پرورش بوقلمون
بوقلمون بزرگترین پرنده خانگی و اهلی است زادگاه این پرنده کشور آمریکا میباشد در قرن 16و17 مصرف گوشت بوقلمون رواج زیادی در انگلستان گرفت اولین فردی که بوقلمون را در سال 1500به اروپا برد شخصی بنام پدر و الو نسو نینو بود .
از دلایل اصلی افزایش پرورش و تولید بوقلمون مصرف گوشت آن در اروپا و آمریکا بدین سبب است که گوشت این پرنده از لحاظ چربی و کالری فقیر و از نقطه نظر کارکردی در تغذیه بسیار با اهمیت ارزش غذایی ان همانند گوشت گوساله بسیار جوان بدون چربی است.
امکان عرضه گوشت بوقلمون به اشکال متنوع وجود داشته و می توان آنها را بصورت لاشه کامل یا قطعات ران و سینه و یا بصورت کالباس و سوسیس و غیره وارد بازار نمود نگهدار ی یو قلمون ها فقط به چهار دیواری سالنها و پرورشگاهها محدود نشده و به توان به راحتی آنها را در مزارع و فضاهای باز نگهداری و تکثیر و تولید نمود
نگهداری در ایران
پرنده بوقلمون درزمان شاه عباس صفوی توسط تعدادی از تجار ارامنه که به ایتالیا رفته بودند به ایران وارد شد و از آن به بعد ارامنه مامور تکثیر و پرورش آن گردیدند
به نظر می آید که چون جنس نر این پرنده می تواند همانند دیبای رومی رنگ چهره و فرم پرهای خود را هر لحظه به گونه ای درآورد و ضمن ترسو و کودن بودن بسیار لذا بهترین نام برای او می توانسته همین بوقلمون باشد .
نگهداری سنتی بوقلمون در نواحی خراسان گیلان و مارندران آذربایجان غربی، شرقی مرکزی ، فارس ، اصفهان و کرمان متداول است
بوقلمونها در طبقه بندی جانوری جز راسته گالی فرمیس زیر راسته گالی تیره فاز یانیده تحت تیره مله اگر یدین و جنس مله اگریس گالوپا می باشد
در تحت تیره مله اگر یدین دو نوع بوقلمون بنامهای اگریو خازیس و اوسلاتاو مله اگریس گالوپا شناسایی شده است
برای خرید نهال کلیک کنید .
فیزیولوژی بوقلمون
تعداد کروموزومهای آن ۸۲ عدد می باشد .
تعداد ضربان قلب ۲۰۰ تا ۲۵۰ در دقیقه است،دستگاه گوارش بوقلمون شبیه به ماکیان بوده فقط در انداره متفاوت است ، دستگاه تولید مثل بوقلمون شباهت زیادی با ماکیان داشته و با غاز و اردک در عدم وجود قضیب اختلاف دارد .
اسپرم ها ۵تا۷ روز در مجرای تناسلی جنس ماده زنده باقی می ماند ، شروع تخمگذاری دربوقلمونها ۲۳۰ تا۲۴۰ روزگی است ، از طرز گرفتن شاهپرها در بال می توان به نر و ماده بودن بوقلمونها پی برد ، قطع بال در بوقلمون از ۱ تا۱۰ روزگی انجام می گیرد ، نوک چینی جهت جلوگیری از کانیبالیزم در ۲تا ۵ هفتگی انجام می گیرد
دسته بندی بوقلمون از لحاظ اندام
شماره تماس شرکت: 09100900674
سر لخت یا بدون پر با رنگی متمایل به آبی حاوی گره های متراکم گوشتی قرمز است.
در بوقلمونها عنبیه قرمز مایل به قهوه ای و مردمک سیاه زنگ است چشمها دارای سه پلک داخلی و خارجی هستند.
سخت و شاخی بوده و دو منفذ تنفسی پرنده به صورت افقی در انتها و بالای آن قرار دارند.
نسبتا طویل و کمی به پشت خمیده است در زیر منقار یک پرده گوشتی شبیه غبغب وجود دارد که تا نیمه گردن ادامه دارد.
