرف بوقلمون در آمريكا 7 كيلوگرم می‌باشد. (Estimated by USDA).

 

علیرغم اینکه صنعت پرورش بوقلمون در کشورهای پیشرفته رو به رشد می‌باشد‌، اما در ایران هنوز به صورت یک صنعت ناشناخته باقی مانده و به جرا‌ت می‌توان گفت به جز واحدهای معدودی که طی چند سال اخیر راه اندازی شده‌اند، تمامی جمعیت بوقلمون ایران هنوز به صورت بومی و با شرایط سنتی نگهداری و پرورش داده می‌شوند. به طور قطع با توجه به عدم رقابت در بازار و علاقه مردم به مصرف گوشت این پرنده و همچنین سابقه مصرف گوشت بوقلمون در ایران و بالا بودن کیفیت آن نسبت به انواع دیگر گوشت طیور، امید آن می‌رود که فروش این محصول در سطح کشور با مشکلی مواجه نشده و عرضه آن با استقبال مصرف کنندگان روبرو شود.

ویژگی‌های گوشت بوقلمون:

 

 

دلایل اصلی تولید و مصرف گوشت بوقلمون در اروپا و آمریکا را می‌توان چنین عنوان کرد:

-گوشت بوقلمون از نظر چربی و کالری فقیر و از نظر فیزیولوژی تغذیه بسیار با اهمیت می‌باشد و ارزش رژیمی آن شبیه به گوشت بدون چربی گوساله‌های بسیار جوان است.

– امکان عرضه این گوشت به اشکال گوناگون وجود داشته و می‌توان آنرا به صورت لاشه کامل‌، قطعات ران و سینه و یا به صورت کالباس، سوسیس و … وارد بازار نمود.

– گوشت بوقلمون از نظر سلامت بسیار مورد توجه است زیرا تقریباً می‌توان گفت که هیچ نوع بیماری از طریق مصرف آن به انسان منتقل نشده و به عبارت ساده‌تر بیماری مشترکی بین انسان و بوقلمون وجود ندارد.

مختصری از مورفولوژی و فیزیولوژی بوقلمون

سر پرنده نسبت به جثه، در مقایسه با سایر پرندگان، پوشیده از پوستی چین و کرکدار می باشد. در عقب سوراخهای بینی در جنس نر زائده ای گوشتی شکل وجود دارد که در حالت عادی قریب به ۵ سانتی متر و در مواقع تظاهرات و تمایلات جنسی به ۱۰ سانتی متر می رسد. اعتقاد بر این است که این زائده و سایر زوائد ریز و درشت گوشتی که در قسمتهای بدون پر یا کم پر حیوان وجود دارد، نوعی وسیلهو مظهر واکنشهای حسی حیوان است. زیر گردن بوقلمون نیز پرده ای گوشتی شبیه به غبغب مشاهده می شود. پوست پشت سر حیوان از جمله زائده بزرگ، در مواقع ابراز تمایلات حسی بخصوص جنسی، رنگهای مختلف به خود می گیرد ولی درحالت عادی قرمز گلی رنگ است.
در روی سینه بوقلمونها دسته ای موی سخت وجود دارد که رشته های آن مانند سیمهای فولادی نازک به نظر می رسد. این موها در سنین ۲ تا ۳ سالگی بدین شکل ظاهر می شوند. در جنس نر پرهای دم به علت داشتن عضلات نسبتا قوی می تواند بصورت چتر ( بخصوص در مواقع ابراز تمایلات جنسی ) در آید که بوقلمون نیز مانند طاووس از این نظرشهرت دارد.
تعداد کروموزوم های بوقلمون 82 عدد می‌باشد. تعداد ضربان قلب 200 تا 250 عدد در دقیقه است. درجه حرارت بدن 41.2 درجه سانتيگراد مي باشد. دستگاه گوارش بوقلمون شبیه به ماکیان بوده فقط در اندازه، متفاوت است. دستگاه تولید مثل بوقلمون شباهت زیادی با ماکیان داشته و با غاز و اردک در عدم وجود قضیب اختلاف دارد. اسپرم‌ها 5 تا 7 روز در مجرای تناسلی جنس ماده زنده باقی می‌ماند. شروع تخمگذاری در بوقلمون‌ها 230 تا 240 روزگی است. از طرز گرفتن شاه‌پر‌ها در بال می‌توان به نر و ماده بودن بوقلمون‌ها پی‌برد. قطع بال در بوقلمون از 1تا10 روزگی انجام می‌گیرد. نوک چینی جهت جلوگیری از کانیبالیسم در 2 تا 5 هفتگی انجام می‌گیرد.برای استعلام قیمت فروش تخم نطفه دار بوقلمون تماس بگیرید .

انواع نژاد و سویه های بوقلمون مورد استفاده در کشور

 

در حال حاضر سویه‌های نیکولاس (300 و700) ، بی یو تی (6 ،8،9،1،12) و نیز سویه هیبرید و مخلوط از کشورهایی نظیر کانادا، انگلیس، آلمان و هلند بصورت جوجه یکروزه وارد کشور می‌شود و مورد استفاده پرورش دهندگان قرار می‌گیرد.

منشأ و نژادهای بوقلمون

تعداد نژادهای بوقلمون در مقايسه با ساير طيور كمتر است. نژادهاي مختلف بوقلمون را مي توان براساس رنگ پرها و يا وزن آنها تقسيم بندي نمود كه به شرح ذيل مي باشد:

بوقلمون برنز

بوقلمون برنز از نژاد بوقلمون های اهلی است‌. ولی از نظر ظاهر بسیار شبیه بوقلمون وحشی آمریکای شمالی است. گزارشات حاکی از این است که بوقلمون‌های برنز در مقایسه با سایر گونه‌های بوقلمون اندکی آرام‌تر هستند و این باعث می‌شود که به راحتی بتوان آن‌ها را در کنار خود نگهداری نمود. مانند سایر بوقلمون‌ها‌، بوقلمون‌های برنز نسبت به سرما و تغییرات آن بسیار حساس می‌باشند و بایستی در قبال چنین شرایطی محفوظ نگه داشته شوند. اغلب خانواده‌های بوقلمون برنز به عنوان حیوانات خانگی به فروش می‌رسند. در مرحله بلوغ بوقلمون‌های برنز نر معمولاُ وزنی بین 12 تا 18کیلوگرم دارند‌، این در حالی است که وزن بوقلمون‌های ماده بین 7 الی 12كيلوگرم متغیر است. پرهای آنها رنگ سیاه مات دارد و لکه‌های قهوه‌ای متمایل به سبز بر روی آنها در زیر نور خورشید مثل رنگهای متالیکی می‌درخشد. کفل این نوع بوقلمون رنگ برنز خاصی دارد در حالی که پرهای ناحیه جلوی بدن او بیشتر قرمز و سبز رنگ است‌. لبه دم بوقلمون برنز بوده و دور تا دور آن نوار سفید رنگی دارد‌. در حال حاضر دو نوع از بوقلمون‌های برنز وحشی و سینه پهن ، بیشتر با مقاصد تجاری، تولید می شوند و دلیل آن این است که سینه آنها گوشت نسبتاً زیادی دارد. این نکته را نیز باید افزود که پرورش سینه پهن‌ها بسیار مشکل‌تر از نوع وحشی آن‌ها می‌باشد و دلیل آن این است که آنها به دلیل سینه پهن‌شان نمی‌توانند جفت‌گیری کنند و تکثیر آنها به صورت تلقیح مصنوعی صورت می‌گیرد. تا سال ۱۹۶۰ بوقلمون‌های برنز عمده‌ترین بوقلمون‌هایی بودند که در ایالات متحده پرورش داده می‌شدند. بوقلمون‌های برنز نر را می‌توان با زایده گوشت زیر گردنشان از بوقلمون‌های ماده تشخیص داد.

ادامه دارد …

نكات مهم و كليدي در باره جوجه كشي مصنوعي تخم بوقلمون

1- چیدن تخم ها در دستگاه ستر:
دوره انکوباسیون تخم (تبدیل تخم به جوجه ) در بوقلمون 28 روز است که 25 روز آن در دستگاه ستر سپری می شود. بعد از اینکه تخم های بوقلمون به سالن جوجه کشی حمل شدند و مورد درجه بندی قرار گرفتند، و قبل از چیدن آنها در دستگاه ستر باید مدتی را در خارج دستگاه سپری کنند و در این مدت نوک باریک تخم باید به سمت پایین قرار گیرد. حداقل زمان تخم گذاری و خواباندن تخم ها در ستر باید 24 ساعت باشد چون در این فاصله pH آلبومین تخم بالا است و کیسه هوایی هنوز کامل نشده است. این مسئله موجب آسیب رسیدن به جنین می شود. اگر تخم هایی که در اتاق نگهداری تخم و در دمای 15 درجه سانتی گراد قرار دارند مستقیما به اتاق جوجه کشی برای عملیات پیش گرم منتقل شوند، در برخورد با محیط گرم عموما عرق کرده و آب از دست می دهند که این عمل مطلوب نیست. در صورتی که تخم ها در اثر فشار عرق کنند، در صورت مساعد بودن شرایط، عوامل میكروبی تکثیر و در نهایت موجب تولید تخم های آلوده و با ترکیدن تخم می شوند. لذا باید دمای تخم ها در مدت 6 تا 12 ساعت کم کم به دمای 25 درجه افزایش یابد که به ان اصطلاحا عملیات پیش گرم می گویند.

مديريت در واحدهاي بوقلمونهاي گوشتي

پرورش بوقلمون‌های گوشتی و رسانیدن به وزن ایده‌آل در زمان مقرر، مستلزم اعمال مدیریت صحیح، تغذیه با جیره های بالانس شده از حیث سطح انرژی و پروتئین و همچنین مکمل‌های ویتامین و معدنی متناسب با سن پرنده می‌باشد.

بوقلمون‌ها با جیره های غذایی مرکب از: ذرت‌، کنجاله سویا، ویتامین‌ها و مینرال‌های مکمل تغذیه می‌شوند.

همچنین در تمام طول پرورش، آب گوارا و تازه باید بطور تمام وقت در اختیار حیوان قرار گیرد. یک بوقلمون برای تولید ‌16کیلوگرم گوشت، حدود 40 کیلوگرم دان مصرف می‌کند که با ضرب این عدد در قیمت روز دان می‌توان هزینه خوراک یک پرنده را در طول یک دوره تولیدی 4-5 ماهه محاسبه کرد.

امروزه در بوقلمون‌داری‌های مدرن زمان تولید کوتاه‌تر است زیرا نژادهای اصلاح شده کنونی دارای ضریب تبدیل بهتر و بازدهی مناسبتری می‌باشند. زمان رشد در بوقلمون‌های ماده معمولاً 14هفته و در بوقلمون‌های نر20هفته بوده که در پایان این مدت بوقلمون ماده به وزن حدود 5/7 کیلوگرم و نرها به وزن حدود 16کیلوگرم خواهند رسید. همچنین باید توجه داشت که در هنگام فروش )بصورت لاشه( بوقلمون ده معمولاً بهتر از پرندگان نر فروخته می‌شوند و گوشت بوقلمون‌های نر بیشتر به محصولات فرآوری شده‌ای از قبیل :کتلت، گوشت استیکی، سوسیس بوقلمون و غیره تبدیل می‌شود.

یک بوقلمون5/7کیلوگرمی بطور نمونه دارای 60درصدگوشت سفید و40 درصدگوشت قرمز می‌باشد. گوشت سفید بوقلمون در بازار اروپا و آمریکا بسیار قابل پسند بوده اما در سایر کشورها مصرف گوشت قرمز رونق و فروش بیشتری دارد.

دو نوع گوشت مذکور خواص تغذیه ای متفاوتی دارند؛ به طوریکه گوشت سفید دارای میزان انرژی و چربی کمتری نسبت به گوشت قرمز می‌باشد. گوشت بوقلمون از نقطه نظر ترکیبات دارای پروتئین بالا و میزان خیلی کمی کلسترول بوده و به همین جهت یک منبع مناسب پروتئینی جهت پخت و تهیه انواع خوراک‌ها و غذاهای مختلف برای افراد مسن، کودکان در حال رشد، مبتلایان به امراض قلبی و عروقی و سایر آحاد جامعه به حساب می‌آید.

قسمت دوم نكات كليدي در باره جوجه كشي مصنوعي تخم بوقلمون

پس از مرحله پیش گرم، تخم ها باید در سینی های ستر چیده شده و به وسیله گاری های چرخ دار به داخل دستگاه منتقل شوند. اگر همه تخم ها در یک زمان وارد دستگاه شوند می توان آنها را در داخل دستگاه ضدعفونی نمود. در این حالت علاوه بر تخم ها دستگاه ستر هم ضدعفونی می شود ولی اگر تخم ها در چند مرحله وارد دستگاه شوند، باید قبل از ورود به ستر حتما ضدعفونی شوند.
چیدن تخم ها در دستگاه ستر باید به نحوی باشد که انتهای پهن آنها رو به بالا قرار گفته و به صورت روزانه تخم ها در محل خود چرخش یابند . دفعات چرخش باید بین 6 تا 10 بار در روز بوده و در هر بار چرخش تخم ها حول محور بزرگ خود 45 درجه گردش یابند. در 25 روز اول جوجه کشی تخم بوقلمون، رطوبت نسبی دستگاه ستر باید در حدود 55 درصد باشد. درجه حرارت دستگاه باید حدود 37.7 درجه سانتی گراد تنظیم شود. رطوبت نسبی در ماشین های کوچک معمولا از طریق تبخیر آب فراهم می شود. در جوجه کشی بوقلمون مدت زمانی که تخم در دستگاه ستر قرار می گیرد به دو دوره 14 روزه تقسیم می شود. روز اول که تخم ها واکنش گرماگیر دارند و چهارده روز دوم که تخم ها واکنش گرمازا دارند.

 

قسمت چهارم نکات کلیدی در باره جوجه كشي مصنوعی تخم بوقلمون

هوای ماشین های جوجه کشی به طور طبیعی باید حاوی 21 درصد اکسیژن باشد. به نقل از برخی منابع علمی اهمیت میزان اکسیژن به حدی است که به ازای هر یک درصد افزایش مقدار اکسیژن در فضای ماشین جوجه کشی، یک درصد افزایش در جوجه دهی و در مقابل هر یک درصد کاهش میزان اکسیژن و هوا، 5 درصد کاهش در میزان بازده جوجه حاصل می شود.جنین در روزهای اول احتیاج به مقدار کمتری اکسیژن دارد ولی به مرور که رشد و تکامل پیدا می کند به همان نسبت هم احتیاج بیشتری به اکسیژن دارد، از این رو باید تهویه هم بهتر انجام گیرد. تهویه در روزها و مراحل پایانی جوجه کشی به ویژه در سه روز آخر دوره جوجه کشی که جوجه ها شروع به نوک زدن پوسته و خروج از آن می کنند بسیار مهم است.

 

قسمت سوم نکات کلیدی در باره جوجه كشي مصنوعی تخم بوقلمون

معمولا فرآیند هچ در زمستان بهتر از تابستان و یا سایر فصول است. دلایل این امر شامل، افزایش کیفیت پوسته، افزایش میزان فشار هوا و افزایش غلظت اکسیژن هوا است. در زمانی که تخم ها در دستگاه ستر هستند باید مسئول جوجه کشی بررسی های لازم را به عمل آورد تا از صحت عمل قسمت های مختلف دستگاه اطمینان حاصل گردد.
یکی از نکات بسیار مهم در ماشین های جوجه کشی، تامین اکسیژن به منظور تنفس جنین طی مراحل رشد و تکامل در داخل تخم است. جنین در داخل تخم های نطفه دار، تمام مواد مورد نیاز برای رشد به جز اکسیژن را در اختیار دارد که آن را از طریق منافذ پوسته تخم دریافت می کند. در حقیقت این منافذ گذرگاه تبادلات گازی جنین است. غلظت بالای دی اکسید کربن می تواند در میزان جوجه دهی اثر بسیار منفی بر جای بگذارد و در غلظت بیش از حد منجر به مرگ جنین شود. اگر در ماشین های جوجه کشی تهویه با عمل جابجایی هوا صورت نگیرد، میزان دی اکسید کربن حاصل از بازدم جنین، به سرعت افزایش می یابد و صدمات جبران ناپذیری بر اثر مرگ و میر جنین به وجود می آید. تهویه در دستگاه ستر بسیار اهمیت دارد. میزان دی اکسید کربن موجود در دستگاه ستر نباید 0.3 درصد بیشتر باشد. اگر مقدار دی اکسید کربن بیش از 0.5 درصد برسد تمام جوجه ها تلف شده و میزان هچ به صفر می رسد.

 

قسمت پنجم نکات کلیدی در باره جوجه کشی مصنوعی بوقلمون

کندلینگ (نوربینی تخم ها):
در فرایند نوربینی در فضا نیمه تاریک، تخم بوقلمون در مقابل نور شدید قرار می گیرد و با مشاهده سایه ای از جنین و با تکیه بر تجربه، می توان از جوجه کشی صحیح اطمینان حاصل نمود. به طوری کلی، نوربینی تخم بوقلمون به دلیل رنگی بودن پوسته مشکل تر است. در زمان انجام این عمل، تعداد تخم های نطفه مرده، بی نطفه و جنین مرده باید شمارش و ثبت شود.در روزهای چهارم یا پنجم جوجه کشی، درجه شفافیت و یا کدر بودن تخم بوقلمون در زمان نوربینی ممکن است متفاوت باشد. تخم های شفاف شامل تخم نطفه مرده، بدون نطفه و جنین مرده هستند و تخم های تیره تر دارای جنین سالم هستند. پس از نوربینی،کلیه تخم های شفاف باید جمع آوری شده و سپس شکسته شوند تا تعداد تخم های غیر بارور کاهش یابد. به وسیله نوربینی میتوان علل اشکالات موجود را بررسی نمود و دریافت که این مشکلات مربوط به مدیریت پرورش است یا ماشین جوجه کشی بعد از اینکه تخم های شفاف و تازه در طول عمل نوربینی از شانه ها خارج شدند، جای آنها باید با تخم های سالن دیگر پر شود تا گردش هوا در دستگاه دچار اشکال نشود.

 

قسمت ششم نکات کلیدی در باره جوجه کشی مصنوعی بوقلمون

چیدن تخم ها در دستگاه جوجه کشی هچر تخم بوقلمون در پایان روز 25 جوجه کشی به دستگاه هچر منتقل می شوند. بعد از انتقال تخم ها به محل هچ در روز 25 جوجه کشی رطوبت نسبی باید حدود 70 درصد و دمای دستگاه 37 درجه باشد. در زمان انتقال تخم ها جریان هوا در اطراف آنها نباید متوقف شود، بنابراین در زمان انتقال، هواکش ها باید همچنین روشن باقی بمانند. گاهی برای آسایش کارکنان، هواکش را خاموش می کنند که این کار مورد تایید نیست، چون با این عمل میزان اکسیژن موردنیاز برای جوجه ها کاهش یافته و درصد جوجه دهی کاهش می یابد و اکثر نار دوره جنینی و تکامل نامناسب دستگاه تنفسی و قبل است. در انتقال تخم ها از ستر به هچر باید دقت شود تا تخم های منفجر شده و کثیف به داحل دستگاه هچر منتقل نشوند..دمای محیط در زمان انتقال تخم ها از ستر به هچر باید حدود 30 درجه سانتی گراد باشد و عملیات انتقال در اسرع وقت انجام شود تا شوک حرارتی به تخم هاوارد نشود. در زمان نقل و انتقال تخم ها حدود 11 الی 12 درصد از وزن خود را از دست داده اند و وزن آنها حدود 90 درصد وزن اولیه است.

قسمت هفتم نکات کلیدی در باره جوجه کشی مصنوعی بوقلمون

هر چند زمان انتقال تخم ها از دستگاه ستر به دستگاه هچر پایان روز 25 جوجه کشی می باشد ولی به لحاظ تجربی بهترین زمان، هنگامی است که در دستگاه ستر صدای جیک جیک حداقل یک جوجه شنیده شود. در حالت ایده آل مشاهده حداقل یک جوجه هچ شده در بین تخم ها علامت بسیار خوبی است و این علامت بیانگر یک دوره موفق جوجه کشی است. در دستگاه هچر افزایش دی اکسید کربن تا 1.2درصد اشکالی ایجاد نمی کند ولی کاهش آن از سطح 0.5 درصد موجب کاهش هچ می شود وجوجه کش به عبارت دیگر وجود مقدار دی اکسید کربن برای هچ ضروری است، زیرا باعث ایجاد حالت خفگی در جوجه شده و جوجه را واردار می کند که پوسته اتاقک هوایی را سوراخ کند. بهتر است تخم ها در دستگاه هچر قبل از نوک زدن جوجه ها دود داده شوند، در غیر این صورت احتمال کاهش هچ (1.5الی 2 درصد) و آسیب رسیدن به پوشش اپی تلیوم نای وجود دارد. در دمای آب مورد استفاده برای تامین رطوبت دستگاه هچر نباید از 12 الی 15 درجه سانتی گراد پایین تر باشد. چه زمانی جوجه های تازه متولد شده را از دستگاه بیرون بکشیم: این سوال هر پرورش دهنده تازه کار است. متوسط زمان طبیعی برای جوجه کشی بوقلمون حدودا 28 روز است. با این وجود ممکن است هچ از روز 27 آغاز و تا روز 29 ادامه پیدا کند. اگر تخم ها از یک گله هم سن تولید شده باشند و شرایط انتقال و انبار انها یکی باشد، جوجه ها در عرض 24 ساعت از تخم خارج می شوند. بهترین زمان برای بیرون کشیدن جوجه ها از دستگاه هچر زمانی است که به صورت مخملی درآمده اند و هنوز پشت گردن آنها کمی خیس باشد. این موضوع سبب می شود که جوجه هایی که زودتر هچ شده اند بعد از بیرون کشیدن از دستگاه دهیدراته نشوند و آب بدنشان از دست نرود.

جمع آوری و نگهداری تخم در گله مولد (قسمت اول)

در هر فصل تخم گذاری و در نژاد های مختلف بوقلمون هر پرنده ماده بین 80 تا 100 تخم تولید میکنند. تولید تخم در سال اول بالاترین راندمان را دارد و سالانه حدود 20 درصد کاهش می یابد. وزن تخم بوقلمون بین 80 تا 100 گرم است و رنگ آن قهوه ای مایل به زرد همراه با لکه های قهوه ای است. هر بوقلمون ماده تقریبا در هر روز یک تخم تولید می کند. در پروش بوقلمون مولد باید هر چه زودتر تخم ها را از محل پرورش جمع آوری کرده و پس از ضدعفونی آن ها را در محل دیگری، نگهداری کرد. جمع آوری سریع تخم ها برای جلوگیری از دهیتراته شدن (از دست دادن آب) از طریق منافذ پوسته و جلوگیری از آلودگی ثانویه آن ها است که در نهایت باعث مرگ جنین می شود. بنابراین تخم ها باید سریعاً جمع آوری و ضد عفونی و در محیطی خنک، مرطوب و با تهویه مطلوب نگهداری شوند.
به صورت معمول تعداد دفعات جمع آوری تخم ها سه بار در روز است ولی چنان که هوا گرم باشد می باید این دفعات به 5 تا 10 بار در روز افزایش یابد.

 

قسمت دهم (آخر) نکات کلیدی در باره جوجه کشی مصنوعی بوقلمون

همچنین درجه‌‌حرارتهای بالاتر از این مقدار نسبت به درجه‌حرارتهای پائینتر به مراتب اثرات مخرب‌تری را در نتیجه جوجه‌کشی خواهند‌داشت. اگر دما برای ۳ روز یا کمتر در حدود ۳۸.۵ درجه سانتیگراد و در هر یک از مراحل جوجه‌کشی اعمال شود اثر چندانی را بر روی قابلیت جوجه درآوری نخواهند‌داشت اما اعمال همین دما به مدت ۵ روز یا بیشتر میزان هچ را به طرز قابل ملاحظه‌ای کاهش خواهد‌ داد. باید خاطر‌ نشان کرد که بیشترین کاهش در میزان هچ هنگامی مشاهده‌ می‌شود که درجه‌ حرارتهای بالا در طول هفته دوم جوجه‌کشی اعمال‌ شوند. به عبارت دیگر اعمال دمای ۳۸ درجه سانتیگراد هنگامی تاثیری بر نتیجه هچ نخواهد داشت که به مدت ۶ روز و در هفته اول، سوم و چهارم جوجه‌کشی اعمال‌‌گردد اما در هفته دوم جوجه‌کشی اعمال همین دما، کاهش در میزان هچ را در پی خواهد داشت، این مسئله نشان‌دهنده حساسیت ویژه جنین بوقلمون به دما‌های بالا بخصوص در هفته دوم جوجه‌کشی می‌باشد.

موفق باشید.

قسمت نهم نکات کلیدی در باره جوجه کشی مصنوعی بوقلمون

نکات مهم در جوجه کشی بوقلمون:

ناگفته پیداست که مهمترین فاکتور جهت بدست‌آوردن بهترین نتیجه در جریان جوجه‌کشی، رعایت و اعمال مطلوبترین درجه حرارت جهت رشد جنین می‌باشد. با وجود اینکه رطوبت، تهویه و چرخش هوا در دستگاه‌ها و سالن جوجه‌کشی از موارد مهمی هستند که اگر به درستی کنترل نشوند عوارض نا‌مطلوب جبران‌ناپذیری بر روی نتیجه جوجه‌کشی خواهند‌داشت، اما در نهایت تخمها به تغییرات جزئی این سه فاکتور از حد متوسط و نرمال چندان حساس نمی‌باشد، ولی یک تغییر جزئی در میانگین درجه‌ حرارت قابل تحمل برای جنین و افزایش یا کاهش غیر ضروری آن می‌‌تواند تاثیر بسزایی در کاهش قابلیت جوجه‌درآوری تخمها داشته‌ باشد. باید توجه داشت که بهترین دما در جوجه‌کشی بوقلمون، دمایی در حدود 37.5 درجه سانتیگراد می‌باشد. انجام جوجه‌‌کشی در دمای بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد و در روزهای ۲۴ – ۱۸ کاهش قابل ملاحظزایش تلفات جنین در پی داشته و نشانه‌های ویژه‌ای را از نظر آسیب‌شناسی ازقبیل: وارونگی و جابه‌جا‌شدگی جنین، آب‌آوردن‌چشمها، تورم و . . . بوجود خواهد‌آورد. همچنین پیوسته نگه‌داشتن دما در حدود 36.5 درجه سانتیگراد نیز تاخیر در زمان هچ (حدود ۴۵ ساعت) را نشان می‌دهد. مشاهدات فوق مؤید این نکته هستند که بهترین درجه حرارت جهت انجام یک جوجه‌کشی موفقیت‌آمیز، درجه‌حرارتی در حدود 37.5 درجه سانتیگراد می‌باشد.

جمع‌آوری و نگهداری تخم در گله مولد (قسمت سوم)

نگهداری تخم ها قبل از جوجه کشی باید در فضایی کاملا بهداشتی، با تهویه مطلوب و در مکانی با دیوار ها و سقف عایق کاری شده باشد. در واحد های بزرگ، یک بخش مجزا برای ضدعفونی کردن تخم ها وجود دارد، و تخمها پس از ضدعفونی اولیه در انبار باقی می مانند و سپس به سالن جوجه کشی منتقل می شوند. نظافت تخم ها، خطر نفوذ میکروب ها از طریق پوسته تخم را کاهش می دهد. در سیستم بستر این احتمال بیشتر از سیستم پرورش در قفس می باشد. میکروب های موجود دربستر در شرایط مطلوب دما و رطوبت، بهتر رشد و تکثیر پیدا می کنند و احتمال آلودگی تخم بوقلمون افزایش می یابد. میکروب ها تکثیر یافته و عموماً باعث مرگ جنین شده یا درصد تولد جوجه ها را کاهش می دهند. بعضی اوقات نیز سبب ترکیدن تخم می شوند. برای جلوگیری از خطر آلوده شدن دیگر تخم ها نباید تخم ها را به تعداد زیاد روی هم گذاشت. از تخم های کثیف نباید برای جوجه کشی استفاده کرد.
قبل از قرار دادن تخم ها در داخل ماشین و همچنین 12 ساعت بعد از قرار دادن در ماشین باید آن ها را به روش ذیل ضدعفونی کرد. ابتدا تخم ها را در سبد ها یا در سینی های توری قرار می دهند به طوری که هوا بتواند به راحتی از میان آن ها بگذرد. سپس سبد ها و سینی ها را در سالن مخصوص قرار می دهند. برای تولید گاز فرمالدئی 20 سی سی فرمالین را به آرامی بر روی 10 گرم پرمنگنات (برای هر متر مکعب فضای سالن) می ریزند.

 

قسمت هشتم نکات‌ کلیدی در باره جوجه کشی مصنوعی بوقلمون

عملیات بعد از جوجه کشی بوقلمون

جوجه بوقلمون هایی که از تخم خارج شده اند نباید تا قبل از خارج شدن کامل در درجه حرارتی کمتر از ماشین جوجه کشی نگهداری شوند. بنابراین قبل از انتقال آنها به خارج از ماشین باید آنها را در سینی مخصوص جوجه در ماشین قرار داده و یا چنانچه آنها را از ماشین خارج می کنند، جعبه ها را نباید در محیطی که حرارت آن خیلی کمتر از درجه حرارت ماشین است نگهداری کرد. در زیر و کف این جعبه ها باید مواردی قرار داد که مانع از سر خوردن جوجه ها شود.
جوجه بوقلمون ها را می توان در جعبه های مخصوص حمل جوجه قرار داد. معمولا در هر قسمت از جعبه 15 تا 18 جوجه بوقلمون ریخته می شود، جعبه ها باید کاملا تمیز و پاکیزه بوده و از هر جعبه فقط برای یک بار استفاده شود. در بیشتر مجتمع ها ،بوقلمون نر و ماده به محض خروج از ماشین جوجه کشی توسط افراد متخصص تعیین جنسیت شده و از هم جدا می شوند. این کار معمولا با بررسی محفظه کلوآک و اندامهای نر و ماده داخل آن انجام می شود.
اقدامات بهداشتی پس از فرآیند جوجه کشی بوقلمون به ترتیب زیر است. ابتدا دیواره ها،کف و سینی های ماشین جوجه کشی باید از تخم های شکسته، پوسته و بقایای دیگر پاک شود. بقایای تخم، جوجه های مرده، تخم های جنین مرده و غیره، باید به سرعت از تشکیلات جوجه کشی خارج و در محل مناسبی معدوم شود. سطل حاوی تخم های انفجاری به قسمت تخلیه ضایعات برده شده و پس از تخلیه شستشو ضدعفونی شوند. بهتر است که شانه های ستر ابتدا به مدت یک ساعت در حوضچه حاوی محلول ضدعفونی قرار بگیرد و سپس شستشو و مجددا ضدعفونی شوند. وسایل مربوط به انتقال تخم ها (نوار نقاله، میزهای انتقال، پاروها و سایر وسایل) باید مورد شستشو و ضدعفونی کامل قرار بگیرند. در پایان باید محوطه انتقال، و اتاق های ستر و هچر به خوبی شستشو و ضدعفونی شود.

جمع‌آوری و نگهداری تخم در گله مولد (قسمت دوم)

تمیز کردن تخم ها در حالت خشک بهتر از شستن آن ها است. هنگام شستن لایه طبیعی محافظ پوسته تخم بوقلمون برداشته شده و احتمال فساد تخم ها افزایش می یابد. بهتر است زمان نگهداری تخم بوقلمون برای جوجه کشی بیشتر از 5 تا 6 روز نباشد. هرچه تعداد روز های نگهداری تخم ها افزایش یابد، احتمال جوجه دهی تخم ها کاهش می یابد، به طوری که در سه هفتگی تقریباً به صفر می رسد.
تخم بوقلمون در صورت نگهداری نا مناسب خاصیت جوجه در آوری خود را از دست می دهد. سه عامل مهم باعث کاهش یا از بین رفتن خاصیت جوجه در آوری در مدت نگهداری تخم جوجه کشی می شود که شامل دمای نگهداری نا مناسب، نگهداری طولانی مدت و دستکاری و تکان شدید تخم است. اگر دمای داخل تخم بوقلمون به 28 درجه سانتی گراد برسد، جنین شروع به رشد می کند. از این رو تخم بوقلمون مخصوص جوجه کشی را باید در دمای کمتر از این میزان نگهداری گردد. تحقیقات انجام شده نشان داده است که بهترین نتیجه جوجه کشی وقتی حاصل می شود که تخم بوقلمون در دمای حدود 10 تا 15 درجه سانتی گراد و به طور متوسط 13 درجه سانتی گراد نگهداری می شود. همچنین وقتی که تخم بوقلمون را در دمای پایین تر از 10 درجه سانتی گراد نگهداری کنند، نتیجه جوجه کشی مناسب نخواهد بود. در هنگام نگهداری تخم باید نوک کوچک تخم به طرف پایین و نوک بزرگ آن به طرف بالا باشد.

 

جمع‌آوری و نگهداری تخم در گله مولد (قسمت آخر)

ظرف مورد استفاده باید آهنی یا فلزی بوده و حجم آن حدود 10 برابر ماده ضد عفونی باشد. تخم ها باید به مدت 20 دقیقه در معرض گاز فرمالدئید قرار گیرند. وجود رطوبت در این روش ضدعفونی بسیار مهم است. دمای هوا باید 23 درجه سانتی گراد باشد. امکان ضدعفونی تخم بوقلمون در داخل ماشین جوجه کشی نیز وجود دارد. در این حالت اگر تخم بوقلمون در خارج از ماشین ضدعفونی نشده است، می توان آن ها را در داخل ماشین جوجه کشی قرار داد و به طریق ذیل عمل کرد. گاز دادن باید حداکثر 12 ساعت بعد از گذاشتن تخم ها پایان یابد. در این حالت، میزان پرمنگنات و فرمالین حدود 30 درصد کمتر از میزانی که برای ضد عفونی تخم بوقلمون ها در خارج از ماشین لازم است باید در نظر گرفت. در طی مدت گاز دهی به تخم ها، در ها و پنجره های ماشین را بسته ولی باد بزن باید کار کند، بعد از 220 دقیقه دستگاه تهویه روشن شده و گاز را خارج می کند.
به نظر می رسد که تخم های کوچک فاقد مواد غذایی کافی و لازم برای تکمیل رشد جوجه در داخل تخم باشند. در حقیقت بنیه جوجه های کوچک، ضعیف تر بوده و جزو تولیدات حذفی به شمار می آیند. در دوره پرورش نیز جوجه های کوچک، افزایش وزن کمتری نسبت به جوجه های بزرگتر دارند. تخم های بسیار بزرگ نیز مناسب جوجه کشی نمی باشند. وزن تخم بوقلمون برای جوجه کشی باید تا 85 گرم باشد. تخم انتخابی باید شکل مناسب و پوسته سالمی داشته باشد. جنسیت جوجه ها هیچ ارتباطی به بزرگی یا کوچکی، رنگ و شکل تخم ها ندارد. تخم هایی که دارای قالب غیر معمولی و گرد بوده یا پوسته آن ها ضغیم تر یا نازک تر از معمول است، نباید برای جوجه کشی استفاده نمود، همچنین تخم های کثیف را نباید با تخم های تمیز در یک ظرف جای داد. اگر تخم کمی کثیف است می توان آن را با دست یا ماشین به طریقه خشک تمیز کرده و مورد استفاده قرار داد.

مدیریت پرورش جوجه بوقلمون (قسمت اول)

آماده سازی سالن جهت ورود جوجه:

جهت ورود جوجه باید سالن را بعد از شستشو با آب و با استفاده از فرمالین ضد عفونی نموده و سپس يك سوم سطح سالن با استفاده از پلاستیک یا برزنت جدا گردد . پوشال جهت بستر و یا روزنامه در سطح سالن پهن گردد و سپس آبخوریهای دستی و سینی های دانخوری را به میزان مورد نیاز در سطح مورد نظر پخش نمود . با استفاده از فرمالین و پرمنگنات باید سالن گاز داده شود و بعد از ۲۴ ساعت هوای سالن توسط هواکش تخلیه شود به نحوی که سالن از گاز تخلیه گردد . حرارت سالن را حدود ۲۵ درجه سانتیگراد تنظیم گردد و از قرار گرفتن آبخوری و یا دانخوری در نزدیک منبع حرارتی جلوگیری شود . در ۱۲ ساعت اولیه ورود جوجه بهتر است از آرد ذرت جهت تغذیه جوجه ها استفاده گردد و سعی شود جوجه ها حرکت داده شوند . همچنین جهت پخش بهتر دان از ته کارتن نیز استفاده میشود . لازم به ذکر است برای جلوگیری از آبریزی باید پوشال بطور یکنواخت در سالن پخش گردد تا ایجاد ناهمواری مخصوصا در زیر آبخوریها ننماید . از تجمع جوجه ها در یک محل باید جلوگیری شود . بهترین روش تنظیم حرارت و جلوگیری از ایجاد کوران است بدین صورت پخش جوجه ها یکنواخت میگردد . برای جلوگیری از بروز بیماری و ایجاد گله یکنواخت باید از روش پرورش تک سنی استفاده شود . تخلیه جوجه باید بطور یکنواخت در سطح سالن پخش گردد و امکان دسترسی جوجه به آب و دان باید کنترل شود . حرارت سالن بعد از تخلیه جوجه باید حدود ۳۵ الی ۳۶ درجه سانتی گراد تنظیم گردد .
نگهداري جوجه بوقلمون ، يكي از مشكلترين مراحل پرورش بوقلمون است . بوقلمون هاي جوان نيز در مقابل عوامل بيماري زا كاملا حساسند از اينرو بايد توجه فراواني به آنها مبذول داشت . در طريقه پرورش به صورت صنعتي، با ید شرايط محيطي و تمامي نيازهاي بوقلمون را مد نظر گرفت تا با تنظيم حرارت ، تهويه ، بهداشت و بالاخره جايگاه حداكثر نتيجه مطلوب حائز شود.

مدیریت پرورش جوجه بوقلمون (قسمت دوم)

تهويه و رطوبت:
براي رشد معمولي جوجه بوقلمون هواي تازه و تميز ضرورت دارد . به وسيله استفاده از پنجره هاي تهويه اي و همچنين هواكشهاي برقي ميتوان تهويه را كنترل كرده كه البته تهويه نبايد سبب سرد شدن سالن گردد . هنگام ورود به سالن ميتوان وضعيت تهويه را بخوبي تشخيص داد ، زيرا وجود هرگونه بوي نامناسب دليل عدم و نقص تهويه است . تهويه نامناسب از طرفي سبب كم كردن رطوبت ميشود ، وجود رطوبت در داخل سالن نيز يكي از نشانه هاي نقص تهويه است . سالن نگهداري جوجه ها هميشه بايد خشك نگهداري شود و اگر خشكي هوا بيش از حد لازم باشد رشد پرها كم شده و وضعيت پرها نامناسب ميگردد .