ابعاد سینه در انواع بوقلمونها متفاوت است در ناحیه سینه جنس نر در سن ۸تا۹ ماهگی موهای زبر سیاه رنگی روییده است
طویل و از امتداد شانه ها به طرف دم کمی محدب می باشد.
دم طویل کمی افتاده و جمع شده به نظر می آید.
ساق پا بلند قوی بدون پر است رنگ آن از قرمز تا ارغوانی سیاه کم رنگ خاکستری نقره ای یا سفید کرمی می باشد.
نسبتا طویل و کمی به پشت خمیده است در زیر منقار یک پرده گوشتی شبیه غبغب وجود دارد که تا نیمه گردن ادامه دارد.
ابعاد سینه در انواع بوقلمونها متفاوت است در ناحیه سینه جنس نر در سن ۸تا۹ ماهگی موهای زبر سیاه رنگی روییده است.
طویل و از امتداد شانه ها به طرف دم کمی محدب می باشد.
دم طویل کمی افتاده و جمع شده به نظر می آید.
بوقلمون برنز از نژاد بوقلمون های اهلی است بوقلمون برنز رشد به مراتب بیشتری دارد ولی از نظر ظاهر بسیار شبیه بوقلمون وحشی آمریکای شمالی است با وجود اینکه نژاد این دسته از ماکیان در سالهای اخیر رو به نقضان گذاشته است ولی باز می توان از آنها به عنوان موجودات خوب و مولد خانگی یاد کرد.
گزارشات حاکی از این است که بوقلمون های برنز در مقایسه با سایر گونه های بوقلمون اندکی آرام تر هستند و این باعث می شود که به راحتی بتوان آنها را در کنار خود نگهداری نمود.چپرورش دهندگان این حیوان می گویند زمانی که شما وارد محل زندگی بوقلمونهای برنز بشوید آنها به راحتی برای دریافت غذا به شما نزدیک می شوند .
مثل بیشتر بوقلمونها ، بوقلمونهای برنز نسبت به سرما و تغییرات آن بسیار حساس می باشند و بایستی در قبال چنین شرایطی محفوظ نگه داشته شوند اغلب خانواده های بوقلمون برنز به عنوان حیوانات خانگی به فروش می رسند.
در مرحله بلوغ بوقلمونهای برنز معمولاُ وزنی بین ۲۵ تا ۴۰ پوند دارند ، این در حالی است که وزن بوقلمونهای ماده بین ۱۴ الی ۲۶ پوند متغییر است.
پرهای آنها رنگ سیاه مات دارد و لکه های قهوه ای متمایل به سبز بر روی آنها در زیر نور خورشید مثل رنگهای متالیکی می درخشد .
کفل این نوع بوقلمون رنگ برنز خاصی دارد در حالی که پرهای ناحیه جلوی بدن او بیشتر قرمز و سبز رنگ است . لبه دم بوقلمون برنز ،دور تا دور نوار سفید رنگی دارد در حال حاضر دو نوع از بوقلمونهای برنز وحشی و سینه پهن بیشتر با مقاصد تجاری تولید میشوند و دلیل آن این است که سینه آنها گوشت نسبتاً زیادی دارد .
بوقلمونهای برنز به آمریکای شمالی تعلق دارند .از حدود ۵۰۰ سال قبل قوم آز تک آنها را به عنوان حیوان خانگی مورد استفاده قرار می دادند.اگرچه هر دو نوع بوقلمونهای برنز در آمریکا کمیاب شده اند ولیکن بوقلمون سینه پهن بیشتر مورد استفاده عموم قرار دارد این نکته را نیز باید افزود که پرورش سینه پهن ها بسیار مشکل تر از نوع وحشی آنها می باشد و دلیل آن این است که آنها به دلیل سینه پهنشان نمی توانند جفت گیری کنند و تکثیر آنها به صورت تلقیح مصنوعی صورت می گیرد .
تا سال ۱۹۶۰ بوقلمونهای برنز عمده ترین بوقلمونهای بودند که در ایالات متحده پرورش داده می شدند.بوقلمونهای برنز نر را می توان با زایده گوشت زیر گردنشان از بوقلمونهای ماده تشخیص داد .