بهداشت و بهسازي:
جلوگيري و پيش گيري از بيماري مستلزم رعايت اصول بهسازي و بهداشت است. از اينرو بايد لانه و همچنين وسائل را قبل از ورود و پايان هر دوره به خوبي شست و ضد عفوني نمود .

مدیریت پرورش جوجه بوقلمون (قسمت سوم)

فضاي لازم :
فضايي كه بايد در اختيار جوجه بوقلمون باشد: در هفته اول 30 جوجه در هر متر مربع ، در هفته 2~4 تعداد 20 جوجه ، در هفته 5 ~6 تعداد 10 جوجه ، در هفته 7 ~8 تعداد 8 جوجه ، در هفته 9~ 12 تعداد 5 قطعه و در هفته 13 ~20 تعداد 2~3 بوقلمون در هر متر مربع.

استفاده از نور براي پرورش بوقلمون:
در 48 ساعت اول بايد در تمام مدت شبانه روز از روشنايي در سالن نگهداري جوجه بوقلمونها استفاده كرد . بعد از اينكه جوجه بوقلمون ها به خوردن و آشاميدن عادت كردند بايد به مرور نور را كم كرد به طوري كه در سن 2 هفتگي به حداقل مقدار روشنايي رساند . معمولا مقدار 13- 14 ساعت نور در شبانه روز براي بوقلمون ها از سن 2 هفتگي به بعد كافي است . شدت نور نيز مهم است معمولا در 48 ساعت اول بايد از نور شديد تر و سپس از نور ضعيف تر استفاده نمود . 0~6 هفتگي : در 48 ساعت اول به طور دائمي از نور استفاده ميشود ،سپس ميزان روشنايي را به مرور به 14 الي 18 ساعت ميرسانند (كم كردن نور بايد به طور آهسته وتدريجي صورت گيرد ) . 6~22 هفتگي : از 14 ساعت نور باشدت كم استفاده ميشود . 22~30 هفتگي : مدت روشنايي روز را به 10~12 ساعت ميرسانند .

 

مدیریت پرورش جوجه بوقلمون (قسنت چهارم)

مدیریت بستر :
در انتخاب مواد بستر باید به قابلیت جذب رطوبت ٬ قابلیت تجزیه در محیط ٬ نرم و مناسب بودن ٬ تمیزی و عاری بودن از فساد و فاقد گرد و غبار بودن ٬ امکان تهیه مناسب از منبع مطمئن بهداشتی توجه گردد . آلودگی مواد بستر به قارچ عملکرد پرنده را دچار مشکل می کند . بستر مرطوب باعث بروز بیماریهای انگلی و افت کیفیت لاشه می شود .

برخی از علل شایع بستر مرطوب عبارتند از :
عمق کم بستر : مطمئن شوید که عمق بستر از ابتدای دوره پرورش مناسب انتخاب می شود .
نرخ تهویه نامناسب : این پدیده اجازه می دهد تا سطح رطوبت سالن بالا آید که احتمال وقوع بستر مرطوب را افزایش می دهد .
دمای نامناسب : دماهای خنک مترادف با سطوح بالای رطوبت است که منجر به بستر مرطوب می گردد . تشخیص اینکه در یک زمان خاص حرارت مکمل برای سالن لازم است ( مخصوصا زمانیکه پرندگان جوان هستند ) برای حفظ خشکی بستر مهم است . افزایش دمای سالن به ازای هر ۲۰ درجه فارنهایت (حدود ۱۱ درجه سلسیوس) قابلیت حفظ رطوبت توسط هوا را دو برابر می نماید . اگر چه سوخت گران است ، اما افزودن گرمای الحاقی نه تنها پرندگان را گرم می نماید بلکه ظرفیت هوا را برای حمل رطوبت بالا می برد . برای بوقلمونهای زیر ۱۰ هفته سن اگر هیچ حرارت مکملی تدارک دیده نشود علاوه بر عدم تامین منطقه آسایش حرارتی برای آنها ، ظرفیت حمل رطوبت توسط هوا ناکافی خواهد بود . در مقایسه برای بوقلمونهای با سن ۱۳ هفته یا بالاتر حرارت تولید شده توسط خود پرندگان برای دفع رطوبت از محیط کفایت خواهد کرد . بنابراین دما و نرخ تهویه مناسب در حفظ کیفیت هوا ی سالن بوقلمونها نه فقط در زمانیکه کسی در سالن در حال کارکردن یا بازدید است بلکه در تمامی زمانها نقش مهمی دارد .

مدیریت پرورش جوجه بوقلمون (قسمت ششم)

نکات زیر در استفاده از دانخوری قابل اهمیت است :
ارتفاع دانخوری روزانه تنظیم شود بطوریکه پشت پرنده با کف دانخوری همسطح باشد. در چهار روز اول دوره پرورش از سینی ٬کارتن و روزنامه جهت تغذیه جوجه استفاده شود. تعداد دانخوریها در سالن باید کافی باشد و بطور یکنواخت در سالن پخش گردد . تنظیم نامناسب دانخوری باعث افزایش ضایعات دان میشود. فضای ناکافی دانخوری موجب کاهش رشد و عدم یکنواختی گله و همچنین آسیبهای فیزیکی میشود .

همیشه در هنگام تغذیه نکات زیر را مد نظر قرار دهید:
۱- از دادن خوراک بسیار و خوراک نامرغوب و کپک زده دوری کنید. ۲-علوفه سبز خرد کرده و چراگاه باید در دسترس جوجه بوقلمون قرار گیرد. ۳- گاهگاهی در آب آشامیدنی پرنده از یک قاشق چایخوری سولفات مس دو سود در یک لیتر آب استفاده کنید. ۴- آشیانه و خوراک و در صورت وجود چراگاه باید کاملا پاکیزه باشند.

مدیریت جوجه :
ایجاد یک گله از یک روزگی ٬ تحریک و تکامل هر چه زودتر رفتار خوردن و آشامیدن و امکان رسیدن به اوزان هدف و یکنواختی گله از اهداف مدیریت جوجه است.

مدیریت پرورش جوجه بوقلمون (قسمت پنجم)

آبخوری:
یکی از دلایل مرگ و میر جوجه ها در هفته اول پرورش از دست دادن آب بدن است و بدین خاطر دسترسی آسان جوجه به آب سالم و مناسب بسیار با اهمیت است .
در تامین آب باید به نکات زیر توجه شود: – امکان دسترسی به آب در طول ۲۴ ساعت وجود داشته باشد .
– به ازای هر ۴۰ جوجه یک آبخوری در نظر گرفته شود و تعداد آبخوری باید کافی و قابل دسترسی باشد .
– آبخوری را هر روز شسته و روزانه ارتفاع آبخوری تنظیم شود.
– برای ۴ روز اول پرورش آبخوری اضافی فراهم شود.
– کیفیت آب از نظر مواد معدنی و آلودگی بسیار قابل اهمیت است و درجه حرارت مناسب آب هنگام مصرف ۱۲-۱۰ درجه سانتیگراد است.

دانخوری :
در اولین روزها می توان غذای جوجه ها را در ظرف های ساده قرار داد بهتر است در کنار هر آبخوری و یا دانخوری، وسیله و مواد بی ضرر و براق قرار داد تا توجه جوجه ها را به خود جلب کند. ریختن مقدار جزئی آرد یا ریزه های سنگ خارا روی دان روزی دوبار برای سه روز اول زندگی، بوقلمون ها را تشویق به خوردن می نماید. نباید دانخوری ها را مملو از دان کرد زیرا دان روی بستر می ریزد و جوجه به هوای دان روی بستر خود آنرا می خورند مگر اینکه روی بستر را با کاغذ بپوشانند. برای جوجه های هفت روزه تا سه هفتگی دانخوری کوچک به اندازه حدود ۷-۵ سانتی متر برای هر جوجه مناسب است. از سن ۳ هفتگی به بالا تا سن عرضه به بازار از دانخوری های با سایز بزرگ استفاده می شود به طوریکه عمق دانخوری ۱۰ سانتی متر و طول دانخوری ۸-۷ سانتی متر برای هر قطعه بوقلمون مناسب است. اگر دانخوری عریض باشد و بتوان از دو طرف آن استفاده کرد بدین ترتیب یک متر از این دانخوری را دو متر محسوب می کنیم. به ازای ۳۵ جوجه بوقلمون یک دانخوری سطلی در نظر گرفته شده است.

مروری بر بیماریهای شایع در بوقلمون (قسمت آخر)

درمان سندرم سر بادکرده:
در شكل كامل و نهايي سندرم سر باد كرده ويروسي طيور مخصوصا در مواقعي كه بيماري با عوامل ثانويه ميكروبي مانند اشيرشياكلي ، كريزاي عفوني ، پاستورلاها ، مايكو پلاسماها و عوامل ويروسي مهم دستگاه تنفس مخصوصا برونشيت عفوني همراه باشد يك نوع Complication در اين بيماري به وجود مي آيد كه بايد از آنتي بيوتيكهاي وسيع الطيف به مدت چهار تا پنج روز در آب آشاميدني استفاده نمود و تظاهرات و ضايعات سندرم SHS به حد اقل ممكن تقليل داد . 6 تا 8 هفته بعد از قطع آنتي بيوتيكها مجددا بيماري عود نموده و ظاهر مي شود و به همين جهت است كه بايد در مصرف آنتي بيوتيكها نهايت دقت و هوشياري و احتياط را مبذول داشت.

پيشگيري و كنترل سندرم:

رعايت اصول بهداشت و قرنطينه از اساسي ترين عوامل پيشگيري و كنترل بيماري محسوب مي شود . گله مادري كه آلوده است بايد قبل از اينكه عوامل ميكروبي و ويروسي ديگر فرصت پيدا كنند ازآنتي بيوتيكهاي وسيع الطيف استفاده شود .در حال حاظر دو نوع واكسن زنده وكشته روغني به ترتيب با ويروسها TRT و SHS براي طيور تهيه شده است واكسن زنده اي كه با ويروس TRT تهيه گرديده است در پولتهاي مادر گوشتي و تخمگذار و پولتهاي تخمگذار تجارتي در سن 10 هفتگي به عنوان واكسن اوليه يا به صورت اسپري يا آب آشاميدني مصرف مي كنند و در صورت لزوم ميتوان از همين واكسن به عنوان راپل در دومين واكسيناسيون نيز در سن14 – 16 هفتگي در آب آشاميدني استفاده نمود.

مروری بر بيماريهاي شايع در بوقلمون (قسمت اول)

عفونت کیسه زرده یا Omphilitis : وضعیتی است که در بوقلمونها ، مرغها و اردکها در تمامی دنیا مشاهده شده است . این حالت به دلیل عفونت کیسه زرده و بند ناف در پرندگان تازه هچ شده در نتیجه عفونت قبل از بسته شدن ناف روی می دهد . این وضعیت طی دوره 1 تا ۱۰ روزه روی میدهد . در این وضعیت ، درگیری با باکتریهای مختلفی مشاهده میشود بخصوص درگیری با باکتریهایی چون :
E Coli .
StaphiloCocci .
Proteus .
Pseudomonas .

مشاهده شده است . میزان درگیری با این بیماری در حدود 1 تا 10 درصد بوده و احتمال مرگ پرندگان مبتلا به این عارضه بسیار بالاست . بنظر میرسد عواملی چون :
– عدم رعایت مسائلی چون امنیت زیستی در مزارع پرورش مرغ مادر
– استفاده از تخم مرغهای روی بستر
– عدم رعایت مسائل امنیت زیستی در هچری و دوره انکوباسیون
– آلودگی جعبه های انتقال جوجه ها در بروز و شیوع این عاضه دخیل باشند .

نشانه ها:
افسردگی، بسته ماندن چشم ها، کاهش اشتها، اسهال، تورم در حفره شکمی، ضایعات پس از مرگ، کیسه زرده بزرگ و متراکم
ممکن است که محتویات کیسه زرده ، با توجه به نوع باکتری رشد نموده ، رنگی باشد .

تشخیص:
تشخیص این عارضه بر اساس سن پرنده و ضایعات قابل مشاهده صورت می پذیرد . اطمینان از تشخیص صحیح این ضایعه نیز بر اساس جداسازی و شناسایی باکتری رشد یافته در کیسه زرده صورت خواهد پذیرفت . این عارضه را بایستی از ضایعات روی داده در طول دوره انکوباسیون در جوجه های ضعیف تفریق نمود .

درمان:
درمان خاصي صورت نمي پذيرد.

پیشگیری:
پیشگیری از بروز چنین ضایعه ایی با مدیریت صحیح و مناسب برنامه های امنیت زیستی از سالنهای پرورش تا جعبه های انتقال جوجه ها میسر خواهد بود . برخی از روشهای جلوگیری از بروز این ضایعه میتوانند شامل : رعایت امنیت زیستی در سالنهای پرورش، بهداشت تخم مرغها، اجتناب از استفاده تخم مرغهای آلوده، جداسازی انکوباسیون تخم مرغهای موجود بر روی بستر باشد.
بایستی بصورت دوره ایی بر ملاحظات بهداشتی و برنامه های امنیت زیستی در هچری نظارت داشت. همچنین استفاده از مولتی ویتامینها در روزهای آغاز زندگی نقش مهمی را در تقویت جوجه ها برای مبارزه با عفونتهای خفیف بر عهده خواهند داشت.

مروری بر بیماریهای شایع در بوقلمون (قسمت سوم)

نشانيهاي سندرم سر باد کرده:
نشانيهاي بيماري به تدريج و به ترتيب در طيور مادر گوشتي و طيور تخمگذار به شرح زير ديده مي شود :
خواب آلودگي و بي حركتي جوجه ها
بي اشتهايي مطلق و بروزعلائم تنفسي
تورم شديد پلكها و اشك آلود بودن چشمها
چشمهاي چيني شكل
جراحات در روي زبان و حلق و سوراخهاي بيني و دهان و خونريزي در سقف دهان
نقصان تخم مرغ به مقدار 5 تا 30 درصد و كوچك شدن اندازه تخم مرغها
جراحات چشمي مخصوصا در مواقعي كه با عامل كريزاي عفوني و ساير ميكروبها تو ام باشد .
كم شدن درجه جوجه درآوري
در مواقعي كه بيماري پيشرفته باشد ضايعات و اختلالات عصبي مانند بيماري نيو كاسل در گله ديده مي شود .
سرانجام مرگ و مير به ميزان 0/5 تا 10 درصد مشاهده مي شود .

تشخيص سندرم:
تشخيص سندرم سر باد كرده ويروس معمولا بر مبناي علايم درمانگاهي ، نوع طيور و پيشرفت بيماري و ضايعات كه به وجود مي آورد مشخص مي شود.

تشخيص سرولوژيكي:
روشهاي اليز وايمونو فلورسانس

تشخيص تفريقي سندرم:
ممكن است اين سندرم با بيماريهاي نيو كاسل و برونشيت عفوني طيور ، كريزاي عفوني ، لارنگو تراكئيد عفوني و پاستورلوز طيور اشتباه شود . در بيماري نيو كاسل علائم و ضايعات شديد عصبي ديده مي شود . در بيماري برونشيت عفوني تخم مرغ هاي بدشكل و چروكيده با سفيده پخش شده وجود دارد . در بيماري كريزاي عفوني ترشحات بيني خيلي زياد و طيور مبتلا داراي حركت مي باشند ولي در SHS حركت وجود ندارد . در بيماري لارنگو تراكئيت عفوني جراحات بيشتر در داخل تراشه يا ناي و حلق ديده مي شود .

مروری بر بیماریهای شایع در بوقلمون (قسمت دوم)

سندرم سر باد كرده:
عامل سندرم SHS طيور و رينوتراكئيت عفوني بوقلمون يا TRT يك پنوموويروس ميباشد . اين سندرم موجب بروز علائم تنفسي و جراحاتي در روي زبان و حلق و سوراخهاي دهان و بيني و لكه هاي خونريزي در سقف دهان گرديده و كاهش تخم مرغ به مقدار 5 تا 30 درصد و تلفاتي در حدود 5 تا 10 درصد را به وجود مي آورد .
مرغان تخم گذار مخصوصا مرغان مادر گوشتي به دفعات متعدد به اين سندرم مبتلا مي شوند. كاهش توليد تخم مرغ و افزايش تلفات در آنها ديده مي شود .مخصوصا در مواقعي كه اين سندرم همراه با آلودگيهاي ثانوي ميكروبي و ويروسي مانند عوامل اشير شياكلي ، پاستورلا مولتوسيدا ، كريزاي عفوني و ويروس برونشيت عفوني مي باشد .
حضور عوامل فوق الذكر بر حدت و شدت و COMPLICATION بيماري مي افزايد ، امروزه ثابت شده است كه يك سروكانوژن بين ويروسهاي SHS و TRT وجود دارد .
سه هفته پس از تزريق ويروس به جوجه هاي SPF آنتي بادي كاملي ايجاد مي شود كه با روش اليزا و سرو نوتراليزان قابل اندازه گيري ميبا شد . تيتر آنتي بادي خنثي كننده دو هفته پس از تزريق ويروس به بوقلمون و سه هفته بعد از تلقيح به طيور به حد اكثر خود رسيد و مي توان آنرا با تست مربوطه اندازه گيري نمود .
بين ويروس برونشيت عفوني و SHS انتر فراس وجود دارد . مخصوصا بين واريانتهاي ويروس برونشيت عفوني و اين مساله فوق العاده مهم است كه در موقع واكسيناسيون طيور بر عليه SHS و TRT بايد رعايت شود .
ويروس برونشيت عفوني به مراتب حاد تر و قوي تر از SHS بوده و ايجاد انتر فرانس ميكند . در مواقعي كه عوامل ميكروبي ثانوي مثل E . Coil و استافيلو كوكها و پاستورلاها و كريزاي عفوني در صحنه آماده باشند يك فرم COMPLICATION به وجود مي آيد كه در چنين شرايطي مصرف آنتي بيوتيك هاي وسيع الطيف در تخفيف اين COMPLICATION رل اساسي خواهند داشت و بايد به موقع در گله هاي مادر مصرف شوند تا حدت و شدت سندرم SHS به حد اقل خود تقليل يابد و ضايعات بيماري كم شود .

مروری بر بیماریهای روده ای بوقلمون (قسمت اول)

مقدمه:
هدف اصلی در پرورش طیور صنعتی تبدیل دان مصرفی به گوشت یا تخم می باشد و با توجه به نقش دستگاه گوارش در هضم و جذب مواد غذایی، سلامت آن در حفظ پتانسیل خوراک اخذ شده، اهمیت بسیار دارد. در امر پرورش بوقلمون های صنعتی نیز به علت میزان رشد بسیار و ضریب تبدیل غذایی پائین، حفظ سلامت مسیر گوارش بخصوص روده ها بسیار مهم است. بنابراین در صورت عدم سلامت روده ها و ایجاد هر گونه تغییر در محیط دستگاه گوارش، عدم جذب مناسب مواد غذایی بروز نموده که در نهایت عملکرد رشد وتولید پرنده را مختل خواهد کرد. با توجه به این امر، بیماریهای روده ای از مهمترین مشکلات پرورشی در تمام نقاط دنیا به شمار می روند و خسارت اقتصادی فراوان شامل کاهش رشد، افزایش ضریب تبدیل غذایی، افزایش هزینه های دارو و درمان، مرگ و میر و در نهایت افت علمکرد پرورشی گله، را ایجاد می نمایند. در بروز مشکلات روده ای بوقلمونها عوامل مختلفی دخیل می باشند و در اغلب موارد شناسایی علت اصلی بیماری دشوار است ولی بطور کلی عوامل عفونی باکتریایی، ویروسی و انگلی و نیز عوامل غیر عفونی مانند مشکلات مدیریتی و کمبودهای تغذیه ای سبب ایجاد این بیماریها می شوند که اغلب علل غیر عفونی زمینه ساز بروز درگیری های عفونی می باشند.(جدول 1)

تغذيه  بوقلمون  (قسمت اول)

جوجه بوقلمون ها همانند  سایر طیور در 24 ساعت اول نیازی به غذا ندارند . مقدار غذایی که جوجه ها در 4هفته اول مصرف می نمایند450 تا 500 گرم است که به مرور بر مقدار آن افزوده می شود . میزان رشد در سنین مختلف یکنواخت نیست به طوریکه رشد تا سن 7تا8 هفتگی سریع و در 14تا 15 هفتگی به حداکثر می رسد . جنس نر نسبت به ماده ها ضریب مصرف بالاتری را دارد . چربیها و هیدروکربنها منابع اصلی انرزی در آنها محسوب می شود . غذای بوقلمون تا 8 هفتگی آردی و بعد به صورت پلت می باشد .

 

مروری بر بیماریهای روده ای بوقلمون (قسمت دوم)

– آنتریت هموراژیک بوقلمون:

آنتریت هموراژیک بوقلمون ( Hemorrhagic Enteritis Turkey) یك بيماری حاد بوقلمونهای جوان با سن بيش از 4 هفتگی است كه با شروع ناگهانی علائم،افسردگی،مدفوع خون آلود و مرگ ناگهانی همراه است.اين عفونت به عنوان يك عامل اوليه سبب بروز بيماری و مرگ و مير در گله می گردد و همچنين با تضعيف سيستم ايمنی پرنده باعث مستعد نمودن گله در برابر عفونتهای ثانويه می شود.
بيماری فوق يكی از معضلات عمده پرورش بوقلمون در سراسر نقاط جهان به شمار می رود و خسارات اقتصادی ناشی از آن قبل از توليد واكسن، فقط در كشور آمريكا در حدود 3 ميليون دلار در سال بوده است كه البته با احتساب هزينه های مصرف دارو و آنتی بيوتيكها،به منظور كنترل عفونتهای ثانويه متعاقب تضعيف سيستم ايمنی، ضررهای مالی وارده بيش از مقادير فوق می باشد.به همين علت اين بيماری به عامل ورشكستگی مشهور گرديده است.
بر اساس ارزيابی های مورفولوژيكی و ايمنی شناسی، ويروس عامل بيماری آنتريت هموراژيك يك آدنوويروس تيپ دو (Adenovirus type II) است كه متعلق به خانواده آدنوويريده (Adenoviridae) می باشد ولی از نظر مولكولی و توالی ژنتيكی متفاوت از ساير آدنوويروسهای رايج طيور بوده و از جنس سيادنوويروس(Siadenovirus) است. بيماريهای طحال مرمری قرقاول (Marble Spleen Disease ) و بزرگ شدن طحال ماكيان (Slpenomegaly) از ديگر بيماريهايی هستند كه توسط عامل ويروسی مشابه از نظر سرولوژيكی ، ايجاد می گردند.
آنتريت هموراژيك تقريباً در سراسر جهان وبخصوص درمناطقی كه پرورش بوقلمون تمركز يافته است ، شايع می باشد. ميزبانان طبيعی اين ويروس بوقلمون ، قرقاول و ماكيان هستند كه البته گزارشاتی مبنی بر جداسازی ويروس فوق از مرغ شاخدار و گونه طوطی سانان نيز ارائه شده است.
اين بيماری بصورت افقی منتقل می شود و بر خلاف ساير آدنوويروس های متداول در طيور، هيچ گونه شواهدی دال بر انتقال عمودی ويروس آنتريت هموراژيك از مادر به تخم وجود ندارد. مهمترين راه انتقال جانبی اين بيماری دهانی – كلوآكی است كه عمدتاً بطور مكانيكی ، توسط مدفوع ساير پرندگان آلوده به ويروس ويا به وسيله تجهيزات پرورشی و لباس وچكمه آلوده به بستر، صورت می گيرد. اين بيماری غالباً در فصل تابستان ، بخصوص در مزارع پرورشی باز، شايع است.
به علت مقاومت زياد ويروس در برابر عوامل فيزيكی . شيميايی ،در صورت بروز اين بيماری در مزرعه، امكان وقوع مكرر آن در دوره های پرورشی ، حتی در صورت پاكسازی و ضدعفونی مناسب، وجود دارد.
همانگونه كه در ابتدا گفته شد بيماری آنتريت هموراژيك بصورت حاد در بوقلمونهای جوان رخ می دهد. سن درگيری در اين بيماری بين 6 تا11 هفتگی است و اغلب در سن 7 تا 9 هفتگی بروز می كند. جوجه بوقلمونهای كمتر از 4 هفته ، احتمالاً به دليل وجود آنتی بادی مادری ، به اين بيماری مبتلا نمی گردند.بنابراين وجود آنتی بادی مادری برای حفاظت گله تا سن 4هفتگی ضروری است. طبق مطالعات انجام گرفته، گفته می شود كه در سن كمتر از 13 هفتگی به علت عدم بلوغ سلولهای هدف نوعی مقاومت سنی در برابر اين بيماری وجود داردكه البته در يك بررسی مشابه ديده شده است كه تزريق داخل تخم بوقلمون 24 روزه سبب بروز بيماری در اين جوجه ها گرديده است كه با مطلب فوق تناقض دارد.

تغذيه (قسمت دوم)

براي پرورش بوقلمون دو برنامه غذائي اساسي بايد در نظر گرفته شود. يکي غذاي تمام نرم يا آردي و ديگري دانه اي يا پلت. نيازهاي تغذيه اي بوقلمون بر اساس سن متغير است. همچنانکه بر سن بوقلمون افزوده مي شود، نيازهاي پروتئين ، ويتامين و مواد معدني اين پرنده کاهش مي يابد و بر نياز آن به انرژي افزوده مي شود مواد غير قابل حل مانند سنگ ريزه (گرانيت) بايد در سنين 10-8 هفتگي به غذاي بوقلمون اضافه شود. دان بوقلمون بايد حتما حاوي يک ماده مقابله کننده با کوکسيدوز باشد و همچنين وجود يک ماده پيشگيري کننده بيماري سياه سر (black head) نيز در غذاي بوقلمون ضروري است. بايد هميشه غذا و آب در اختيار پرنده باشد. غذاي غير نرم يعني با ذرات را مي توا ن از هفته چهارم زندگي براي جوجه هاي بوقلمون در نظر گرفت. درشت (pellet)
مي توان براي تغذيه بوقلمون از يونجه تازه و ترد، شبدر خوب، علوفه سبز تازه يا جوانه سبز غلات که به خوبي خرد شده و فاقد رشته هاي بلند باشد، استفاده کرد. همه اينگونه مواد را ميتوان روزي يک يا دوبار به بوقلمون هاي جوان داد. هرگز نبايد علوفه پژمرده يا خشکيده و ساير مواد غذائي مشابه را در اختيار پرنده گذاشت. در فرمول غذائي بوقلمون ميتوان از کنجاله سويا، ذرت آسياب شده و مشابه آنها استفاده و دان تهيه کرد. غذاي بوقلمون هاي در حال رشد را از سن هشت هفتگي تا عرضه به بازار بايد در اختيار بوقلمون هاي جوان قرار داد. پروتئين موجود در آرد سوياي پوست کنده براي بوقلمون هاي بالغ بسيار قابل هضم ولي مواد هيدروکربنه موجود در آن زياد قابل جذب نيست.

بیماریهای بوقلمون (قسمت سوم)

بیماری کانی‌بالیسم:
سبب شناسی: عوامل متعددی می‌توانند در بروز این بیماری دخیل باشند. کاهش پروتئین جیره، بالا بودن حرارت سالن، تراکم زیاد، شدت زیاد نور، در بروز این بیماری موثر هستند در واقع این بیماری یک بیماری مدیریتی است .
نشانی‌ها : جوجه‌ها با نوک زدن به یکدیگر ایجاد زخم و جراحت می‌نمایند و این مسئله گاهاً موجب مرگ و میر جوجه آسیب دیده می‌شود .
درمان‌: تنظیم صحیح جیره، کاهش شدت نور و نوک چینی می‌توانند در درمان این بیماری موثر می باشند. لازم به ذکر است جوجه‌های مجروح را باید از گله جدا نمود و توسط اسپری حاوی آنتی بیوتیک محل زخم را ضد عفونی نمود .

بیماری پروزیس
سبب شناسی : کمبود منگنز و گاهی کمبود بیوتین
نشانی‌ها : مفصل خرگوشی پای مبتلا پهن و کمی بزرگ می‌شود‌. در مراحل پیشرفته معمولاً پا در قسمت پایین مفصل خرگوشی از وضعیت عادی خود کاملاً به طور جانبی منحرف می‌شود‌. در کالبد ‌گشایی معمولاً مشخص می‌شود که وتر آشیل در مفصل خرگوشی از محل خود خارج شده است .
درمان‌: افزودن مکمل‌های حاوی منگنز، کولین و ویتامین‌های B به جیره می‌تواند باعث جلوگیری از شیوع بیماری گردد.

تغذيه (قسمت چهارم)

افزایش راندمان تولید مثلی و تولید تخم در بوقلمونها:

در نتیجه استراتژی بهگزینی پرندگان برای افزودن تولید بوقلمونها در دهه اخیر ، نرخ رشد بوقلمونها و اندازه بدن آنها برخلاف راندمان تولید مثلی افزایش یافته است . بوقلمونها كوتاهترین دوره تولید مثلی را دارند و كمترین تعداد تخم را نسبت به هر گونه دیگر پرندگان تولید می كنند .لذا پرورش دهندگان بوقلمونهای تجاری بر روشهای مدیریتی برای طولانی كردن دوره تخم گذاری بوقلمونهای ماده و جلوگیری از بروز رفتار كرچی و خوابیدن روی تخمها تكیه می نمایند
در نتیجه استراتژی بهگزینی پرندگان برای افزودن تولید بوقلمونها در دهه اخیر ، نرخ رشد بوقلمونها و اندازه بدن آنها برخلاف راندمان تولید مثلی افزایش یافته است . بوقلمونها كوتاهترین دوره تولید مثلی را دارند و كمترین تعداد تخم را نسبت به هر گونه دیگر پرندگان تولید می كنند .لذا پرورش دهندگان بوقلمونهای تجاری بر روشهای مدیریتی برای طولانی كردن دوره تخم گذاری بوقلمونهای ماده و جلوگیری از بروز رفتار كرچی و خوابیدن روی تخمها تكیه می نمایند . پرورش دهندگان در این عمل برای شناخت و مدیریت بوقلمونهای كرچ در شرایط تجاری كه شامل گله های 20000 تا 30000 قطعه ای می باشد ، با مشكلات متعدد و زیاد شونده روبرو می شوند . روشهای مدیریتی جاری وقت گیرند و نیاز به كار مفرط دارند و اما تنها اثرات متوسط در جلوگیری از شروع رفتار كرچی و متعاقب آن پایین آمدن تولید تخم دارند .

بیماریهای بوقلمون (قسمت اول)

بیماری آسیت:
بیماری آسیت یک بیماری عفونی و بیماری کاملا مرتبط با مسائل مدیریتی می‌باشد که یکی از مشکلات اساسی پرورش دهندگان بوقلمون می‌باشد‌. بیماری آسیت در بوقلمون به علت کمبود تهویه مناسب و همچنین کاهش نمک جیره و دمای پایین در سالن‌های پرورش بوقلمون و برخی مسائل دیگر ایجاد می‌گردد. این بیماری باعث جمع شدن مایع آسیتی و همچنین مایع میان بافتی در بافت و حفره شکمی به خصوص در کنار چینهدان می‌گردد‌. همچنین از علائم دیگر این عارضه عفونی رنگ پریدگی بخش داخلی حفره شکمی و همچنین بزرگ شدن سمت راست قلب می‌ باشد. بهترین راه پیشگیری از این عارضه تنظیم صحیح تهویه سالن و همچنین تنظیم نمک جیره و نیز تنظیم دمای سالن پرورش بوقلمون می‌باشد. در صورت مشاهده این بیماری تنظیم تهویه ها و همچنین با استفاده از یک آنتی بیوتیک طبق نظر دامپزشک به راحتی می‌توان این بیماری را از سالن پرورش بوقلمون جمع کرد.
سبب شناسی‌: تهویه نامناسب، دمای پائین، نمک زیاد در جیره، بعضی از بیماری‌ها و مسمومیت‌ها در ایجاد آسیت موثرند.
نشانی‌ها: تجمع مایع آسیتی، کاهش رنگ در محوطه سینه ای- شکمی و بزرگ شدن قلب راست از علائم آسیت است.
درمان : جهت پیشگیری باید تهویه سالن را مناسب کرد و به دمای سالن و میزان نمک در جیره توجه نمود.
بیماری تاول سینه
سبب شناسی‌: وجود بستر نا‌مناسب و رطوبت زیاد بستر، زمین‌گیر شدن پرنده در اثر بیماری‌های مختلف
نشانی‌ها: در آغاز محل زخم بصورت آبسه ظاهر می‌شود و در نهایت به منطقه‌ای از بافت دلمه‌ای مبدل می‌شود و باعث افت کیفیت لاشه می‌شود .
درمان‌: وجود بستر مناسب در سالن پرورش و جداکردن پرنده‌هایی که به عللی بیش از حد روی سینه می‌نشینند.

تغذيه (قسمت ششم-آخر)

آب:
مشابه سایر حیوانات اهلی ، مصرف آب در بوقلمونها مستقیما در ارتباط با مصرف غذا و به تبع آن رشد و عملكرد گله است مصرف آب بوقلمونها در شروع دوره رشد حدود ۲/۵ بار و در فاز اواسط رشد حدود ۲ بار بیشتر از مصرف غذاست. ضروری است كه هر دو ركورد واقعی و استاندارد مصرف روزانه آب گله را در اختیار داشته باشیم. این تنها راهی است كه تولید كنندگان خواهند دانست كه آیا مصرف آب بر اساس سن گله و فصل سال نرمال است؟ تغییرات مفرط و نامنظم در مصرف آب می تواند اعلام خطری برای تولید كنندگان باشد كه مشكلات بالقوه ای از نظر سوء عملكرد غذا و یا سیستم آب وجود دارد . در مرحله رشد استخوانی ، اگر سلامتی گله بخطر افتاده باشد ، بوقلمونها هیچگاه به پتانسیل ژنتیكی خود دست نخواهند یافت و عملكرد آنها مایوس كننده خواهد بود . حتی یك پرنده كه سلامتی آن بخطر افتاده است ، دیگر پرندگان را در بدتر كردن اوضاع مشاركت خواهد داد كه در نهایت منجر به شروع سری طولانی از وقایع می گردد و نتیجه آن عملكرد ضعیف گله خواهد بود . نه تنها یك منبع آب برای پرورش لازم است بلكه منبع آب بایستی كیفیت بالایی نیز داشته باشد تا راندمان بالایی از پرندگان انتظار داشت . برای حصول به این امر ، رسیدگی به خطوط آب در طول سال ، بهداشتی كردن تجهیزات آبرسانی در زمان تدارك سالن و نگهداری تعداد صحیح مناسب آبخوریها در سراسر سالن حیاتی است . بعنوان مثال بردتلا ( كه سبب كوریزای بوقلمون می گردد ) در داخل درینكرهای سیستم نیپل و لاستیك های آب بندی منزوی می گردد . سطح كلر در آخرین درینكر جهت اطمینان از مقدار مناسب كلر تحویل شده بایستی بطور هفتگی اندازه گیری گردد بنابراین آب بایستی مرتبا از لحاظ سطح املاح و باك ونه برداری گردد . تولید كنندگان بایستی بدانند كه بوقلمونهایشان چه مقدار آب مصرف می نمایند و چه چیزی در آب نمو وجود دارد سیستمهای آبخوری را مرتباً کنترل کنید تا اطمینان حاصل نمائید که آب به صورت یکنواخت و بی وقفه در اختیار بوقلمونها قرار می گیرد . صافی آبخوریها را مرتباً تعویض کنید . در طول تابستان میزان مصرف آب بوسیله طيور2 تا 3 برابر زمستان می رسد ، در نتیجه صافی ها زود به زود پر می شوند . برای حل این مورد استفاده از دستگاه های نشان دهنده سرعت آب برای فهمیدن مصرف آن بسیار موثر است همیشه در طول تابستان به آب پرنده الکترولیت و ویتامین اضافه کنید تا کمبود ویتامین ناشی از کاهش مصرف غذا در آنها جبران شود از کافی بودن تعداد آبخوری ها در محل پرورش اطمینان حاصل کنید به گونه ای که به ازا هر 100 بوقلمون یک آبخوری وجود داشته باشد البته توجه داشته باشید که در تابستان و روزهای گرم تعداد آبخوری ها را باید کمی بیشتر نمود. ارتفاع ، فشار خط ، ریزش در ارتباط مستقیم با وضعیت بستر می باشد حین اجرای برنامه مدیریت بستر همواره سن گله را لحاظ نمایید بخاطر داشته باشید كه بوقلمونهای جوان ( كمتر از 10 هفته سن ) نسبت به پرندگان ن مسن تر ( 13 هفته یا بالاتر ) گرمای بدنی كمتری تولید می نمایند . بدیهی است كه در طی فصول خنك تر ، لازم است حرارت مكمل برای حفظ شرایط رشد ایده آل برای گله فراهم گردد .

تغذيه (قسمت پنجم)

فاكتورهای فیزیولوژیكی:
محققان در دانشگاه مینه سوتا در حال بررسی فاكتورهای فیزیولوژیكی هستند كه رفتار كرچی را در بوقلمونها كنترل می كنند . دانشمندان كشف كرده اند كه افزایش غلظت هورمون پرولاكتین از فعالیت تخمدانی بوقلمونها جلوگیری ، رفتار كرچی را تحریك می كند و تولید تخم را كاهش می دهد .
بعنوان یك هدف بلند مدت جهت افزایش تولید تخم بوسیله كنترل كردن پرولاكتین آزاد شده ، محققان مطالعات بیشتری برای احاطه زیادتر در مورد فاكتورهای فیزیولوژیكی كه سنتز پرولاكتین و آزاد سازی آنرا تنظیم می كنند ، انجام می دهند . مشخص شده است كه مكانیزمهای تنظیم كننده تراوش پرولاكتین از هیپوتالاموس (قسمتی از مغز ) و هیپوفیز آغاز می شوند .