برخلاف نوع وحشی بوقلمونهای برنز که به طور طبیعی جفت گیری می کنند بوقلمونهای سینه پهن به دلیل سینه پهن خود ، نمی توانند به طور طبیعی جفت گیری کنند .
تلقیح مصنوعی روشی است که در این مورد به کار گرفته می شود مروزه اختلالاتی در مورد نژاد بوقلمون “وایت هلند” به وجود آمده است .
اگرچه اغلب بوقلمونهای سفید را به نام “وایت هلند” می شناسند ولی همه آنها استانداردهای نژاد مزبور را دارا نمی باشند .نژاد بوقلمونهای واقعی “وایت هلند” روز به روز کمیاب تر می شود .
بنابراین اقدامات حماینی جهت حفاظت آنها باید صورت گیرد .
بوقلمونهای “وایت هلند” دیگر به طور گروهی پرورش داده نمی شوند .
پرورش دهندگان نژاد اصیل بسیار کم هستند و آنها بر این نکته اتفاق نظر دارند که بوقلمونهای مذکور با استاندارهایی مورد ارزیابی قرار می گیرند که به مرور زمان از استانداردهای نژاد اصیل فاصله گرفته است .
این نوع بوقلمونها تنها توسط علاقه مندان پرورش داده می شوند و پرورش آنها بسیار محدود می باشد در حال حاضر نوعی از بوقلمون “وایت هلند” به طور تجاری پرورش داده می شوند .
اگرچه امروزه بیشتر گونه های بوقلمون سفید هلندی که به منظور مقاوم بودن با نژادهای دیگر آمیخته شده است دارای چشمهای قهوه ای رنگ می باشند ولیکن نژاد اصیل این دسته از بوقلمونها دارای چشمان آبی بوده است.
برخی از انواع نر این بوقلمونها هنوز هم دارای غبغب سیاه هستند.رنگ گردن و زیر گردن بوقلمونها مثل ساق پا و انگشتان پای آنها ، سفید متمایل به صورتی می باشد.
منقار آنها هم رنگ صورتی دارد و هم می تواند رنگ استخوانی داشته باشد در روی سر بوقلمونهای مزبور نشانه ای از رنگ سرخ آبی وجود دارد.
بقیه اندام بوقلمون وایت هلند را پرهای شاداب سفید رنگ پوشانده است .
امروزه ، گونه های از بوقلمونهای سفید هلندی که با بوقلمونهای ” لارج وایت” آمیخته شده است دارای سینه ای پهن و پاهای کوتاه تر در مقایسه با گونه های اصیل می باشند.بوقلمونهای نر اصیل معمولا حدود ۳۳ پوند و نوع ماده حدود ۱۸ پوند وزن دارند.
اگر چه نمی توان به طور قطعی اظهار نظر نمود ولی باور بر این است که بوقلمونهای “وایت هلند” در کشور هلند پرورش یافته و نژاد آنها گسترش یافته است .
ذر این میان بوقلمونهای وحشی نیز از آمریکا به اروپا صادر شده اند ولی هلند و اتریش به گونه های سفید که یکی از آنها همین نوع است علاقه مند بوده اند اولین بار ، بوقلمون در اوائل قرن ۱۸ وارد ایالات متحده و بریتانیا گردید و تا سال ۱۸۴۷ نژاد استاندارد این حیوان محفوط بوده است .
امروزه گونه های وایت هلند که به طور تجاری هم پرورش داده می شوند از مشهورترین گونه هایی هستند که در تعطیلات زمستانی در ایالات متحده به فروش می رسند ولیکن بیشتر آنها اصیل نیستند و یا به عبارت دیگر گونه های اصیل بوقلمون مذکور نسبتاً کمیاب است .
وبه خاطر جثه بزرگشان برای این حیوانات باید به حد کافی فضای لازم برای حرکت وجود داشته باشد.بوقلمونهای اصیل “وایت هلند” را به سختی می توان پیدا کرد و نژاد آنها به ندرت پرورش داده می شود .
برخلاف گونه های تجاری این نوع واقعی آن برای پرورش و تکثیر نیاز به تلقیح مصنوعی وجود ندارد