هورمون VIP :
دانشمندان تكنیكهای مصنوعی جراحی را برای جمع آوری خون از رگهای ریز كه به هیپوتالاموس و هیپوفیز متصل هستند توسعه داده اند . این رگهای خونی هورمون VIP ( Vasoactive intestinal peptide ) را از هیپوتالاموس به غده هیپوفیز انتقال می دهند . لذا تنظیم عصبی رفتار تولید مثلی به طور قطعی هنوز مشخص نشده است . VIP یك تحریك كننده شناخته شده فیزیولوژیكی برای تراوش پرولاكتین در بوقلمونها است كه به نظر می زسد وظیفه تامین انرژی مورد نیاز پرنده كرچ را نیز از تجزیه و متابولیسم چربیهای ذخیره بدن بعهده دارد .بطور مثال مطالعات اثبات كرده است كه بوقلمونهایی رفتار كرچی را نشان می دهند كه سطح این هورمون در مغز بالا رفته باشد .
ایمن سازی : دانشمندان دانشگاه مینه سوتا یك استراتژی برای مصونیت بخشی به بوقلمونها در مقابل تاثیرات VIP طراحی كرده اند كه بوسیله تزریق VIP اضافی بر آنها اعمال می شود . این عمل سبب می شود كه سیستم ایمنی بوقلمونها ، آنتی بادی مناسب بر علیه هورمون تولید نماید و این آنتی بادیها ، تاثیرات VIP روی سیستم تولید مثلی را خنثی می كنند. بنابراین به سبب كاهش تمركز پرولاكتین ، رفتار كرچی كاهش می یابد و تولید تخم بالا می رود همچنانكه در دو مطالعه كه اخیرا انجام گرفته است ، ایمن سازی بوقلمونها بر علیه VIP در افزایش تولید بیش از 30 تخم به ازای هر بوقلمون در طول 21 هفته سیكل تخمگذاری نتیجه بخش بوده است
قابلیت مصونیت بخشی VIP برای افزایش تولید تخم بوقلمون واضح است . محققان امروزه روشهایی برای تولید مقادیر وسیع VIP خالص بواسطه مهندسی ژنتیك و تكنولوژی سنتز DNA جستجو می كنند . دانشمندان اخیرا ژنی را كه مسئول رمزگذاری VIP در بوقلمونها است را جدا كرده اند و تحقیقاتی را آغاز نموده اند كه مشخص نمایند آیا هورمون با ساختارجدید از رفتار كرچی بوقلمونها جلوگیری كرده و تولید تخم را بر خلاف هورمون طبیعی افزایش خواهد داد ؟ پیش بینی می شود كه نتایج این تحقیق به نفع صنعت پرورش بوقلمون و سرانجام به نفع مصرف كننده باشد كه توسط كمك به افزایش راندمان تولید مثلی و تولید تخم انجام خواهد شد .

 

مروری بر بیماریهای روده ای بوقلمون (قسمت آخر)

(ادامه) آنتریت هموراژیک بوقلمون:
دوره كمون در اين بيماری ، درصورت ابتلاء دهانی يا كلوآكی ،3 تا 6روز و در تزريق وريدی نیز،3 تا4 روز است كه البته در عفونت طبيعی ، در مزرعه ، در حدود 6 تا 10 روز می باشد. شروع علائم بالينی در آنتريت هموراژيك بسيار سريع است و معمولاً نشانه ها در عرض 24 ساعت در سطح گله ديده می شوند.مرگ ناگهانی و افزايش تلفات گله اولين نشانه بيماری است كه با كاهش مصرف دان وآب و افسردگی گله همراه است.پرندگان بی حال بوده و به دور هم جمع می شوند. وجود مدفوع خون آلود روی بستر ، اطراف پرهای مقعد و روی پوست پرنده از علائم مشخص در اين بيماری است.گاهی با فشردن ناحيه شكمی پرندگان تلف شده ،مدفوع خون آلود از مخرج خارج می شود.پس از بروز اين علائم پرندگان مبتلا در عرض 24 ساعت تلف شده يا بهبود می يابند.ميزان مرگ و مير از 1/0% تا بيش از 60 % متغير است ولی بطور ميانگين در حدود 10 تا 15 % می باشد. در مواردی حدت بيماری تا اندازه ای است كه با ابتلاء 100% گله ،80% تلفات رخ می دهد.
طول مدت بيماری 7 تا 10روز است كه عمده تلفات در طی هفته اول روی می دهد.در حدود 2 تا 3 هفته پس از بيماری ، به علت تضعيف سيستم ايمنی پرندگان گله توسط ويروس آنتريت هموراژيك، موج جديدی از تلفات مشاهده می گردد كه در نتيجه بروز عفونت ثانويه باكتريايی بخصوص E. coli می باشد.
لاشه پرندگان تلف شده در اثر اين بيماری ، به علت دفع حجم زيادی از خون بدن، ظاهری كم خون و رنگ پريده دارد ولی وضعيت عضلات خوب وقوام آنها مناسب است. به دليل مرگ ناگهانی ، چينه دان غالباً حاوی دان می باشد . روده باريك متسع و مملو از محتويات خون آلود است . مخاط روده پرخون و در مواردی توسط غشاء فيبرينی – نكروتيك زرد رنگی پوشيده شده است.جراحات روده ای ذكر شده در اكثر موارد در ابتدای روده باريك و به عبارت ديگر در پيچ دوازده، اطراف محل ورود مجرای لوزالمعده به روده ، رخ می دهند و در موارد شديدتر اين جراحات به سكوم نيز می رسد.
طحال در بوقلمونهای مبتلا بزرگ ، لكه لكه يا خالدار و شكننده است و به اصطلاح مرمری شكل ديده می شود ولی پس از مرگ به دليل اتلاف خون و انقباضات طحال ممكن است كوچكتر مشاهده گردد.
در حالی كه اغلب اندامها رنگ پريده هستند ، ريه ها ممكن است پرخون باشند. كبد بزرگ شده ودر روی بافتهای مختلف مانند چربيهای اطراف قلب ، مزانتر و كبد خونريزيهای نقطه ای ديده می شود كه البته اين يافته ثابت نبوده و برای تشخيص قابل اطمينان نيست.
جراحات ميكروسكوپيك بطور عمده در دستگاه گوارش و سيستم لمفورتيكولر ديده می شود. در طحال هيپرپلازی پولپ سفيد و نكروز سلولهای لمفوئيد باعث ايجاد چهره ماكروسكوپيك اين ارگان می گردد. همچنين گنجيدگيهای داخل هسته ای در سلولهای لمفورتيكولر شامل لنفوسيتهای B و فاگوسيتهای تك هسته ای ، به عنوان يكی از شاخصهای مهم تشخيص ، ديده می شود.اين تغييرات بين روزهای سوم تا پنجم پس از عفونت رخ می دهند. كاهش سلولهای لمفوئيد در قشر و مركز تيموس و بورس فابريسيوس نيز بين روزهای سوم تا نهم پس از عفونت بروز می كند.
پرخونی شديد مخاط روده ، دژنرسانس و پوست اندازی سلولهای اپيتليوم وخونريزی در نوك ريزپرزها به علت دياپدز گلبولهای قرمز از مويرگها ، مشخص ترين ضايعات ميكروسكوپيك در دستگاه گوارش می باشند.
از ديگر يافته های آسيب شناسی ميكروسكوپيك در اين بيماری ، می توان به وجود گنجيدگيهای داخل هسته ای در سلولهای بافت لامينا پروپريا ی روده و ساير ارگانها اشاره نمود.
بر اساس يافته های كالبدگشايی به همراه علائم بالينی می توان تاحدود زيادی به تشخيص صحيح نزديك شد.
جداسازی و شناسايی ويروس عامل آنتريت هموراژيك در بافت طحال و محتويات روده با استفاده از آزمايشهایIP وPCR ، يك روش اساسی در دستيابی به تشخيص قطعی می باشد. همچنين با تزريق وريدی و يا تلقيح خوراكی – كلوآكی محتويات روده ای يا عصاره طحال آلوده به بوقلمون سالم 6 هفته و مشاهده علائم بالينی و كالبدگشايي متعاقب آن ، می توان بيماری را شناسايی نمود.
روشهای سرولوژی شامل آزمونهای ELISA و AGP، سريعترين روشهای تشخيص دراين بيماری می باشند .با استفاده از آزمونAGP ،2 تا 3 روز پس از عفونت می توان آنتی بادی عليه آدنوويروس تيپ 2 را تشخيص داد و آنتی بادی مادری نيز تا 1 هفتگی بدين شيوه قابل شناسايی است. آزمايش ELISA نيز قادر به سنجش آنتی بادی مادری تا سن 4 الی 6 هفتگی و بطور ميانگين 3 تا 4 هفتگی می باشد و از 3 روز تا 40 ماه پس از عفونت نيز، آنتی بادی عليه اين بيماری ، توسط اين روش شناسايی می گردد.

بیماریهای بوقلمون (قسمت دوم)

بیرون زدگی مقعد:
بیرون زدگی مقعد، اصطلاح بکار رفته برای بیرون زدگی انتهای روده و کلواک از مقعد است. این معضل معمولاً در شروع تخم‌گذاری در نیمچه‌های قوی و یا در بوقلمون‌های تخم‌گذار خیلی چاق بوجود می‌آید.
جیره‌ی غذایی با انرژی بالا (مخصوص بوقلمون گوشتی) باعث چاق شدن و تولید چربی نیمچه ها شده در حالیکه از نظر اسکلت و ماهیچه ضعیف می باشند.
از جهتی دیگر، مقدار زیاد دان و برنامه ی غلط نور دهی (ساعات نور زیاد) باعث قوی شدن نیمچه‌ها می‌شود. این نیمچه ها حتی اگر وزن استاندارد داشته باشند، به دلیل تولید تخم دو زرده (تخم بزرگ)، وجود انگل‌های روده‌ای و کانی‌بالیسم با جراحت در قسمت تحتانی بدن ممکن است به بیرون زدگی مقعد منجر شود. زمانیکه مقعد متورم و یا زخمی‌باشد، حتی پس از تخم‌گذاری که کانال تخم و کلواک تمایل به برگشتن به حالت طبیعی خود را پیدا می‌کند بوقلمون مورد حمله‌ی دیگر همنوعان خود قرار می‌گیرد. این معضل بیشتر در حیواناتی که در قفس پرورش می‌یابند به چشم می‌خورد.
بیرون زدگی مقعد، حتی با وجود تغذیه خوب و حساب شده، مدیریت صحیح و نوردهی مناسب مشاهده می‌شود. پرورش دهنده‌ی بوقلمون نباید عجله کند و در این زمان باید تمام سعی خود را برای شروع تخم‌گذاری بوقلمون‌ها در سن و وزن استاندارد به عمل آورد.
در صورت بیرون زدگی مقعد پرورش دهنده بوقلمون چه کارهایی باید انجام دهد؟
1- شدت نور را کاهش دهد.
2- پنجره‌ها را تیره یا تار نماید.
3- تهویه سالن را تشدید نماید..
5- از بین بردن انگل های داخلی (در سیستم پرورش بستر)
6- کنترل فضا و سطح مناسب در دانخوری و آبخوری‌ها
7- تمیز کردن مکرر آبخوری‌ها و ضد عفونی کردن آب
8- کنترل تعداد مناسب آشیانه‌ی تخم‌گذاری
9- برداشت مستمر تخم بوقلمون‌ها از آشیانه
10- نوک چینی بوقلمون‌ها (به عنوان آخرین راه حل)

بیماریهای بوقلمون (قسمت چهارم)

بیماری ریکتز:
سبب شناسی : کمبود دیتامین D3و فسفر
نشانی‌ها: در این بیماری لنگش پرنده مبتلا، استخوان نرمی، چمباتمه زدن جوجه بیمار مشاهده می‌گردد.
درمان : در آغاز باید جیره اصلاح شود و تعادل بین کلسیم و فسفر برقرار گردد و میزان ویتامین D3 جیره کنترل شود. در صورت شیوع می‌توان بعد از انجام موارد مذکور به مدت دو هفته به جیره گله حدود سه برابر مقدار عادی ویتامین D3اضافه کرد.

بیماری‌های متابولیکی:
بیماری لنگش در بوقلمون و راه مقابله با آن:
یکی از مشکلات شایع در بوقلمون، لنگش می‌باشد. لنگش خود باعث بروز عوارض دیگری از جمله پینه بستن و عفونت سینه می‌گردد. اگر چنانچه به این عارضه دیر رسیدگی شود باعث کاهش وزن و نیز تاخیر در رشد نیز می‌گردد. زیرا آرام آرام این مشکل تبدیل به فلجی و نیز زمین‌گیر شدن بوقلمون شده و از حرکت پرنده و رسیدن آن به آب و دان جلوگیری شده و این امر باعث کاهش رشد بوقلمون می‌گردد. علت اصلی این عارضه در بوقلمون به خاطر کمبود ویتامینD3 و نیزکمبود کلسیم و فسفر می‌شود. در نتیجه این عارضه یا بیماری در اثر سوء مدیریت بروز می کند. و می تواند ضرر و زیان زیادی به پرورش دهنده وارد آورد.
راه درمان این عارضه در بوقلمون بالانس کردن صحیح جیره و تنظیم نسبت کلسیم به فسفر و همچنین استفاده مازاد از دی کلسیم فسفات و همچنین افزایش ویتامین ب کمپلکس و ویتامین A، D3 و E در جیره بوقلمون می‌باشد.

بیماریهای بوقلمون (قسمت پنجم – آخر)

بیماری پینه سینه در بوقلمون:
عارضه پینه سینه یک مشکل کاملا مدیریتی در پرورش بوقلمون می‌باشد. این عارضه باعث بد شکل شدن سینه لاشه بوقلمون گردیده و بازار پسندی گوشت را کاهش می دهد. عارضه پینه سینه در بوقلمون در اثر رطوبت زیاد کف بستر، بستر نا‌مناسب و نیز در اثر زمین گیر شدن پرنده در اثر بیماری‌های مختلف، حاصل می‌گردد‌. پینه سینه در ابتدا به صورت آبسه ظاهر شده و سپس بتدریج این آبسه به شکل دلمه‌های زخم مانند در سینه بوقلمون در می آید. که این مسئله همانطور که گفته شد باعث نامناسب شدن شکل ظاهری سینه بوقلمون و همچنین به تاخیر افتادن رشد در پرنده می‌گردد. با مشاهده چنین عارضه ای پرورش دهنده می‌بایست بستر سالن را به شکل مناسبی تغییر داده و همچنین بستر مرطوب را از سالن خارج کند و بیماری‌ها و عارضه‌هایی را که باعث زمین گیر شدن بوقلمون می‌گردد، درمان نمایند.

بیماریهای تغذیه ای بوقلمون (قسمت اول)

بیماری‌های تغذیه‌ای:
قسمت عمده‌ای از بیماری‌های تغذیه‌ای به کمبودهای تغذیه‌ای مربوط می‌شود، لذا کمبودهای تغذیه‌ای را که شامل دو گروه کمبود ویتامین‌ها و کمبود مواد معدنی است به اختصار مورد بحث و بررسی قرار می‌دهیم.
الف) کمبود ویتامین‌ها: ویتامین‌ها مواد آلی هستند که به علت ناتوانی ساخت بعضی از آنها به وسیله پرندگان و همچنین به علت محبوس ماندن طیور در سالن و نبودن امکان انتخاب دانه‌ها و غذا توسط مرغ باید در اختیار آنها قرار گیرد. در مقایسه با سایر مواد مغذی مانند پروتئین‌ها، قندها و چربی‌ها، ویتامین‌ها به مقدار کمتری مورد نیاز طیورند، ولی اگر این نیاز کم، برآورده نگردد می‌تواند تمامی فعالیت‌های بدن را مختل نماید.
کمبود ویتامین‌ها بسته به نوع آنها، می‌تواند علائم خاصی را بروز دهد.
ویتامین‌ها را بر اساس حلالیت در چربی و در آب به دو گروه ویتامین‌های محلول در چربی (ویتامین های A،D ،E و K) و ویتامین‌های محلول در آب (ویتامین‌های B1 ،B2،B6 ،B12 و ویتامین C ) تقسیم می‌کنند.

1- ویتامین‌های محلول در چربی:

ویتامین A : این ویتامین برای زنده ماندن و سلامتی طیور ضروری است و در حفظ ساختمان و عملکرد بافت‌های پوششی دخالت دارد.
کمبود آن در جوجه‌های تازه از تخم درآمده موجب متوقف شدن رشد، رنگ پریدگی تاج و ریش و التهاب و چسبندگی چشم‌ها می‌شود.
زبر و خشن شدن پر و بال، خشن شدن غشاهای دهان و مری و جراحات اعصاب مرکزی و محیطی از نشانه‌های کمبود این ویتامین محسوب می‌شوند. کاهش قابلیت جوجه‌آوری و کاهش اشتها از دیگر علایم کمبود ویتامین A در طیور است.

بیماریهای تغذیه ای بوقلمون (قسمت دوم)

ویتامینD :
کمبود این ویتامین باعث کاهش رسوب مواد معدنی در اسکلت طیور می‌شود. کمبود ویتامین Dدر جوجه‌های جوان بیماری به نام ((ریکتز)) و در پرندگان بالغ به نام ((آستئومالاسی)) ایجاد می‌نماید. بدشکلی ناشی از ریکتز، به ویژه در پاها، به تورم دردناک مفاصل و لنگش منجر می‌شود.
استخوان‌ها، منقار و پنجه‌ها، تا حدی نرم می‌شوند که می‌توان آنها را خم کرد. از علائم کمبود ویتامین D در مرغان تخم‌گذار می‌توان کاهش تولید، نازک و لنبه شدن پوسته تخم و نیز کاهش میزان جوجه درآوری را نام برد.
در بیماری ((استئومالاسی)) که در مرغان بالغ اتفاق می‌افتد، شکننده شدن استخوان‌ها و سبک و خلل و فرج دار شدن آنها کاملاً مشهود است (شکل ۴۳-۲)

ویتامین E:
کمبود این ویتامین در پرندگان جوان و در حال رشد باعث ایجاد بیماری ((آنسفالومالاسی)) یا (ضعف عضلانی)) می‌شود.
در بیماری آنسفالومالاسی، ضعف عضلانی و بی‌تعادلی، که موجب افتادن مکرر پرنده می‌گردد، دیده می‌شود. برگشتن سر به پشت یا سخت شدگی گردن، فلجی و مرگ از عوارض کمبود ویتامین E و ابتلای به آنسفالو‌مالاسی است.(شکل 44-2).

ویتامینk :
نقش اصلی این ویتامین در مهار و کنترل خونریزی است. به همین دلیل به ویتامین انعقاد خون نیز معروف است.
از مهمترین اشکال آن K1 است که در گیاهان سبز، میوه‌جات و روغن کبد یافت می‌شود.
کمبود این ویتامین باعث منعقد نشدن خون و در نتیجه خونریزی و مرگ می‌شود.

ناهنجاریهای پا در بوقلمون ها: (قسمت دوم)

Perosis

نشانه های آن شامل تورم مفاصل خرگوشی و زرد پی ها و نرم شدن استخوان های بلند میباشد . کمبود مواد معدنی کم نیاز مانند منگنز و روی ، ویتامین های کولین ، نیاسین ، اسید فولیک ، بیوتین و پیروکسیدین میتوانند نوعی از پروسیس را ایجاد کنند البته پرنده هایی که از یک جیره غذایی کامل با یک پیش مخلوط معدنی استفاده میکنند ، بندرت به پروسیس دچار میشوند .

Tybial Dyschondroplasia
بیشتر پرندگان (پرورش بوقلمون) با رشد سریع ممکن است به این بیماری (TD ) دچار شوند . در نژادهای با رشد سریع این مشکل با رشد سریع استخوان ها بوجود می آید بطوریکه ظرفیت سیستماتیک پرنده قادر به جایگزینی کلسیم در استخوان ها نمیباشد . و با سنگین تر شدن پرنده احتمال پیچیدن و یا حتی شکستن صفحه رشد استخوان های بلند دور از ذهن نمیباشد . اگر نسبت کلسیم به فسفر قابل جذب صحیح نباشد این وضعیت بدتر نیز میشود . نسبت صحیح کلسیم به فسفر شامل 2 قسمت کلسیم به یک قسمت فسفر قابل جذب میباشد .

رشد کند و سریع

اخیرا علاقه مندی زیادی برای پرورش نژادهای با سرعت رشد کند بوجود آمده است . تحقیقات نشان میدهد که اغلب پرنده های با رشد کند مشکلات پای کمتری دارند . برای بعضی از تولید کنندگان تنها مشکل طولانی تر بودن زمان رسیدن به وزن مطلوب میباشد . نژادهای با رشد سریع نیاز به 6 تا 8 هفته برای رسیدن به وزن مطلوب دارد در حالی که نژادهای با رشد کند نیاز به 12 تا 15 هفته برای رسیدن به همان وزن دارند . پرندگان با رشد کند قابلیت بیشری برای مردن توسط دیگر عوامل دارند ،همچنین برای پرورش آنها به زمان و کار بیشتری نیز نیاز است .

چه باید کرد ؟

اکثر معالجات مشکل را به طور کامل رفع نمیکنند . اما استثنایی نیز وجود دارد و آن استفاده از یک مخلوط ویتامینی قابل حل در آب آشامیدنی و نیز افزودن مخلوط معدنی به جیره خوراکی است . این تیمار اگر در ابتدای شروع آزارها به کار برده شود سودمند خواهد بود . اگر از جیره کامل استفاده کنیم واکنش مثبتی از خود نشان میدهند . جیره های کاملی که توسط تولید کنندگان تجاری ساخته میشوند نیازی به افزودن مکمل های ویتامینه و معدنی ندارند .اختلالات پا را می توان توسط مدیریت خوب ، به کاربردن راهنمائی های بهداشتی ، استفاده از جیره مرغوب و کاهش استرس ها به حداقل رساند پیشنهاد دیگر اینست که از نژادهای با رشد سریع استفاده کنید کاری کنید که رشد آنها به آهستگی صورت گیرد . این کار را میتوان توسط کاهش غلظت پروتئین جیره و یا با محدود کردن دسترسی به غذا انجام داد . بیشتر نژادهای با رشد سریع نیاز به24 ساعت نور کامل دارند . خاموش کردن چراغها برای مدت چند ساعت باعث کاهش قابلیت دسترسی به غذا میشود . در محل هایی که جوجه هایتان را میخرید از نژادی که تولید میکنند مطمئن شده و استراتژی مدیریتی مناسبی برای آن انتخاب کنید . اگر برای کاهش وقوع مشکلات پا قدم هایی را برداشته اید از اینکه در گله شما تعداد کمی از پرندگان تحت تاثیر قرار بگیرند نگران نشوید . بیشتر این پرندگان میتوانند به رشد خود ادامه دهد و پروار شوند . اما اگر مشکل ادامه پیدا کرد نیاز دارید تا آزمایشگاه وضعیت را تشخیص بدهد زیرا تمایز قائل شدن بین علت های عفونی و غذایی در گله مشکل است .

اصول اساسی در جوجه کشی بوقلمون:

ناگفته پیداست که مهمترین فاکتور جهت بدست‌آوردن بهترین نتیجه در جریان جوجه‌کشی، رعایت و اعمال مطلوبترین درجه حرارت جهت رشد جنین می‌باشد.
با وجود اینکه رطوبت، تهویه و چرخش هوا در دستگاه‌ها و سالن جوجه‌کشی از موارد مهمی هستند که اگر به درستی کنترل نشوند عوارض نا‌مطلوب جبران‌ناپذیری برروی نتیجه جوجه‌کشی خواهند‌داشت، اما در نهایت تخمها به تغییرات جزئی این سه فاکتور از حد متوسط و نرمال چندان حساس نمی‌باشد، ولی یک تغییر جزئی در میانگین درجه‌حرارت قابل تحمل برای جنین و افزایش یا کاهش غیرضروری آن می‌‌تواند تاثیر بسزایی در کاهش قابلیت جوجه‌درآوری تخمها داشته‌باشد.
با توجه به اهمیت این موضوع طی چند سال اخیر کمپانیهای بزرگی تحقیقات بسیاری در جهت بدست‌آوردن درجه حرارت متعادل و مطلوب در جوجه‌کشی بوقلمون انجام داده‌‌اند وبسیاری از اطلاعاتی که هم‌اکنون در اختیار پرورش‌دهندگان بوده و در این صنعت مورد استفاده قرار می‌گیرند، حاصل آزمایشات ویژه این شرکتها در آزمایشگاههای اختصاصی خود می‌باشد، در مکانهایی که امکان مطالعه برروی اثرات گوناگون تغییرات درجه‌حرارت، در مراحل مختلف جوجه‌کشی به راحتی وجود‌ دارد.

دستگاههای موجود در این آزمایشگاهها توانایی تنظیم در دماهای گوناگون را داشته و جهت سنجش و بررسی بهتر حالات واقعی درون ماشینها و چگونگی انجام مراحل جوجه‌کشی به مانیتورهای ویژه‌ای مجهز هستند.
در تمامی ۱۵ سال گذشته محققان با بازدید از بسیاری از موسسات جوجه‌کشی معتبر در سطح جهان و اندازه‌‌گیری دما در انواع مختلف دستگاهها و سیستمها بدین نتیجه رسیده‌اند که دمای واقعی تخمها در درون ماشین می‌تواند بطور قابل ملاحظه‌ای متفاوت‌تر از دمای نشان داده‌ شده بوسیله نشانگرهای دستگاه جوجه‌کشی باشد، بعنوان مثال در جدول انتهایی مقاله چند نمونه از دماهای ثبت شده در جوجه‌کشی‌های آمریکای‌شمالی و اروپا دیده می‌شود.
باید توجه داشت که بهترین دما در جوجه‌کشی بوقلمون، دمایی در حدود ۳۷/۵سانتیگراد می‌باشد، اما همانطور که از جدول فوق مشاهده می‌گردد دما در میان تخمها و در درون دستگاه اغلب متفاوت از این میزان است.

در هر حال مهمترین هدف در این تحقیقات بدست‌آوردن دامنه تغییرات دمایی است که جنین پرورش بوقلمون می‌تواند آنرا بدون هیچگونه اثر سوئی در نتیجه هچ تحمل نماید.
بعنوان مثال انجام جوجه‌‌کشی در دمای بالاتر از ۳۸ سانتیگراد و در روزهای ۲۴ – ۱۸ کاهش قابل ملاحظه‌ای را در قابلیت جوجه‌درآوری و افزایش تلفات جنین در پی داشته و نشانه‌های ویژه‌ای را از نظر آسیب‌شناسی ازقبیل: وارونگی و جابه‌جا‌شدگی جنین، آب‌آوردن‌چشمها، تورم و . . . بوجود خواهد‌آورد.
همچنین پیوسته نگه‌داشتن دما در حدود ۳۶/۵ سانتیگراد نیز تاخیر در زمان هچ (حدود۴۵ساعت) را نشان می‌دهد. مشاهدات فوق مؤید این نکته هستند که بهترین درجه حرارت جهت انجام یک جوجه‌کشی موفقیت‌آمیز، درجه‌حرارتی در حدود ۳۷/۵ سانتیگراد می‌باشد.
همچنین درجه‌‌حرارتهای بالاتر از این مقدار نسبت به درجه‌حرارتهای پائینتر به مراتب اثرات مخرب‌تری را در نتیجه جوجه‌کشی خواهند‌داشت. اگر دما برای ۳ روز یا کمتر در حدود ۳۸/۵ درجه سانتیگراد و در هر یک از مراحل جوجه‌کشی اعمال شود اثر چندانی را بر روی قابلیت جوجه درآوری نخواهند‌داشت اما اعمال همین دما به مدت ۵ روز یا بیشتر میزان هچ را به طرز قابل ملاحظه‌ای کاهش خواهد‌ داد. باید خاطر‌نشان کرد که بیشترین کاهش در میزان هچ هنگامی مشاهده‌ می‌شود که درجه‌ حرارتهای بالا در طول هفته دوم جوجه‌کشی اعمال‌ شوند. به عبارت دیگر اعمال دمای ۳۸ سانتیگراد هنگامی تاثیری بر نتیجه هچ نخواهدداشت که به مدت ۶ روز و در هفته اول، سوم و چهارم جوجه‌کشی اعمال‌‌گردد اما در هفته دوم جوجه‌کشی اعمال همین دما، کاهش در میزان هچ را در پی خواهد داشت، این مسئله نشان‌دهنده حساسیت ویژه جنین بوقلمون به دما‌های بالا بخصوص در هفته دوم جوجه‌کشی می‌باشد.

ناهنجاریهای پا در بوقلمون ها:

ناهنجاریهای پا در نژاد های با رشد سریع در طیور گوشتی و بوقلمون ها میتواند رخ دهد . این اختلالات نه تنها منحصر به گله های کوچک نیست بلکه در گله های بزرگ تجاری طیور گوشتی و بوقلمونها نیز اتفاق می افتد . براورد ها حاکی از آن است که مشکلات پا دامنه ای در حدود 0/5 تا 4 درصد از کل طیور گوشتی بالغ را در بر میگیرد .

ناهنجاریهای پا چیست ؟

تعدادی از پرنده ها ممکن است با پاها ، پنجه ها و یا چنگال های کج پرورش یابند همچنین پاهای قوس دار ، پیچ خوردگی و یا تورم مفصل های خرگوشی که مابین استخوان ران و ساق قرار دارد نیز در گله ها دیده میشوند که اکثر آنها تحت تاثیر شدید قرار نگرفته و میتوانند به طور کاملا عادی رشد کنند . اما بعضی دیگر نیز وجود دارند که تاثیرات شدیدی از مشکلات پا را دریافت کرده اند و حتی نمیتوانند روی پای خود بایستند و ممکن است پنجه های آنها کج شده و از حالت عادی خارج شوند . پرندگانی که از مشکلات شدید و دردناک پا رنج میبرند و نمیتوانند غذای خود را بدست بیاورند بزودی خواهند مرد . عوامل زیادی موجب به وجود آمدن این مشکلات خواهند بود . انتخاب برای سریع تر شدن رشد ممکن است باعث بروز این مشکل شود . زیرا استرس هایی که در نتیجه این عمل بوجود می آید بر روی اسکلت ، ماهیچه ها و بافت های زرد پی پرندگان تاثیرات سویی برجای خواهد گذاشت .

چه عواملی باعث بوجود آمدن ناهنجاریهای پا میشوند؟

میانگین وزن بدس آمده معادل 4/25 پوند ( 1928 گرم ) در هفت هفته ، نسبت زیاد ماهیچه های سفید به سیاه ، استرس و مدیریت نا مناسب ممکن است منجر به مشکلات پا شود . معمولا نرهای بزرگ و با رشد سریع یکی از آنهایی هستند که در گله ها تحت تاثیر قرار میگیرند . اگر چه ممکن است درصد کمی از پرندگان مستعد مشکلات پا باشند اما به علت کارکرد عالی ،و صرفه جویی در هزینه غذا و زمان و سنگین تر بودن نسبت به پرندگان تلف شده استفاده از نژادهای با رشد سریع توصیه میگردد.تعدادی عوامل عفونی نیز شناخته شده اند که به طور غیر مستقیم موجب اختلالات پایی میشوند . استافیلوکوک ها و اورام مفاصل دو عامل معمول هستند . اختلالات پایی که توسط این عوامل ایجاد شوند میتوانند به سادگی با عوامل تغذیه ای اشتباه شوند . در صورتی که عملیات جوجه کشی را خودتان انجام میدهید ، از داشتن ظاهری قوی و مستحکم و استوار برای جوجه هایتان مطمئن شوید . بعد از سر از تخم در آوردن جوجه ها به آنها برای به کارگیری از ماهیچه های پایشان چند ساعت فرصت دهید . همچنین دقت کنید که سطوح لیز می تواند به مشکلات پا منتهی شود . تعداد زیادی از اختلالات پا در طیور گوشتی ایالت کانزاس از کمبود های غذایی ناشی میشوند . طیور گوشتی به یک جیره آغازگر خوب و کامل با 22 تا 24 درصد پروتئین نیاز دارند . اگر جیره آغازگری داریم که پروتئین آن پائین و در حدود 20 درصد میباشد باید آن را تنظیم کنیم . بطوریکه با مخلوط کردن قسمتهای مساوی از یک جیره آغازگر جوجه حاوی 20 درصر پروتئین با یک جیره جوجه بوقلمون با 28 درصد پروتئین میتوان جیره ای با 24 درصد پروتئین تهیه نمود اگر این کار انجام شدنی نیست ، میتوان از مکمل های پروتئینی مانند پودر گوشت و پودر ماهی برای تقویت جیره های آغازگر با پروتئین پایین سود جست . از دیگر عوامل وابسته به تغذیه که به اختلالات پایی منجر میشود . میتوان به سویچ کردن زودتر از موعد جیره های آغازگر به جیره رشد آور و یا تضعیف کردن جیره آغازگر توسط دانه های غلات اشاره نمود . هرگز جیره های کامل و آماده را توسط دانه های غلاط رقیق نکنید مگر اینکه بر روی برچسب محصول ذکر شده باشد . نتایج هر یک از این اعمال در تضعیف مواد غذایی موجود در جیره ، میتواند به اختلالات پایی ناشی از کمبودهای غذایی منتج شود .

ریکتز ( نرمی استخوان )

ریکتز وضعیتی است که در صورت فقدان مواد معدنی کلسیم و یا فسفر و یا ویتامین D برای اسخوان ها بوجود می آید . کمبود ویتامین D احتمالی ترین علت است و میتواند بعلت مخلوط کردن نا صحیح مواد غذایی ، کمبود مواد مقوی و یا حتی حضور سموم قارچی باشد . که میتواند در متابولیسم عادی تداخل ایجاد کند . ریکتز ممکن است از نتیجه کمبود فسفر و یا ناکافی بودن میزان دسترسی به فسفر در جیره باشد . هنگامی که از مواد استاندارد در جیره استفاده میکنیم کمبود کلسیم اتفاق نمی افتد .

 

پرورش صنعتی بوقلمون:(قسمت آخر)

نوک چینی:
نوک بوقلمونهای جوان بین ۲ تا ۵ هفتگی چیده می شود. چنانچه دیرتر از این سنین اقدام به نوک چینی نمائیم، گرفتن و مهار حیوان به دلیل سنگینی جثه دشوار خواهد بود و ممکن است بوقلمون دچار پر ریزی گردد.

پیش از اینکه بوقلمونها دچار کانیبالیسم و پرکنی شوند بهتر است عمل نوک چینی انجام گیرد. نوک چینی نباید در یک روزگی و در جوجه کشی انجام شود. زیرا ممکن است این عمل باعث بروز استرس و بی میلی جوجه ها به غذا و آب و در نتیجه نزاری و بی آب شدن بدن حیوان (دهیدراسیون) گردد.

باید دقت شود سوراخهای بینی چیده نشود. همچنین دقت کنید که پس از این عمل غذا در دانخوری در سطحی باشد که جوجه های نوک چیده شده به راحتی بتوانند آنرا بخورند.

قطع تاج و ریش:
تاج و ریش از اعضائی هستند که اغلب در نزاع های بین پرندگان به خصوص بوقلمون ها از هر عضو دیگری آسیب پذیرتر می باشد. تاج و ریش را میتوان در جوجه بوقلمونهای یک روزه به سادگی با قرار دادن بین انگشت سبابه و شست با ناخن شست قطع نمود. حتی تا سن سه هفتگی نیز می توان آنرا با ناخن گیر و قیچی به راحتی قطع نمود.

قطع ناخن:
قطع ناخن معمولا برای جلوگیری از ایجاد خراش روی پوست بدن و پهلوی بوقلمون انجام میشود. این عمل بیشتر در محیط هائی که تعداد در سطح بوقلمون زیاد و بیش از حد متراکم است انجام می شود ولی حتی در پرورش در چراگاه نیز بسیار مفید است. برای این منظور بایستی ناخن ها به کلی قطع شوند. قطع ناخن باید در روز اول زندگی در موسسه جوجه کشی انجام گیرد.

قطع پر:
چنانچه بوقلمون در چراگاه پرورش داده شود با قطع پرهای پرها به سهولت می توان جلوی پرواز این پرنده را گرفت. قطع پر از قسمت انتهائی یک بال با یک نوک چین از اقداماتی است که جلوی پرواز را در چراگاه خواهد گرفت. قطع پر با نوک چین برقی در یک روزگی تا ده روزگی می تواند انجام گیرد. عمل قطع پر در حال حاضر کم تر از سابق انجام می شود زیرا در بوقلمونهای گوشتی موجب بدشکلی لاشه می گردد.

پرورش صنعتی بوقلمون: (قسمت دوم)

دستگاه مادر مصنوعی:
چند نوع دستگاه مادر مصنوعی وجود دارد. مادرهای گازی و الکتریکی که بهترین نوع جهت پرورش در گله های کوچک هستند. دستگاه های مادری که برای ۲۵۰ جوجه مرغ کافی است برای ۱۲۵ جوجه بوقلمون کفایت می کند.

باید ۲۴ ساعت قبل از ورود جوجه ها دستگاه های مادر را به کار انداخت تا آشیانه گرمای لازم را کسب کند. اگر از دستگاه های مادر گرد استفاده شود درجه حرارت برای طیور سفید ۴۰ درجه سانتی گراد و برای طیور زرد و قهوه ای ۳۵ درجه سانتی گراد در نظر گرفته می شود. این درجه حرارت از داخل در فاصله ۱۸ سانتی متر لبه خارجی دستگاه مادر و در ۵ سانتی متری بستر یا در حد ارتفاع پشت جوجه بوقلمون در نظر گرفته شود. باید هر هفته حدود ۲ تا ۳ درجه حرارت را پائین آورد تا به میزان مناسب ۲۰ درجه سانتی گراد برسد. اگر منطقه پرورش جوجه گرم باشد می توان در طول روز دستگاه ها را خاموش کرد. پس از هفته ششم هیچ گونه منبع حرارتی نه برای شب و به برای روز لازم نیست.

دستگاه های گرما ساز باید به فاصه ۴۵ تا ۶۰ سانتی متری از سطح بستر آویزان گردند. درجه حرارت خارج از منبع حرارتی، یعنی محیط اطراف و بیرون از دستگاه مادر باید حدود ۲۱ درجه سانتی گراد باشد تا جوجه ها احساس راحتی کنند. تهویه باید به خوبی انجام گیرد.

میزان رطوبت برای جوجه های بوقلمون در داخل سالن ۶۵% است. دستگاه های مادر باید دارای حفاظ باشند تا جوجه ها از اطراف منبع حرارتی دور نشوند. حفاظی به ارتفاع ۴۵ سانتی متر برای هر دستگاه توصیه می شود.

در شرایط آب و هوائی گرم حفاظی به اندازه ۳۰ سانتی متر کافی خواهد بود. حفاظ مادر باید در فاصله ۶۰ تا ۶۵ سانتی متری لبه دستگاه مادر مستقر شود و به تدریج این فاصله به ۹۰ تا ۱۲۰ سانتی متر برسد و پس از گذشت ۷ تا ۱۰ روز می توان حفاظ را برداشت. اگر جوجه ها درفصل سرما ریخته شوند و آشیانه بقدر قابل ملاحظه ای وسیع باشد می توان بوسیله پاراوان قسمتی از آشیانه را جدا کرد و به تدریج که جوجه ها بزرگ می شوند فاصله پاراوان را بیشتر کرد.

پرورش صنعتی بوقلمون: (قسمت اول)

آشیانه بوقلمون:
پرورش گله های کوچک باید در ماه ها ی گرم سال آغاز شود تا نیاز به مسائل پر خرج برای گرم کردن به حداقل برسد. آشیانه جوجه ها باید چنان بنا شود که به سهولت و بدون هیچگونه ناراحتی بتوان آنرا تهویه نمود.

اگر یک ساختمان خوب و کوچک قابل حصول نباشد می توان در یک سالن بزرگ یک آشیانه کوچک ساخت. کف آشیانه باید به گونه ای ساخته شود که به سهولت قابل تمیز کردن باشد. محل پرورش بوقلمونهای جوان (poults) باید به قدر کافی گرم و فاقد رطوبت اضافی باشد. همچنین، یک آشیانه با امکانات تهویه خوب و به خوبی عایق بندی شده در مناطق با شرایط اقلیمی سرد از اهمیت خاص برخوردار است.

پنجره آشیانه جوجه ها باید چنان باشد که وقتی باز می شود به طرف پائین سر بخورد و یا چنان از پائین لولا شود که هنگام باز شدن هوای تازه و احتمالا سرد مستقیما روی بدن جوجه ها نوزد بلکه پس از برخورد به سقف وارد آشیانه شود که این امر بهترین نوع تهویه را ممکن می سازد. پنجره ها باید در جلو و عقب آشیانه مستقر شوند.

برای هر m۲ آشیانه یک دهم m۲ پنجره منظور می شود. بعضی پرورش دهندگان محوطه پرورش را با پرچینی محصور می کنند و از آشیانه بعنوان سر پناه استفاده می کنند. همچنین می توان از سایبان ها نیز استفاده نمود، هنوز هم تعدادی از پرورش دهندگان از سایبان استفاده می کنند که اغلب به آشیانه یا سرپناه متصل اند. کف سایبان ها از نرده های تخته ای یا سیم ساخته می شود و با فاصله کمی از زمین مستقر می گردند تا مدفوع زیر آن و بر روی زمین بریزد که این امر تمیز کردن آن را آسان می کند.

البته توجه داشته باشید که بوقلمونهای نژاد درشت را در سایبان هائی با کف نرده ای و سیمی نباید نگهداری کرد زیرا دچار تاول و پینه و همچنین اختلالات کف و ساق پا می شوند که این عوارض در بوقلمونهای نژاد سبک بروز نمی کند.

در واحدهای بزرگ از روش پنجره بسته (windowless) استفاده می کنند که این گونه آشیانه ها باید کاملا عایق بندی شوند. باید در هر دقیقه حدود ۰٫۳ متر مکعب هوا با فشار حدود ۰٫۵ سانتی متر بر هر کیلو وزن بوقلمونهای بالغی که در معرض تهویه هستند وارد شود.

مساحت کف آشیانه:
تا هشت هفتگی برای هر ده جوجه بوقلمون یک متر مربع کافی است. از ۸ تا ۱۲ هفتگی برای هر ده جوجه بوقلمون دو متر مربع و برای بوقلمونهای بین ۱۲ تا هفتگی برای هر ده بوقلمون جوان ۲٫۵ متر مربع باید در نظر گرفته شود.

برای بوقلمونهای جوان (نر و ماده) در حال رشد به ازا هر بوقلمون ۰٫۴ متر مربع فضا در نظر می گیرند. البته اگر تمام گله بوقلمون نر باشد برای هر بوقلمون ۰٫۵ متر مربع و چنانچه ماده باشد به ازا هر بوقلمون ۰٫۳ متر مربع فضا لازم است. برای بوقلمون های سبک و آنها که در سیستم بسته پرورش داده می شوند مساحت آشیانه باید کمتر از ارقام فوق باشد.

پرورش صنعتی بوقلمون: (قسمت چهارم)

میزان غذای بوقلمون:

جوجه های بوقلمون تا ۲۴ ساعت و یا حتی بیشتر احتیاج به خوردن و آشامیدن ندارند زیرا از زرده ذخیره بدن استفاده می کنند ولی بعد از این مدت باید غذا و آب کافی در اختیار آنها قرار داد. مقدار غذائی که توسط جوجه بوقلمون های در حال رشد خورده می شود در اولین ماه زندگی ۴۵۰ تا ۴۶۰ گرم است.

اصولا بوقلمون حیوانی است که مخصوص گوشت پرورش داده می شود لذا از اینرو بیشتر انتخاب در بوقلمون از نظر تبدیل غذائی صورت می گیرد. بدین ترتیب که هر چه بوقلمون در ازا غذای کمتر گوشت بیشتری تولید کند بهتر است.

بوقلمون از نظر ضریب تبدیل پرنده خوبی به شمار می رود. زیرا به طور متوسط میزان ضریب تبدیل غذائی در آن در اوائل زندگی حدود ۱ به ۳ است. در برخی مزارع از غذای تمام آردی و در برخی دیگر از غذای آردی دانه ای استفاده می شود اما در گروهی از مزارع نیز تا ۸ هفتگی غذای تمام آردی و از ۸ هفتگی به بعد غذای دانه ای آردی در اختیار پرنده قرار می دهند. اگر بوقلمون به طریقه محدود نگهداری شود، اضافه نمودن علف سبز به جیره غذائی جوجه ها سبب بهتر شدن رشد می شود. ۴ هفته پیش از رسیدن بوقلمونها به بازار باید مواد بودار مانند روغن ماهی یا پودر ماهی را حذف کرد تا گوشت بوی نا مطبوع نگیرد.

غذای بوقلمونهای تخمگذار شبیه مرغهای تخمگذار است ولی باید توجه داشت که بوقلمونهای تخمی را نباید بیش از حد غذا داد زیرا سبب چربی گرفتن آنها می گردد و تولید تخم را پائین می آورد. جوجه ها را پس از خارج شدن از تخم به مدت ۲۴ ساعت باید در استراحت غذائی قرار داد و سپس به تغذیه آنها در ۱۵ تا ۲۰ روز اول توجه کرد.

برای فربه ساختن بوقلمون باید همه روزه خوراک دانه به آنها داد و هرچه هنگام بردن به بازار و کشتن بوقلمون نزدیکتر شود باید بر خوراک دانه آنها افزود. ترکیبات کلی جیره را ذرت، گندم، جو و یولاف تشکیل می دهد. ذرت را نباید تنها به بوقلمونهای پرورشی داد زیرا پرنده را بیش از حد فربه می کند. می توان در زمستان از برگ چغندر و یولاف نیز در ترکیبات جیره استفاده کرد. در اختیار گزاردن ذغال چوب، شن و آهک هم مناسب است. همچنین در موقع جفتگیری باید خوراک قویتری هم مانند آرد ماهی، پودر خون و … در اختیار پرنده قرار داد.

نکات مهم در تغذیه:

۱) از دادن خوراک بسیار و خوراک نامرغوب و کپک زده دوری کنید.

۲) علوفه سبز خرد کرده و چراگاه باید در دسترس جوجه بوقلمون قرار گیرد.

۳) گاهگاهی در آب آشامیدنی پرنده از یک قاشق چایخوری سولفات مس دو سود در یک لیتر آب استفاده کنید.

۴) آشیانه و خوراک و در صورت وجود چراگاه باید کاملا پاکیزه باشند.

گوشت بوقلمون، گوشت پر خاصیت:
گوشت بوقلمون، گوشت معجزه گر:

در صورتی که نمی خواهید دچار بیماریهای سرطان سینه، پروستات، بیماری MS، آرتروز، افسردگی و اعصاب شوید و ضمنا اسید اوریک، اوره و چربی خونتان بالا نرود، گوشت بوقلمون مصرف کنید.
بر اساس تحقیقات انجام شده توسط پژوهشگران و طبق آزمایشات انجام شده فسفر موجود در بوقلمون چهار برابر میگو است، همچنین بهتر است که بدانید ۸۰ درصد عامل تشکیل کلسیم در استخوانهای بدن فسفر است و میزان فسفر در بوقلمون ۲۳۸mg/100g است.

بوقلمون فاقد اوره و اسید اوریک نسبت به گوشتهای دیگر است که طبق تحقیقات انجام شده اسید اوریک یکی از عوامل سکته مغزی است.
گوشت بوقلمون به علت عدم وجود چربی میان بافتی حجم گوشت در هنگام پخت برعکس گوشت مرغ، گوساله، گوسفند و… کم نمی شود و در نهایت مرغ بعد از پختن ۵۵ درصد، گوشت ۶۰ درصد و بوقلمون ۸۵ درصد گوشت پخته به دست می آید.
بوقلمون دارای انواع ویتامین B از جمله B1، B3، B6 و B12 به میزان ۷٫۷mg/100gr است و برای جلوگیری از افسردگی و بیماری MS و از بین بردن کم خونی موثر است.
در بوقلمون مقدار زیادی امگا۳ وجود دارد که باعث باز شدن مجاری عروق بدن و پایین آورنده کلسترول می شود و از مزمن شدن بیماریها جلوگیری می کند. اسیدهای آمینه ای به نام تریپتوفان ۳۵mg/100g است که در بدن تبدیل به پروتیین می شود که عامل شادابی است. اسیدهای آمینه در مرمت سلولهای ماهیچه ای و اندام بدن، ناخن، پوست، مو و غدد ترشحی نقش بسیار بسزایی دارد و برای ورزشکاران بسیار مفید است.
در بوقلمون کلسیم ۹۸mg/100g و برای کلیه افراد بخصوص خانمها بسیار مفید است و همچنین کلسیم باعث کاهش کلسترول و فشار خون می شود. چربی و کلسترول موجود در بوقلمون کمترین چربی و کلسترول نسبت به دیگر گوشتها است.
پتاسیم موجود در بوقلمون ۹۳۵mg/100g بیشترین پتاسیم در تمام گوشتهاست.
پتاسیم ضدسرطان است و برای جلوگیری از سرطان سینه در خانمها بسیار موثر بوده همچنین در ساختمان قلب و ماهیچه ها و خون نقش مهمی دارد، وجود آن عامل مهمی برای بسته نشدن سرخرگها و مشکلات وریدی است همچنین پتاسیم در کاهش کلسترول نقش مهمی دارد.
پادرد عمدتا نتیجه کمبود پتاسیم و منیزم بدن، اسپاسم ماهیچه انسداد و تنگ شدن سرخرگ، مشکلات وریدی تاثیر سوء دیابت روی عضلات، اعصاب پا، رگ گرفتگی و… تورم مفاصل است. استفاده از گوشت بوقلمون در خانواده به معنی بالا رفتن فرهنگ مصرف خانواده است.
۴۵mg/100g سلنیوم در بوقلمون چه اهمیتی دارد؟
سلنیوم همراه با کلسیم، پتاسیم و ویتامین B6-C-D و روی که همگی در گوشت بوقلمون است ضد کلیه سرطانها بخصوص سرطان پروستات و سینه است. سلنیوم تنظیم متابولیسم را به عهده دارد و برای از بین بردن سلولهای غیرنرمال موثر بوده و اگر گوشت بوقلمون با قارچ و گوجه فرنگی میل شود خاصیت ضدسرطانی آن افزایش پیدا می کند. میزان سدیم ۳۳mg/100g در گوشت بوقلمون است و از بیماریهای قلبی جلوگیری می کند و باعث تنظیم فشار خون می شود و همچنین سدیم عامل جذب کلسیم و فسفر در بدن است.
میزان روی در بوقلمون ۶۳mg/100g بوده و روی باعث رشد خردسالان می شود ضدسرماخوردگی است و به ساختن DNA و هورمون مردانه در بدن کمک می کند و همچنین روی باعث تنظیم سن بلوغ در افراد می شود.
بوقلمون دارای ماده ای به نام(COQ 10 اکسیر جوانی) است که برای جلوگیری از پیری زودرس مفید است.

بوقلمون، گوشتی با طعم های متفاوت:

استفاده از گوشت بوقلمون چند سالی است که در کشور ما افزایش یافته و اغلب آن را در قفسه مواد پروتئینی فروشگاه‌های بزرگ به صورت تکه‌های ران و سینه بسته‌بندی شده یا به صورت درسته در برخی مغازه‌های عرضه‌کننده گوشت مرغ می‌بینیم، اما سوال اینجاست، با توجه به قیمت بالای گوشت بوقلمون نسبت به گوشت مرغ، آیا وارد کردن این گوشت به برنامه غذایی مفید است؟

بوقلمون پرنده‌ای از نژاد قرقاولان و بزرگ‌ترین و سنگین‌ وزن ‌ترین پرنده خانگی است. گوشت این پرنده حاوی هر دو نوع گوشت سفید و قرمز است. 65 درصد گوشت بوقلمون سفید و در ناحیه سینه و 35 درصد آن تیره و در ناحیه ران‌ها قرار دارد. هریک از این گوشت‌ها از نظر طعم و مزه باهم متفاوتند. گوشت سینه و بال‌ها سفید و لذیذ و از نظر مزه شبیه گوشت گوساله است و گوشت قرمز آن که اغلب در ران‌ها یافت می‌شود، بسیار نرم و طعمی شبیه گوشت پرندگان وحشی یا شکاری را دارد.
افزایش حجم توده گوشت قسمت‌های سینه و ران نسبت به حجم استخوان و در نتیجه ضایعات کمتر نسبت به گوشت‌های مشابه ویژگی برجسته بوقلمون است.

گوشت بوقلمون

به دلیل بافت ویژه‌ای که دارد هنگام طبخ حجم خود را از دست نمی‌دهد و به دلیل داشتن پروتئین بالا، حداقل چربی اشباع، کمترین سطح کلسترول و فقدان چربی میان بافتی در مقایسه با گوشت قرمز از اهمیت بسیاری برخوردار است و منبع خوبی از ویتامین‌های A، B1، B3، B6، B12 و املاحی چون سلنیوم، منیزیم، مس، آهن، روی، پتاسیم و اسید آمینه تریپتوفان به شمار می‌رود. یکی از ویژگی‌های منحصر بفرد گوشت بوقلمون نسبت به سایر گوشت‌های سفید، ویتامین A و نقش مهم تقویت سیستم ایمنی آن است که بویژه در فصل سرما، مصرف آن به کودکان و سالمندان توصیه می‌شود.

توصیه‌ها
گوشت بوقلمون بدون پوست و بدن  به طور طبیعی چربی کمی دارد و در هر 100 گرم آن تنها یک گرم چربی موجود است. تقریبا تمامی چربی بوقلمون در پوست آن موجود است و گوشت تیره رنگ آن چربی بیشتری نسبت به گوشت سفید آن دارد. بنابراین افراد مبتلا به چربی خون بالا بهتر است از گوشت سفید سینه این پرنده استفاده کنند. بد نیست بدانید گوشت سفید بدون پوست بوقلمون چربی اشباع و کلسترول کمتری از گوشت مرغ و گاو دارد.

این گوشت به دلیل دارا بودن اسید آمینه تریپتوفان به ترشح بیشتر سروتونین کمک کرده و باعث سرحالی و آرامش در افراد دچار علائم افسردگی موقت می‌شود.

مصرف 150 گرم گوشت بوقلمون حدود نیمی از اسیدفولیک مورد نیاز روزانه را تامین کرده و مصرف مقدار متعادل آن برای خانم‌های باردار مفید است.

اسید آمینه تریپتوفان موجود در گوشت بوقلمون به دلیل تقویت سیستم ایمنی بدن می‌تواند علائم بیماری ام‌اس را کاهش دهد، نقش مهمی در خوابیدن دارد و باعث بهبود خواب در مبتلایان به بی‌خوابی مزمن می‌شود.

این گوشت اگر فاقد مواد هورمونی باشد، می‌تواند میزان هورمون تستوسترون را در بدن آقایان در حد مطلوب نگه داشته و منجر به افزایش عملکرد جنسی و افزایش گلبول‌های قرمز خون شده و از پوکی استخوان جلوگیری کند.
بوقلمون‌ها به دلیل پاهای فعال در ناحیه ران‌ها دارای رگ‌های خونی بسیاری هستند. این رگ‌ها حاوی هموگلوبین‌های حاوی آهن هستند که اکسیژن را به ماهیچه‌ها می‌رسانند. بنابراین هرچه رنگ ماهیچه ران‌ تیره‌تر باشد مصرف آن برای کسانی که کمبود آهن دارند مفیدتر است. اسید آمینه موجود در گوشت بوقلمون می‌تواند از تجمع سرب و جیوه در بدن جلوگیری کرده و با کمک به عملکرد کبد، سموم بدن را دفع نماید.

❗️❗️❗️مراقب باشید
گوشت بوقلمون دارای مقدار کمی اگزالات است. بنابراین بیماران مبتلا به سنگ کلیه اگزالاتی باید در مصرف آن محتاط باشند.
این گوشت به دلیل حاوی بودن اسید آمینه پورین در مبتلایان به نقرس باید به میزان بسیار کم‌مصرف شود.

میزان غذای بوقلمون:

جوجه های بوقلمون تا ۲۴ ساعت و یا حتی بیشتر احتیاج به خوردن و آشامیدن ندارند زیرا از زرده ذخیره بدن استفاده می کنند ولی بعد از این مدت باید غذا و آب کافی در اختیار آنها قرار داد. مقدار غذائی که توسط جوجه بوقلمون های در حال رشد خورد ه می شود در اولین ماه زندگی ۴۶۰-۴۵۰ گرم است. اصولا بوقلمون حیوانی است که مخصوص گوشت پرورش داده می شود لذا از اینرو بیشتر انتخاب در بوقلمون از نظر تبدیل غذائی صورت می گیرد. بدین ترتیب که هر چه بوقلمون در ازا غذای کمتر گوشت بیشتری تولید کند بهتر است. بوقلمون از نظر ضریب تبدیل پرنده خوبی به شمار می رود. زیرا به طور متوسط میزان ضریب تبدیل غذائی در آن در اوائل زندگی حدود ۱ به ۳ است. در برخی مزارع از غذای تمام آردی و در برخی دیگر از غذای آردی – دانه ای استفاده می شود اما در گروهی از مزارع نیز تا ۸ هفتگی غذای تمام آردی و از ۸ هفتگی به بعد غذای دانه ای – آردی در اختیار پرنده قرار می دهند. اگر بوقلمون به طریقه محدود نگهداری شود، اضافه نمودن علف سبز به جیره غذائی جوجه ها سبب بهتر شدن رشد می شود. ۴ هفته پیش از رسیدن بوقلمونها به بازار باید مواد بودار مانند روغن ماهی یا پودر ماهی را حذف کرد تا گوشت بوی نا مطبوع نگیرد. غذای بوقلمونهای تخمگذار شبیه مرغهای تخمگذار است ولی باید توجه داشت که بوقلمونهای تخمی را نباید بیش از حد غذا داد زیرا سبب چربی گرفتن آنها می گردد و تولید تخم را پائین می آورد. جوجه ها را پس از خارج شدن از تخم به مدت ۲۴ ساعت باید در استراحت غذائی قرار داد و سپس به تغذیه آنها در ۲۰-۱۵ روز اول توجه کرد.
برای فربه ساختن بوقلمون باید همه روزه خوراک دانه به آنها داد و هرچه هنگام بردن به بازار و کشتن بوقلمون نزدیکتر شود باید بر خوراک دانه آنها افزود. ترکیبات کلی جیره را ذرت، گندم، جو و یولاف تشکیل می دهد. ذرت را نباید تنها به بوقلمونهای پرورشی داد زیرا پرنده را بیش از حد فربه می کند. می توان در زمستان از برگ چغندر و یولاف نیز در ترکیبات جیره استفاده کرد. در اختیار گزاردن ذغال چوب، شن و آهک هم مناسب است.همچنین در موقع جفتگیری باید خوراک قویتری هم مانند آرد ماهی، پودر خون و … در اختیار پرنده قرار داد.
همیشه در هنگام تغذیه نکات زیر را مد نظر قرار دهید:
۱- از دادن خوراک بسیار و خوراک نامرغوب و کپک زده دوری کنید.
۲-علوفه سبز خرد کرده و چراگاه باید در دسترس جوجه بوقلمون قرار گیرد.
۳- گاهگاهی در آب آشامیدنی پرنده از یک قاشق چایخوری سولفات مس دو سود در یک لیتر آب استفاده کنید.
۴- آشیانه و خوراک و در صورت وجود چراگاه باید کاملا پاکیزه باشند.

بهینه کردن عملکرد بوقلمون در تابستان:

با اینکه تابستان گرم برای گردش و تفریح دلپذیر است ولی برای صنعت پرورش بوقلمون ناخوشایند می باشد در این حالت میزان رشد و تولید تخم عمدتا به خاطر افزایش کرچی کاهش می یابد. که یک اثر کاهشی نامتناسب در تولید گوشت سینه بوقلمون دارد. باید از خود پرسید که چه چیز می تواند این اثرات زیان آور را کاهش دهد؟
برای حل این مشکل معمولا عاقلانه به نظر می رسد که به علت اصلی این مسئله برگردیم. اولین موضوع در مورد پرورش بوقلمون این است که آنها بتوانند زنده بمانند و این بدان معنی است که درجه حرارت بدن آنها بایستی در شرایط متغیر محیطی ثابت بماند. درجه حرارت نرمال بدن بوقلمونها ۴۱ تا ۴۱/۲ درجه سانتی گراد می باشد. هضم غذا, فرایند رشد و فعالیت در بوقلمون ایجاد حرارت می کند که دفع این حرارت بایستی از طریق تشعشع حرارتی و انتقال صورت گیرد و وقتی لازم باشد بوقلمون می تواند با له له زدن (نفس نفس زدن) میزان اتلاف حرارتی را به طریقه خنک شدن تبخیری افزایش دهد.
بازده یا کارآیی دفع دما و حرارت بستگی به درجه حرارت محیط و حرکت هوای اطراف پرنده دارد اتلاف حرارتی از طریق تشعشع توسط تراکم گله تحت تاثیر قرار می گیرد و هر چقدر پرندگان نزدیک به یکدیگر باشند تشعشع حرارتی یکدیگر را بیشتر جذب می کنند بنابراین فاکتورهای مدیریتی بر روی اثرات درجه حرارت محیطی خیلی موثر می باشند. با گردش هوای اطراف, حرارت بدن بوقلمون دفع می شود بطوریکه می تواند درجه حرارت بدنش را بصورت ثابت حفظ کند گردش هوای اطراف پرنده عامل مهمی در کاهش استرس گرمایی است بنابراین ونتیلاتورهای (هواکشهای) با سرعت بالا ترجیح داده می شوند برای همین منظور هواکشهای مدور که باعث جریان هوای بالای سر پرندگان می شوند مفید می باشند .
در روزهای بسیار گرم بوقلمونها در مسیر جریان هوای ناشی از این هواکشها قرار می گیرند و سرشان را در داخل هوای پرجریان قرار می دهند. جریان هوای حاصل از هواکشهای مدور تعبیه شده می تواند بطور دقیق برآورد شود بشرطی که آنها در سالنهای پرورشی نصب شده باشند همچنین احتمال می رود که سرمایه گذاری جهت پرورش تجاری ارزشمند باشد بویژه اگر پرندگان سنگین وزن را پرورش دهیم .
بطور نظری کاهش درجه حرارت آب قابل دسترس پرندگان دارای مزایای زیادی است اگرچه مدارک کمتری در مورد این موضوع وجود دارد. ممکن است که این مسئله با آب نوشیدنی خنک حل شود ولی در این حال امکان دارد روشهایی برای جلوگیری از افزایش دمای آب در آب و هوای گرم وجود داشته باشد.

نوک چینی بوقلمون
نوک بوقلمونهای جوان بین ۵-۲ هفتگی چیده می شود. چنانچه دیرتر از این سنین اقدام به نوک چینی نمائیم، گرفتن و مهار حیوان به دلیل سنگینی جثه دشوار خواهد بود و ممکن است بوقلمون دچار پر ریزی گردد. پیش از اینکه بوقلمونها دچار کانی بالیسم و پر کنی شوند بهتر است عمل نوک چینی انجام گیرد. نوک چینی نباید در یک روزگی و در جوجه کشی انجام شود. زیرا ممکن است این عمل باعث بروز استرس و بی میلی جوجه ها به غذا و آب و در نتیجه نزاری و بی آب شدن بدن حیوان (دهیدراسیون) گردد.
باید دقت شود سوراخهای بینی چیده نشود. همچنین دقت کنید که پس از این عمل غذا در دانخوری در سطحی باشد که جوجه های نوک چیده شده به راحتی بتوانند آنرا بخورند.

قطع تاج و ریش بوقلمون
تاج و ریش بوقلمون از اعضائی هستند که اغلب در نزاع های بین پرندگان به خصوص بوقلمون ها از هر عضو دیگری آسیب پذیرتر می باشد. تاج و ریش را میتوان در جوجه بوقلمونهای یک روزه به سادگی با قرار دادن بین انگشت سبابه و شست با ناخن شست قطع نمود. حتی تا سن سه هفتگی نیز می توان آنرا با ناخن گیر و قیچی به راحتی قطع نمود.

قطع ناخن :
قطع ناخن معمولا برای جلوگیری از ایجاد خراش روی پوست بدن و پهلوی بوقلمون انجام میشود. این عمل بیشتر در محیط هائی که تعداد در سطح بوقلمون زیاد و بیش از حد متراکم است انجام می شود ولی حتی در پرورش در چراگاه نیز بسیار مفید است. برای این منظور بایستی ناخن ها به کلی قطع شوند. قطع ناخن باید در روز اول زندگی در موسسه جوجه کشی انجام گیرد.

قطع پر:
چنانچه بوقلمون در چراگاه پرورش داده شود با قطع پرهای پرها به سهولت می توان جلوی پرواز این پرنده را گرفت. قطع پر از قسمت انتهائی یک بال با یک نوک چین از اقداماتی است که جلوی پرواز را در چراگاه خواهد گرفت. قطع پر با نوک چین برقی در یک روزگی تا ده روزگی می تواند انجام گیرد. عمل قطع پر در حال حاضر کم تر از سابق انجام می شود زیرا در بوقلمونهای گوشتی موجب بدشکلی لاشه می گردد.

پرورش صنعتی بوقلمون: (قسمت سوم)

وسائل دانخوری:
در اولین روزها می توان غذای جوجه ها را در ظرف های ساده قرار داد ولی چون اشکالاتی در درک دارند و حیوانات کودنی به حساب می آیند بهتر است در کنار هر آبخوری و یا دانخوری، وسیله و مواد بی ضرر و براق قرار داد تا توجه جوجه ها را به خود جلب کند. ریختن مقدار جزئی آرد یا ریزه های سنگ خارا روی دان روزی دوبار برای سه روز اول زندگی، بوقلمون ها را تشویق به خوردن می نماید.

نباید دانخوری ها را مملو از دان کرد زیرا دان روی بستر می ریزد و جوجه به هوای دان روی بستر خود آنرا می خورند مگر اینکه روی بستر را با کاغذ بپوشانند. برای جوجه های هفت روزه تا سه هفتگی دانخوری کوچک به اندازه حدود ۵ تا ۷ سانتی متر برای هر جوجه مناسب است. از سن ۳ هفتگی به بالا تا سن عرضه به بازار از دانخوری های با سایز بزرگ استفاده می شود به طوریکه عمق دانخوری ۱۰ سانتی متر و طول دانخوری ۷ تا ۸ سانتی متر برای هر قطعه بوقلمون مناسب است. اگر دانخوری عریض باشد و بتوان از دو طرف آن استفاده کرد بدین ترتیب یک متر از این دانخوری را دو متر محسوب می کنیم.

نور رسانی:
در دو هفته اول زندگی نور باید به قدر کافی و به اندازه  در اختیار جوجه ها باشد تا بتوانند آب و غذا را ببینند. لامپهای وچراغ ها۲۰۰ واتی با فواصلی در حدود ۳ متر مستقر شوند. یک چراغ ۷٫۵ تا ۱۵ واتی باید در داخل و زیر هر دستگاه مادر قرار داده شود. پس از دو هفته اول می توان نور را کاهش داده تا در این سن از بروز استرس، روی هم ریختن جوجه ها و اضطراب جلوگیری شود.

تغذیه:
برای پرورش بوقلمون دو برنامه غذائی اساسی باید در نظر گرفته شود. یکی غذای تمام نرم یا آردی و دیگری دانه ای یا پلت. نیازهای تغذیه ای بوقلمون بر اساس سن متغیر است. همچنانکه بر سن بوقلمون افزوده می شود، نیازهای پروتئین ، ویتامین و مواد معدنی این پرنده کاهش می یابد و بر نیاز آن به انرژی افزوده می شود.

مواد غیر قابل حل مانند سنگ ریزه (گرانیت) باید در سنین ۸ تا ۱۰ هفتگی به غذای بوقلمون اضافه شود. دان بوقلمون باید حتما حاوی یک ماده مقابله کننده با کوکسیدوز باشد و همچنین وجود یک ماده پیشگیری کننده بیماری سیاه سر (black head) نیز در غذای بوقلمون ضروری است. باید همیشه غذا و آب در اختیار پرنده باشد. غذای غیر نرم یعنی با ذرات درشت (pellet) را می توا ن از هفته چهارم زندگی برای جوجه های بوقلمون در نظر گرفت.

می توان برای تغذیه بوقلمون از یونجه تازه و ترد، شبدر خوب، علوفه سبز تازه یا جوانه سبز غلات که به خوبی خرد شده و فاقد رشته های بلند باشد، استفاده کرد. همه اینگونه مواد را میتوان روزی یک یا دوبار به بوقلمون های جوان داد. هرگز نباید علوفه پژمرده یا خشکیده و سایر مواد غذائی مشابه را در اختیار پرنده گذاشت.

در فرمول غذائی بوقلمون میتوان از کنجاله سویا، ذرت آسیاب شده و مشابه آنها استفاده و دان تهیه کرد. غذای بوقلمون های در حال رشد را از سن هشت هفتگی تا عرضه به بازار باید در اختیار بوقلمون های جوان قرار داد. پروتئین موجود در آرد سویای پوست کنده برای بوقلمون های بالغ بسیار قابل هضم ولی مواد هیدروکربنه موجود در آن زیاد قابل جذب نیست.

مدیریت جایگاه و محیط پرورش بوقلمون:

تدارک محیطی که از نظر میزان رشد در جایگاه بوقلمون  یکنواختی و بازده لاشه به عملکرد مطلوب برسد هدف اصلی در این قسمت است .برای رسیدن به این هدف باید سالن ایزوله و دارای امکاناتی جهت تأمین دما و تهویه باشد .
در پرورش بوقلمون گوشتی می توان سالنها را بصورت کراس یا تونلی ساخت .باید اقلیم منطقه را در این مورد در نظر داشت و در تهیه جایگاه باید به نکات زیر توجه کرد 
– جهت سالن
– میزان عایق بندی سالن از نظر حرارتی و هوا
– در منطق گرم باید از سیستم کولینگ استفاده کرد.
– از وسایل گرمازا (هیتر) برای تامین دما استفاده می شود .
– در صورت استفاده از مه پاش در سالن باید به ذرات آب ٬ کیفیت آب از نظر مواد معدنی و آلودگی میکربی توجه شود.
– پرورش گله های کوچک باید در ماه ها ی گرم سال آغاز شود تا نیاز به مسائل پر خرج برای گرم کردن به حداقل برسد. آشیانه جوجه ها باید چنان بنا شود که به سهولت و بدون هیچگونه ناراحتی بتوان آنرا تهویه نمود.
– اگر یک ساختمان خوب و کوچک قابل حصول نباشد می توان در یک سالن بزرگ یک آشیانه کوچک ساخت. کف آشیانه باید به گونه ای ساخته شود که به سهولت قابل تمیز کردن باشد.محل پرورش بوقلمونهای جوان (poults) باید به قدر کافی گرم و فاقد رطوبت اضافی باشد. همچنین، یک آشیانه با امکانات تهویه خوب و به خوبی عایق بندی شده در مناطق با شرایط اقلیمی سرد از اهمیت خاص برخوردار است. پنجره آشیانه جوجه ها باید چنان باشد که وقتی باز می شود به طرف پائین سر بخورد و یا چنان از پائین لولا شود که هنگام باز شدن هوای تازه و احتمالا سرد مستقیما روی بدن جوجه ها نوزد بلکه پس از برخورد به سقف وارد آشیانه شود که این امر بهترین نوع تهویه را ممکن می سازد. پنجره ها باید در جلو و عقب آشیانه مستقر شوند. برای هر m2 آشیانه یک دهم m2 پنجره منظور می شود. بعضی پرورش دهندگان محوطه پرورش را با پرچینی محصور می کنند و از آشیانه بعنوان سر پناه استفاده می کنند. همچنین می توان از سایبان ها نیز استفاده نمود، هنوز هم تعدادی از پرورش دهندگان از سایبان استفاده می کنند که اغلب به آشیانه یا سرپناه متصل اند. کف سایبان ها از نرده های تخته ای یا سیم ساخته می شود و با فاصله کمی از زمین مستقر می گردند تا مدفوع زیر آن و بر روی زمین بریزد که این امر تمیز کردن آن را آسان می کند.
البته توجه داشته باشید که بوقلمونهای نژاد درشت را در سایبان هائی با کف نرده ای و سیمی نباید نگهداری کرد زیرا دچار طاول و پینه و همچنین اختلالات کف و ساق پا می شوند که این عوارض در بوقلمونهای نژاد سبک بروز نمی کند.
در واحدهای بزرگ از روش پنجره بسته (windowless) استفاده می کنند که این گونه آشیانه ها باید کاملا عایق بندی شوند. باید در هر دقیقه حدود ۰/۰۳ متر مکعب هوا با فشار حدود ۰/۵ سانتی متر بر هر کیلو وزن بوقلمونهای بالغی که در معرض تهویه هستند وارد شود.

تاریخچه ی بوقلمون و طبقه بندی آن از نظر جانور شناسی:

تاریخچه ی اهلی شدن:
بوقلمون بزرگترین و سنگینترین پرنده ی خانگی است. مبدأ اصلی این پرنده را آمریکای شمالی و مرکزی ذکر می کنند. در مورد زمان دقیق اهلی شدن آنها مدارک کافی در دسترس نیست ،ولی قدر مسلم اینکه بوقلمونهای وحشی از ازمنه قدیم قبل از کشف آمریکا ،توسط سرخپوستان مخصوصاً اقوام آزتک و مایا به صورت اهلی در آمده و نگهداری شده اند.

سرخپوستان به دلیل نیاز غذایی و به خاطر استخوانهای محکم و سخت این پرنده که قابل تبدیل به وسایل کار و جنگ افزار بوده و نیز به جهت استفاده از پرها برای زینت وپوشش،اقدام به نگهداری بوقلمونها کرده اند.

از آنجا که بوقلمونها پرندگانی بسیار کودن ( دیر فهم ) وترسو هستند لذا برای اهلی کردن آنها، سرخپوستان باید زمان طولانی تری را نسبت به اهلی نمودن سایر طیور صرف کرده باشند.

خرید تخم نطفه دار بوقلمون.خرید تخم نطفه دار بوقلمون.خرید تخم نطفه دار بوقلمون.خرید تخم نطفه دار بوقلمون.خرید تخم نطفه دار بوقلمون.خرید تخم نطفه دار بوقلمون

از مطالب مندرج در برخی کتب تاریخی چنین استنباط می شود که اسپانیولی های پیروز در جنگ با آزتکها،تعداد بسیار زیادی بوقلمونهای اهلی را در سرای فرمانروای آزتکها یافتند و چون فاتحین تصور می کردند در هندوستان هستند،لذا به این پرنده لقب مرغ هندی دادند.

اولین تاریخ ثبت وجود بوقلمون در اسپانیا به سال 1511 میلادی بر می گردد.همچنین به تدریج در سال های دیگر یعنی در قرن 16 میلادی در سایر کشورهای اروپا وجود این پرنده به ثبت رسیده است.چون طعم گوشت بوقلمون مقبول طبع قرار گرفت، لذا پرورش این پرنده به سرعت در اروپا گسترش یافت.در اوایل مصرف گوشت بوقلمون به عنوان یک غذای درباری و مخصوص اغنیا مطرح بود ولی پس از گذشت حدود نیم قرن از ورود بوقلمون به اروپا دسترسی به این پرنده برای همگان مقدور گردید.وبه مرور نگهداری بوقلمون از اروپا به سایر نقاط جهان نیز گسترش یافت.

تاریخچه نگهداری بوقلمون در ایران:

سیاح فرانسوی تاورینه به سال 1689-1605 میلادی در سفرنامه خود چنین آورده است که در زمان سلطنت شاه عباس صفوی تعدادی از تجار ارمنی از اصفهان که برای تجارت به ایتالیا مخصوصاً ونیز رفته بودند به پرنده های اهلی ناشناخته ای برخوردند که توسط اهالی نگهداری می شدند.از آنجا که آنها به نظرشان جالب جلوه کردند، لذا تعدادی از این پرنده ها را با خود به ایران آورده و به دربار هدیه دادند

چون طعم گوشت بوقلمون مقبول افتاد،لذا بر حسب دستور،تعداد بیشتری از آنها را در سفرهای بعدی وارد و چون شاه عباس اعتقاد داشت ارامنه خوب از آنها مواظبت می کنند آنها را مامور تکثیر بوقلمونها کرد.به مرور آشنایی سایر اقشار مردم با نگهداری این پرنده سبب شد که انحصاری بودن پرورش این حیوان از دست ارامنه خارج ودر اقصی نقاط ایران نگهداری آنها مرسوم شود

خرید تخم نطفه دار بوقلمون.خرید تخم نطفه دار بوقلمون.خرید تخم نطفه دار بوقلمون.خرید تخم نطفه دار بوقلمون.خرید تخم نطفه دار بوقلمون.خرید تخم نطفه دار بوقلمون

معنای بوقلمون در فرهنگ دهخدا این طور آمده است: دیبای رومی را گویند و آن جامه ای است که هر لحظه به رنگی نماید و با توجه به این که جنس نر این پرنده می تواندهمانند دیبای رومی، رنگ چهره و فرم پرهای خود را هر لحظه به گونه ای در آورد، لذا بهترین نام برای او می توانسته همین بوقلمون باشد.

ناگفته نماند که در نواحی شمال کشورمان بیش از سایر نقاط دیگر آن اقدام به نگهداری بوقلمون کرده ومی کنند.شاید دلیل این موضوع وارد کردن مستمر این پرنده از کشورهای همسایه شمالی بوده است از اینرو در برخی از نقاط به این پرنده،هشترخان و گاهی نیز ایندوشکا یا هندوشکا می گویند.

توده های موجود، اعقاب همان بوقلمونهایی است که در آن زمان وارد ایران شده است به خاطر اینکه در ایران اقدامات اصلاحی بر روی بوقلمونها به عمل نیامده است.

طبقه بندی بوقلمون از نظر جانور شناسی چیست

بوقلمونها در طبقه بندی جانوری جزو شاخه مهره داران،رده پرنده گان اوس (Aves)هست که مانند اغلب مهره‌داران خون گرم قلب آنها 4 حفره ای است دارای رده فرعی نؤرنتیس Neornthes) ( یا بی دندان هاست و فوق راسته نؤگناته (Neognathea)که استخوان جناغ سینه و به شکل بدنه کشتی است در راسته گالی فرمیس)  یا راسته مرغهای خانگی محسوب می شود. دارای 4 خانواده است که یکی از آنها فازیانیده) است که در این خانواده حدود 220 نوع از انواع کبک ها،بوقلمونهای کوهستانی، و انواع قرقاول و طاووس ها را می توان نام برد.

و از زیر خانواده مله اگرینه) (Meleagridinae جنس مله اگریس) (Meleagris که این جنس به سه نوع:

1- مکزیکی ) (Mexican turkey

2- آمریکایی ) (Meleagris american

3- هندوراسی ) (Honduras turkey تقسیم می شود.

ولی طبق نظر پورتر (1985) و مور و هوارد (1984) نوع مله آگریس گالوپا به هفت زیر گونه تقسیم می شود.